Η είδηση προκάλεσε μεγάλη θλίψη.
Όχι τη «μεγάλη θλίψη» που υποχρεωτικά κανείς πρέπει να δηλώσει όταν πεθάνει ένα πρόσωπο της δημοσιότητας και όπου θα ήταν απρέπεια να μην το δηλώσει.
Αλλά τη θλίψη την πραγματική: τη στεναχώρια, τον κόμπο στο λαιμό, το δάκρυ.
Αναφέρομαι στον θάνατο της Φώφης Γεννηματά.
Θάνατο πρόωρο και όπως πάντα άδικο, ειδικά εάν σκεφτούμε ότι είχε πολλά να δώσει ακόμη.
Και τα γράφω αυτά γιατί κοιτώντας τις αντιδράσεις, όχι μόνο των επωνύμων αλλά και των ανωνύμων συνειδητοποιώ ότι υπάρχει κάτι βαθύτερο σε αυτή τη θλίψη.
Και αυτό είναι ότι η Φώφη Γεννηματά στα μάτια των περισσότερων δεν ήταν ποτέ απλώς μία πολιτικός.
Δεν ήταν ποτέ απλώς η ηγέτης ενός κοινοβουλευτικού κόμματος ούτε αντιμετωπιζόταν μόνο ως το σύνολο των πολιτικών της θέσεων και παρεμβάσεων, με τις οποίες μπορούσε κανείς να συμφωνεί ή να διαφωνεί.
Στα μάτια της κοινωνίας η ανθρώπινη διάσταση ήταν πάντα εκεί.
Η Φώφη δεν ήταν μόνο πολιτικός, ήταν και μια γυναίκα που πάλευε με μια αρρώστια πολλά χρόνια, με αξιοπρέπεια και σθένος, έχοντας μιλήσει για αυτό όπως και για την εμπειρία του να συμβιώνει με αυτό.
Μην με παρεξηγήσετε, δεν υποστηρίζω ότι η συμπάθεια προς την Φώφη ήταν απλώς ζήτημα κάποια συμπόνιας.
Όχι, ήταν αποτέλεσμα μιας ανθρωπιάς που απέπεμπε η Φώφη Γεννηματά, μιας πραγματικής ευαισθησίας, που ενισχυόταν από την ειλικρίνεια αλλά και την αξιοπρέπεια με την οποία αναφερόταν στα προβλήματα υγείας της.
Και αυτό είναι ένα χνάρι πολύ σημαντικό.
Γιατί οι πολιτικοί δεν παύουν να είναι άνθρωποι.
Δεν είναι εκλογικές μηχανές, ούτε κάποιοι που οφείλουν να «πετρώσουν» κάθε εσωτερική τους ευαισθησία ή ανθρώπινη διάσταση.
Αλλά και γιατί οι πολιτικοί δεν πρέπει ποτέ να ξεχνούν ότι είναι άνθρωποι.
Γιατί η πολιτική χωρίς την ευαισθησία, την ανθρωπιά, την ενσυναίσθηση, γίνεται απλή επιδίωξη και διαχείριση εξουσίας.
Η Φώφη Γεννηματά στο πέρασμά της από τη ζωή δεν άφησε πίσω της μόνο το έργο της σε μια σημαντική διαδρομή.
Αφήνει και το παράδειγμά της για το πώς μπορεί μία πολιτικός να μην χάνει ποτέ τη βαθύτερη ευαισθησία και ανθρωπιά της.
Και γι’ αυτόν τον λόγο της είμαστε αληθινά ευγνώμονες.
