(*Φορητός παπικός θρόνος) 

Οσο σπάνιο ήταν στη μακραίωνη πορεία του παπισμού να παραιτηθεί ο προκαθήμενος της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας άλλο τόσο σπάνιο είναι, τουλάχιστον στην πιο πρόσφατη ιστορία της Αγίας Εδρας, η απώλεια ενός Ποντίφικα να αντιμετωπιστεί με αυθόρμητη συγκίνηση και λύπη για τον εκλιπόντα, πολύ έξω από τα στενά όρια του καθολικισμού και παρά το γεγονός ότι, όπως (δυστυχώς) επιβάλλουν τα ειωθότα των απανταχού εκκλησιών δυτικών, ανατολικών… βορείων τε και νοτίων, επρόκειτο για έναν ηλικιωμένο με επιβαρυμένη υγεία ο οποίος επιπλέον πρόλαβε να υπηρετήσει μόλις 12 χρόνια.

Ηδη από τον θάνατο του Πάπα Φραγκίσκου τη Δευτέρα του Πάσχα έχουν γραφτεί εκατομμύρια λέξεις που σκιαγραφούν τον Αργεντινό που ανήλθε στον θρόνο του Αγίου Πέτρου στις 13 Μαρτίου του 2013 ως έναν από τους πλέον προσηνείς, ταπεινούς και εν τέλει «ανθρώπινους» πάπες, και χωρίς μάλιστα απαραιτήτως οι γράφοντες να τρέφουν κάποια ιδιαίτερη εκτίμηση στα περί των θρησκειών ή να βρίσκονται σε εντεταλμένη υπηρεσία αγιογράφησης σε ένα αφηρημένο πλαίσιο τού «ο αποθανών δεδικαίωται» και, κυρίως, χωρίς καν να τελούν φιλικά διακείμενοι στον θεσμό ή στην Καθολική Εκκλησία.

Mercedes G 580, το πρώτο αμιγώς ηλεκτρικό Popemobile

Περίτρανη απόδειξη του ευπροσήγορου… μεγέθους της προσωπικότητας του Πάπα Φραγκίσκου, άλλωστε, υπήρξε ότι περίπου τα ίδια γράφονταν και ενόσω βρισκόταν εν ζωή από έναν εξίσου μεγάλο αριθμό ανθρώπων εκτός των συνήθων ορίων της Καθολικής Εκκλησίας και του εκκλησιαστικού – πολιτικού – διεθνούς ρεπορτάζ. Μια άλλη απόδειξη της ευχάριστης διαφορετικότητάς του ήταν και η ελαφρά [sic] όχληση που προκαλούσε ενίοτε στο παραδοσιακό του κοινό όσο και στους κόλπους της Καθολικής Εκκλησίας με τον βίο, την πολιτεία του και κυρίως την πολιτική του. Ωστόσο, προφανώς δεν είναι αρμοδιότητα της συγκεκριμένης στήλης η σε βάθος ανάλυση των «πολιτικών» και των μεταρρυθμιστικών πεπραγμένων ενός ποντίφικα, κάθε άλλο.

Πριν όμως προχωρήσουμε στις πτυχές της θητείας του Φραγκίσκου που όντως αφορούν τη δική μας ύλη, χρήσιμο είναι να σημειώσουμε ότι συνήθως εκτός από την εξουσία που άνδρα δείκνυσι, εξίσου διαφωτιστική, αν όχι ενίοτε περισσότερο διαφωτιστική για την ποιότητα εκάστου ανδρός, είναι η συμπεριφορά του στα πιο «καθημερινά» πράγματα. Εν προκειμένω στον τρόπο μετακίνησης ενός πάπα ο οποίος επί των ημερών του Φραγκίσκου υπήρξε σαφώς ταπεινότερος από ό,τι είθισται και επιβάλλει το αξίωμα.

Το όραμα ως τρόπος ζωής

«Με πληγώνει όταν βλέπω ιερέα ή καλόγρια να οδηγούν το τελευταίο μοντέλο ενός αυτοκινήτου. Δεν πρέπει να συμβαίνει αυτό. Το αυτοκίνητο είναι χρήσιμο για πολλές δουλειές, ωστόσο παρακαλώ επιλέξτε ένα ταπεινότερο. Αν αρέσκεστε στα πιο «λαμπερά» εξ αυτών, απλώς αναλογιστείτε πόσα παιδιά πεθαίνουν από την πείνα κάθε ημέρα στον κόσμο» είχε δηλώσει ο Πάπας Φραγκίσκος φροντίζοντας καθ’ όλη τη θητεία του να μείνει πιστός στην ταπεινότητα που πρέσβευε το σπάνιο για τον θεσμό όνομα που επέλεξε όταν εξελέγη.

Renault 4L, ένα προσωπικό δώρο, σύμβολο ταπεινοφροσύνης στον Πάπα Φραγκίσκο, το οποίο μάλιστα δεν παρέλειψε να οδηγήσει

Εξάλλου στη νεότητά του και προ της παπικής του θητείας, ως Χόρχε Μάριο Μπεργκόλιο, προτιμούσε σαφώς τα μέσα μαζικής μεταφοράς και τα πόδια του, μια συνήθεια που προσπάθησε να διατηρήσει και μετά την εκλογή του καθώς επιθυμούσε να αναμιγνύεται όσο το δυνατόν περισσότερο με το πλήθος των πιστών και να αποφεύγει τις καθ΄ έδρας εμφανίσεις υπό το ίδιο ακριβώς σκεπτικό που προτιμούσε να φορά τα προσιτά ανατομικά του παπούτσια που μάλιστα αγόραζε ο ίδιος από φαρμακεία πέριξ του Βατικανού αντί των συνήθως κόκκινων, δερμάτινων υποδημάτων γνωστού οίκου των προκατόχων του. Για όλους τους ευνόητους λόγους ωστόσο είχε στη διάθεσή του μια πλειάδα Papamobili τα οποία όμως ήταν προσαρμοσμένα στην εκάστοτε περίσταση, την πρόθεσή του να συμβάλει στην καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής – εξ ου και επρόκειτο για αυτοκίνητα εναλλακτικής τεχνολογίας –, αλλά και στην «ανοιχτή» του προσωπικότητα. Για την ακρίβεια, δεν είχε διστάσει να παρομοιάσει τα αλεξίσφαιρα, περίκλειστα Papamobili των παρελθόντων ετών και παπών με «σαρδελοκούτια».

Εκτός από υπέρμαχος της ταπεινότητας ο Πάπας Φραγκίσκος υπήρξε και θιασώτης της οικολογίας, φροντίζοντας να προσθέσει στον παπικό στόλο το υδρογονοκίνητο Toyota Mirai

Βέβαια έχουν και αυτά τη δική τους ιστορία και σαφή λόγο ύπαρξης, για την οποία θα διαβάσετε μετά το τέλος του παρόντος κειμένου. Ο ίδιος πάντως ακόμα και σε ό,τι αφορά το επίσημο Popemobile προτίμησε μια ανοιχτή εκδοχή του, όπως η ειδικά διαμορφωμένη ηλεκτρική Mercedes G 580 που το Βατικανό παρέλαβε τον Δεκέμβριο του 2024 για τις μετακινήσεις του Ποντίφικα. Πρόκειται για το αυτοκίνητο με το οποίο ο Πάπας Φραγκίσκος περιηγήθηκε για τελευταία φορά στην πλατεία μπροστά από τη Βασιλική του Αγίου Πέτρου, χαιρετώντας τα πλήθη μετά την καθιερωμένη ευλογία Urbi et Orbi ανήμερα το Πάσχα. Για την Ιστορία, οφείλουμε να σημειώσουμε ότι το προσαρμοζόμενο στέγαστρο είχε προβλεφθεί μόνο για περιστάσεις κακοκαιρίας.

Aνάμεσα στις ασυνήθιστες πρωτιές του Πάπα Φραγκίσκου ήταν και αυτή του πρώτου που χρησιμοποίησε ένα αυτοκίνητο μάρκας Jeep σε επίσκεψη στις ΗΠΑ καθώς επέλεγε (και) με αυτόν τον τρόπο να τιμά τις χώρες που επισκεπτόταν

Μια επιλογή ταπεινότητας

Παίρνοντας ωστόσο τα πράγματα από την αρχή, η πρώτη επιλογή του Πάπα Φραγκίσκου αμέσως μετά την εκλογή του ως Επισκόπου Ρώμης ήταν ένα Ford Focus του 2006, το οποίο προτίμησε έναντι μιας πολυτελούς λιμουζίνας της Mercedes που απέμεινε στα γκαράζ της Citta del Vaticano.

Οταν δεν ταξίδευε με van συνοδεία καρδιναλίων ή κληρικών – κάτι το οποίο επίσης συνήθιζε –, χρησιμοποιούσε το «ταπεινό» μπλε σκούρο Focus για τις μετακινήσεις του εντός Ρώμης και στις επίσημες επισκέψεις σε ιταλικό έδαφος.

Σύμφωνα με τα όσα έχουν γίνει γνωστά, η συγκεκριμένη επιλογή έγινε σχεδόν τυχαία καθώς απλώς μια ημέρα εντόπισε το επίμαχο Focus στον στόλο του Βατικανού και το ζήτησε ως παπικό αυτοκίνητο. Αφού έγιναν οι απαραίτητες μετατροπές σε επίπεδο θωράκισης και το οικογενειακό μοντέλο της μπλε «οβάλ» φίρμας παρέλαβε τον αριθμό κυκλοφορίας με τα διακριτικά SCV από το Status Civitatis Vaticanae και τον αύξοντα αριθμό 00919, συνόδευε τον Ποντίφικα στις εμφανίσεις του, επίσημες και μη, σε μια κίνηση πλήρη συμβολισμού για τα όσα επιθυμούσε για την εκκλησία του και για τη συμπεριφορά πιστών και κλήρου.

Με τους ίδιους ακριβώς συμβολισμούς ο Πάπας Φραγκίσκος παρέλαβε το 2013 ως δώρο από τον πατέρα Renzo Zocca από τη Βερόνα ένα μεταχειρισμένο Renault 4L του 1984 με πάνω από 300.000 χλμ. στο οδόμετρο. Ο Πάπας Φραγκίσκος δεν αποδέχτηκε απλώς το λευκό 4L με τις πινακίδες κυκλοφορίας από τη Βερόνα αλλά δεν έχανε την ευκαιρία να το οδηγεί κιόλας τινάζοντας προφανώς τα νεύρα των ανδρών της ασφάλειάς του, αλλά και περνώντας σαφώς το μήνυμα για μια «Εκκλησία φτωχή και των φτωχών», όπως επέβαλλε το όραμά του για την αναμόρφωση της Καθολικής Εκκλησίας.

Fiat 500L, μια μάλλον παράδοξη όσο και πλήρης νοήματος επιλογή για έναν Πάπα, εν προκειμένω τον Φραγκίσκο, στην πρώτη του επίσημη επίσκεψη στις ΗΠΑ

Στο ίδιο ακριβώς μοτίβο κατά την επίσημη επίσκεψή του στην Ουάσιγκτον το 2015 επέλεξε ένα Fiat 500L δημιουργώντας μια πανίσχυρη όσο και παράδοξη εικόνα καθώς προφανώς δεν ήταν πολύ σύνηθες ένας θρησκευτικός ηγέτης να στριμώχνεται σε ένα ταπεινό όχημα που, φέρνοντας τις εικόνες της συγκεκριμένης περίστασης στην επιφάνεια, «χάθηκε» ανάμεσα στα τεθωρακισμένα θηριώδη SUV που απάρτιζαν αναγκαστικά, για λόγους ασφαλείας αλλά και απόδοσης τιμών, τη συνοδεία του. Το επίμαχο μαύρου χρώματος Fiat 500L επελέγη για την αποδοτικότητά του καθώς ανταποκρινόταν στο οικολογικό όραμα του Πάπα Φραγκίσκου, ενώ στη συνέχεια δημοπρατήθηκε, με τα έσοδα να διατίθενται για φιλανθρωπικούς σκοπούς.

Ανταποδίδοντας τη φιλοξενία

Συνολικά, ένα άλλο ενδιαφέρον χαρακτηριστικό που αφορά τα αυτοκίνητα του Πάπα Φραγκίσκου είναι ότι κατά τις επίσημες επισκέψεις αντί ενός ή πολλών διαφορετικών Popemobile από μία και μόνο όμως μάρκα, προτιμούσε να εμφανίζεται σε αυτοκίνητα από πολλές αυτοκινητοβιομηχανίες, οι οποίες συνήθως είχαν κάποια σχέση με τον τόπο που επισκεπτόταν, ανταποδίδοντας κατά κάποιο τρόπο την τιμή της φιλοξενίας τους. Ετσι σε επισκέψεις στις ΗΠΑ και στο Εκουαδόρ χρησιμοποίησε ανοιχτές και μετασκευασμένες εκδοχές του Jeep Wrangler, στη Νότιο Κορέα προτίμησε να εμφανίζεται με KIA Soul, στην Ιαπωνία με Toyota Mirai, στις Φιλιππίνες με το τοπικής παραγωγής Isuzu D-Max και στην Ινδονησία το παντελώς άγνωστο σε εμάς στρατιωτικού τύπου Pindad Maung MV3 Tangguh.  Στο ίδιο ακριβώς μοτίβο ταπεινότητας, το 2019 ήρθε να συμπληρώσει τον παπικό στόλο ένα ειδικά διαμορφωμένο Dacia Duster 4X4 με ανοιχτό πίσω τμήμα, το οποίο αρχικά χρησιμοποιήθηκε για την επίσημη επίσκεψή του στη Ρουμανία, χώρα καταγωγής της Dacia.

Οπου δεν υπήρχε τοπική παραγωγή αυτοκινήτων, προς αποφυγή οποιασδήποτε τάσης εντυπωσιασμού αλλά και σε μια προσπάθεια σύνδεσης με τον κόσμο, φρόντιζε να επιλέγει Papamobili που δεν θα ξένιζαν τον ντόπιο πληθυσμό και συνήθως αφθονούσαν στις συγκεκριμένες χώρες. Ενδεικτικά θα αναφέρουμε ότι για την επίσκεψή του στην Αρμενία προτίμησε ένα Renault Logan, για την Αφρική ένα Mahindra KUV 100, για την Koύβα το λατινοαμερικανικής παραγωγής pickup Peugeot Hoggar και για τη Σιγκαπούρη ένα Hyundai Ioniq 5.

Ο πρώτος ηλεκτρικός πάπας

Επιπλέον, ως υπέρμαχος της οικολογίας και της καταπολέμησης της κλιματικής αλλαγής, καθιέρωσε ένα πρόγραμμα εξηλεκτρισμού του στόλου του Βατικανού με ορίζοντα ολοκλήρωσης το 2030. Σε αυτό το πλαίσιο προέκυψε η αμιγώς ηλεκτρική G 580 ως το πρώτο EV και τελευταίο Popemobile για τον εκλιπόντα επικεφαλής της Καθολικής Εκκλησίας.  Λίγο νωρίτερα τον συγκεκριμένο ρόλο είχε αναλάβει να επιτελέσει επίσης ένα ειδικά μετασκευασμένο Toyota Mirai ενώ και o Henrik Fisker, ιδρυτής της Fisker, είχε προσφερθεί να δημιουργήσει ένα Fisker Ocean στα μέτρα των παπικών αναγκών, αν και το σχέδιο δεν ευοδώθηκε λόγω προφανώς της χρεοκοπίας της εταιρείας. O Πάπας Φραγκίσκος πάντως τα τελευταία χρόνια οδηγούσε ένα Nissan Leaf για τις καθημερινές μετακινήσεις του.

Supercar μόνο για καλό σκοπό

Οπως εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς, με δεδομένη τη θέση και τη δύναμη που εκπροσωπεί ο εκάστοτε πάπας, ούτε ο πρώτος λατινοαμερικανός πάπας, παρά τις απόψεις του περί ταπεινότητας, απέφυγε τη συνύπαρξή του με την ανώτερη κλίμακα της τετράτροχης αλυσίδας, και δη των Ιταλών. Κάπως έτσι η Lamborghini τού δώρισε το 2017 μια Huracan με τα χαρακτηριστικά παπικά χρώματα (λευκό με χρυσές λεπτομέρειες). Ο Πάπας Φραγκίσκος έσπευσε να υπογράψει το καπό της επίμαχης Huracan και στη συνέχεια παρέδωσε το αυτοκίνητο προς δημοπρασία η οποία απέφερε περίπου 800.000 ευρώ, έσοδα τα οποία διατέθηκαν σε φιλανθρωπίες που ο ίδιος υπέδειξε.

Η ασυνήθιστη εικόνα του Πάπα Φραγκίσκου να υπογράφει μια Lamborghini, η οποία στη συνέχεια δημοπρατήθηκε για καλό σκοπό

Ανάλογη τύχη είχε και η Harley Davidson, γνωστή ως «White Unique» ή εν τέλει «Holy Davidson», που δημιουργήθηκε από την αυστριακή ομάδα Jesus Biker και η οποία υπεγράφη από τον Ποντίφικα και δημοπρατήθηκε στη συνέχεια, με τα έσοδα να διατίθενται για την κατασκευή ορφανοτροφείου στην Ουγκάντα.

Παράλληλα ο ίδιος απεδέχθη τον τίτλο του μέλους επί τιμή του Scuderia Ferrari Club το 2015 με τους tifosi να παραδίδουν στο Βατικανό την ταυτότητα μέλους του Πάπα Φραγκίσκου λέγοντάς του μάλιστα ότι δεν χρειάζεται να προσευχηθεί για τη νίκη της Ferrari, μιας και τη θεωρούσαν δεδομένη. Με τις γνωστές «συνέπειες», επιτρέψτε μας να συμπληρώσουμε εμείς, μιας και η Scuderia έχει να επιδείξει τίτλο στην F1 από το 2008 και κυρίως με δεδομένο και ότι ο πρώτος πάπας που προήλθε από το τάγμα των Ιησουιτών έτρεφε βαθιά εκτίμηση στο χιούμορ, αποκτώντας εκτός πολλών άλλων και τον άτυπο τίτλο του «χαμογελαστού πάπα», ένας χαρακτηρισμός ίσως σημαντικότερος από πολλούς άλλους πιο επίσημους, όπως επίσης σημαντικότερες από κάθε τίτλο (όσο και ενδεικτικές) δείχνουν οι επιλογές του σε ό,τι αφορά τα «μικρά» πράγματα.

Μια Harley Davidson που περιήλθε στον Πάπα Φραγκίσκο ως δώρο και στη συνέχεια δημοπρατήθηκε, φέροντας επίσης την υπογραφή του στη δεξαμενή καυσίμου, με τα έσοδα να διατίθενται για την κατασκευή ορφανοτροφείου στην Ουγκάντα

Papamobili: Κινητικότητα αιώνων

Η ανάγκη ενός μέσου μεταφοράς που θα επιτρέπει στον εκάστοτε πάπα να έρχεται σε επαφή με το ποίμνιό του κατά τα επίσημα τελετουργικά και κατά τις μετακινήσεις του είναι αυτονόητα τόσο παλιά όσο και ο ίδιος ο παπισμός. Το πρώτο μέσο μεταφοράς που κάλυπτε τη συγκεκριμένη ανάγκη ήταν η sedia gestatoria του τίτλου του κειμένου, (φορητός παπικός θρόνος), ένα χρυσοποίκιλτο, πολυτελές και υπερυψωμένο κάθισμα που προσομοίαζε με θρόνο το οποίο μεταφερόταν από 12 ακολούθους (sediari) και επέτρεπε στον Πάπα να ευλογεί το ποίμνιό του έχοντας και την απαραίτητη απόσταση που επέβαλλαν τα τότε ήθη.

Οπως εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς, υπήρχε ένα ολόκληρο εθιμοτυπικό τόσο για την κατασκευή του παπικού θρόνου όσο και για όσους και όσα τον περιβάλλουν, ενώ μάλλον περιττό είναι να σημειώσει κανείς ότι τα υλικά κατασκευής του απηχούσαν την ισχύ και τον πλούτο της Αγίας Εδρας. Να σημειωθεί ότι υπήρξαν και κλειστές εκδοχές της sedia gestatoria που προσομοίαζαν με άμαξες όπως αυτή που χρησιμοποιήθηκε από τον Πάπα Λέοντα τον ΙΓ’ (1878-1903). Αυτό που ωστόσο αξίζει να συγκρατήσει κανείς είναι ότι ο φορητός παπικός θρόνος χρησιμοποιήθηκε για τελευταία φορά από τον Πάπα Ιωάννη Παύλο το 1978, καθώς ο διάδοχός του Iωάννης Παύλος Β’ αρνήθηκε τη χρήση του στο πλαίσιο του οράματός του για τον εκσυγχρονισμό του παπισμού και της Εκκλησίας.

Μια αυτονόητη εξέλιξη

Είναι προφανές ότι εκτός από τον παραπάνω θρόνο, για τις μακρινές αποστάσεις οι πάπες χρησιμοποιούσαν ιππήλατες άμαξες, ενώ ο πρώτος καταγεγραμμένος πάπας που έφτασε με άμαξα στο Βατικανό για να αναλάβει καθήκοντα είναι ο Πίος ο Ζ’ το 1800. Αν σας ξενίζει η συγκεκριμένη ημερομηνία, είναι διότι ως γνωστόν κάθε πάπας εκλέγεται από το Κονκλάβιο και είναι ήδη παρών στην Καπέλα Σιξτίνα όπου διεξάγονται οι ψηφοφορίες, ωστόσο τη δεδομένη χρονική περίοδο το Κονκλάβιο πραγματοποιήθηκε στη Βενετία αντί της Ρώμης εξαιτίας της επέλασης του Ναπολέοντα στην Ιταλία. Εκτοτε η άμαξα επιτελούσε τον ρόλο του σύγχρονού μας Popemobile και εμφανίζεται ολοένα και συχνότερα δημόσια, διαθέτοντας φυσικά την απαραίτητη πολυτέλεια.

Ορισμένες εξ αυτών, όπως η Grand Gala Berlin (1823-1829) με τις βελούδινες επενδύσεις, τις λεπτομέρειες από χρυσό, τα φτερά, το καλοσμιλεμένο ξύλο και τα μοτίβα που παραπέμπουν στον παπισμό, τη δικαιοσύνη και την ειρήνη, διασώζονται μέχρι σήμερα στο Μουσείο του Βατικανού. Κάπως παράδοξα αλλά ιστορικά όχι και τόσο, η τελευταία καταγεγραμμένη φορά που πάπας χρησιμοποίησε άμαξα ήταν το 1870 όταν ο Πίος Θ’ μετέβη στη Βασιλική της Santa Maria del Popolo.

Η ανατροπή

Στη συνέχεια τα Παπικά Κράτη καταργούνται ως απόρροια της δημιουργίας του βασιλείου της Ιταλίας, ο εκάστοτε ποντίφικας χάνει ένα μεγάλος των εξουσιών του και για περίπου 60 χρόνια μέχρι τη Συνθήκη του Λατερανού το 1929, οπότε και ουσιαστικά ιδρύεται το εκκλησιαστικό κράτος του Βατικανού, δεν εγκαταλείπει σχεδόν ποτέ τα όρια της πόλης του Βατικανού, εξαλείφοντας οποιαδήποτε ανάγκη άλλης μετακίνησης πέρα από αυτήν που προσέφερε η sedia gestatoria.

Ο «μηχανοκίνητος» πάπας

Κάπως έτσι ή μάλλον ακριβώς έτσι ο πρώτος πάπας που παρέλαβε μηχανοκίνητα οχήματα για τις μετακινήσεις του ήταν ο Πίος ΙΑ’ το 1929. Μεταξύ τους μια μαύρη Graham Paige Type 837, η οποία είχε και την τιμή της πρώτης παπικής διαδρομής εκτός των ορίων του Βατικανού από το 1870. Ενα από τα πλέον γνωστά Papamobili πάντως υπήρξε η ελάχιστα μεταγενέστερη Mercedes-Benz Nurburg 460, που σχεδιάστηκε από τον Ferdinand Porsche και δωρίστηκε στον Πίο ΙΑ’. Για την Ιστορία, επρόκειτο για μια μετασκευασμένη εκδοχή η οποία προσέφερε περισσότερο χώρο για τα κάτω άκρα τού σημαίνοντος επιβάτη της, διέθετε ένα είδος καθίσματος θρόνου αλλά και ένα σύστημα ενδοεπικοινωνίας προκειμένου ο πάπας να επικοινωνεί με τον οδηγό του.

Mercedes-Benz Nurburg 460, το αυτοκίνητο που το 1930 εγκαινίασε τον πολυετή ρόλο της γερμανικής φίρμας ως προνομιακού κατασκευαστή Popemobile. Εξακολουθεί να βρίσκεται στη συλλογή του Βατικανού. Εδώ υπό το βλέμμα του Πάπα Ιωάννη Παύλου Β΄

Το συγκεκριμένο μοντέλο εγκαινίασε την πολύ μακρά σχέση παπισμού και Mercedes-Benz, η οποία αποτελεί από τους πιο σταθερούς προμηθευτές αυτοκινήτων για τον ηγέτη της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας. Στους πρωτεργάτες του μηχανοκίνητου… παπισμού συγκαταλέγονται επίσης, μεταξύ άλλων, τα Fiat 525, Isotta Fraschini Type 8 και ένα βαθυκόκκινο Citroen Lictoria C6.

Πρώτη φορά… ανοιχτά

Η πρώτη φορά που πάπας χρησιμοποίησε ανοιχτό αυτοκίνητο πάντως ήταν το 1960 κατά τη θητεία του Ιωάννη ΚΓ’ όταν ο στόλος του Βατικανού υποδέχθηκε μια Mercedes-Benz 300D, η οποία διέθετε ειδικά διαμορφωμένο χώρο που επέτρεπε στον πάπα να στέκεται όρθιος έχοντας καλύτερη επαφή με το ποίμνιό του. Το μοντέλο διέθετε ενδοεπικοινωνία, ρυθμιζόμενο καθ’ ύψος πίσω κάθισμα, μια προστατευτική ράβδο όπως αυτή που έχουν και τα σύγχρονα Papamobili και χρησιμεύουν ως χειρολαβή, με δεδομένο ότι πρόκειται για ένα όχημα εν κινήσει και η όρθια στάση που συνήθως προτιμούν οι ποιμένες δεν ευνοείται από τη συνθήκη της κίνησης. Μεταξύ των πρώιμων ανοιχτών μοντέλων που επιτέλεσαν τον ρόλο του Popemobile υπήρξαν επίσης η Lincoln Continental και η θρυλική Citroen SM.

O όρος Popemobile

O όρος Popemobile (πληθ. Papamobili) προέκυψε αρκετά αργά στην κοινή πορεία παπισμού – μέσων μεταφοράς κατά την επίσημη επίσκεψη του Πάπα Ιωάννη Παύλου Β’ στην Ιρλανδία, όταν τα ΜΜΕ αποκάλεσαν έτσι το ιδιότυπο κατασκεύασμα, ένα 15θέσιο van με άφθονες γυάλινες επιφάνειες περιμετρικά με το οποίο περιηγήθηκε σε όλη τη χώρα που παραδοσιακά αποτελεί ένα ισχυρό προπύργιο του καθολικισμού. Εκτοτε ο όρος Popemobile καθιερώθηκε για το επίσημο μέσο μεταφοράς του εκάστοτε πάπα και πλέον χρησιμοποιείται ευρέως τόσο από τον Τύπο όσο και από το ίδιο το Βατικανό.

Δυστυχώς ο ίδιος πάπας, χωρίς φυσικά δική του ευθύνη, θα καθιέρωνε και το είδος των περίκλειστων αλεξίσφαιρων Papamobili, καθώς η απόπειρα δολοφονίας του από τούρκο εθνικιστή το 1981 στην πλατεία του Αγ. Πέτρου ενόσω βρισκόταν σε ένα ανοιχτό Fiat 1107 Campagnola θα άλλαζε για πάντα τις προδιαγραφές ασφαλείας και θωράκισης των Papamobili – τουλάχιστον μέχρι τον προσφάτως εκλιπόντα Πάπα Φραγκίσκο.

O Πάπας Ιωάννης Παύλος Β’ στην αναγκαία μετά την απόπειρα δολοφονίας του αλεξίσφαιρη Mercedes 230 G

Πάντως, για να αποδώσουμε τα του Καίσαρος τω Καίσαρι, ο ιταλικής καταγωγής Αργεντινός δεν ήταν ο μόνος που μετήλθε… ταπεινά μέσα μεταφοράς καθώς ο Ιωάννης Παύλος Β’ έναν μόλις χρόνο μετά την παραπάνω απόπειρα προτίμησε ένα Seat Panda κατά την επίσκεψή του στην Ισπανία, το μέγεθος του οποίου του επέτρεπε να εισέρχεται στα στάδια όπου θα λειτουργούσε εντός αυτού λόγω των προβλημάτων κινητικότητας που είχε αποκτήσει μετά την επίθεση εναντίον του. Το μεγαλύτερο όχημα που έχει χρησιμοποιηθεί από πάπα ήταν από τον ίδιο σε επίσημη επίσκεψη στο Mexico City όπου απλά χρησιμοποιήθηκε ένα μετασκευασμένο λεωφορείο. Επίσης οφείλουμε να σημειώσουμε ότι ο πρώτος πάπας που εισήγαγε στο λεξιλόγιο του στόλου του Βατικανού τις εναλλακτικές τεχνολογίες ήταν ο προκάτοχος του Φραγκίσκου, Βενέδικτος ΙΣΤ’, ο οποίος παρέλαβε μια τετρακίνητη υβριδική Mercedes-Benz M-Class. Και η Ιστορία προφανώς συνεχίζεται…