Η ετήσια έκθεση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ για τα ανθρώπινα δικαιώματα αφιερώνει 47 σελίδες στη χώρα μας διαπιστώνοντας «σοβαρές παραβιάσεις».
Οι συντάκτες της μπορεί να ρώτησαν ή να μην ρώτησαν την ελληνική κυβέρνηση, όπως διαμαρτύρεται σε ανακοίνωσή του το υπουργείο Εξωτερικών, περίπου σαν να είναι η μοναδική αξιόπιστη πηγή στη χώρα.
Η ίδια η έκθεση μπορεί να αποτελεί ή να μην αποτελεί «θεσμικό κατήφορο» ή «στίγμα», όπως σχολίασαν τα κόμματα της αντιπολίτευσης με τη συνήθη καταγγελτική τους ευκολία και μολονότι η έκθεση αναφέρεται σε απωθήσεις μεταναστών και προσφύγων στον Εβρο από το 2017.
Η ουσία ωστόσο δεν βρίσκεται στις εσωτερικές αντιδράσεις αλλά στα εσωτερικά γεγονότα και τη διεθνή «επιμονή» σε αυτά. Στις παραβιάσεις αλλά και τις παρακολουθήσεις με το παράνομο λογισμικό Pretador – υπόθεση για την οποία γίνεται ευρεία αναφορά στην αμερικανική έκθεση, όπως έχει απασχολήσει και την Ευρώπη.
Παρουσιάζοντας την έκθεση, ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Αντονι Μπλίνκεν παραδέχθηκε πως «έχουν και οι Ηνωμένες Πολιτείες τα δικά τους ψεγάδια» για να προσθέσει πως «η δύναμη των δημοκρατιών είναι να αντιμετωπίζουν αυτά τα ψεγάδια, αυτές τις ατέλειες, ανοιχτά, χωρίς να τα σπρώχνουν κάτω από το χαλί».
Αυτό ακριβώς είναι και το χρέος της ελληνικής κυβέρνησης. Ακριβώς επειδή η δημοκρατία μας διαθέτει αυτή τη δύναμη. Και ακριβώς επειδή το κράτος δικαίου δεν είναι χαλί για να πατά κανείς.
