Με ένα μεγάλο «αλλά» το θέατρο ετοιμάζεται να υποδεχτεί την πιο δύσκολη, ίσως, θεατρική σεζόν που ξεκινά. Με τις χειμερινές σκηνές κλειστές από τις 12 Μαρτίου, όλοι οι άνθρωποι του θεάτρου επιθυμούν να επιστρέψουν στη δουλειά τους.
Το καλοκαίρι κύλησε ομαλά: Τα μέτρα τηρήθηκαν, αν και ενίοτε οι κρατούντες, όπως στην περίπτωση της περιφέρειας Αττικής ή σε κατά τόπους δήμους, ακύρωσαν παραστάσεις με μεγάλη ευκολία στο όνομα του γενικού καλού – όχι όμως και τα απογευματινά μπουζούκια…
Σεπτέμβρη μήνα και, όπως είθισται, το θέατρο κάνει πρόβες, αναμένοντας τα υγειονομικά πρωτόκολλα που θα ανακοινωθούν στα τέλη Σεπτεμβρίου (;): Επαναλήψεις, μετά το ξαφνικό και απότομο κλείσιμο της περασμένης άνοιξης, νέες παραγωγές ολιγοπρόσωπων θιάσων (μονόλογοι ή ζευγάρια), χωρίς να λείπουν και οι τολμηρές πρωτοβουλίες στην εποχή του κορωνοϊού που διανύουμε.
Αποχή ή τηλεόραση
Κάποιοι ηθοποιοί προτίμησαν την αποχή από το σανίδι, κάποιοι άλλοι επέστρεψαν στη μικρή οθόνη ενώ δεν είναι λίγες οι πρεμιέρες που παίρνουν μετάθεση για το 2021.
«Εάν είχα προγραμματίσει παράσταση για τον Οκτώβριο θα την έκανα», λέει ο Γιάννης Μπέζος που είχε ήδη αποφασίσει να παίξει τον Φεβρουάριο του ’21 – «Αινιγματικές Παραλλαγές» του Ερίκ Εμανουέλ-Σμιτμε τον Πυγμαλίωνα Δαδακαρίδη. «Δεν έχει νόημα να κάθεσαι και να μη σχεδιάζεις τίποτα. Είναι και μια υποχρέωση των καλλιτεχνών. Το θέατρο λειτουργεί και λίγο παρηγορητικά. Ετσι κι αλλιώς είναι μια χρονιά με κραδασμούς, ανακατατάξεις, οικονομικά προβλήματα. Μακάρι τα μέτρα να αφορούν 60% χωρητικότητα. Αλλά δεν είναι μόνον τα μέτρα, είναι κυρίως αν θα έχει διάθεση το κοινό. Εμείς θα κάνουμε τη δουλειά μας καλά με αυτές τις συνθήκες μέχρι να περάσει όλο αυτό».
Χωρίς οδηγίες
Στο θέατρο Παλλάς η μεγάλη παραγωγή της σεζόν έχει ξεκινήσει την προετοιμασία της: Είναι το «Τρίτο Στεφάνι» του Κώστα Ταχτσή που διασκεύασε και σκηνοθετεί ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης με τις Μαρία Καβογιάννη και Μαρία Κίτσου να ηγούνται ενός πλούσιου θιάσου: «Εχουμε μπει στη διαδικασία προβών, έχουμε στήσει σκηνικό και προχωράμε κανονικά» λέει στο «Βήμα» ο Πάνος Κατσαρίδης εκ της παραγωγής των Θεατρικών Σκηνών. «Θεωρούμε ότι πρέπει να συνεχίσουμε τη δουλειά μας κανονικά. Το θέατρο πρέπει να λειτουργήσει. Ας μας πουν τους όρους και τα μέτρα προστασίας που πρέπει να λάβουμε. Αλλά δεν μας έχουν δώσει συγκεκριμένες οδηγίες» επισημαίνει. Από την άλλη, τα θέατρα διαφέρουν και σε χωρητικότητα και σε προδιαγραφές. «Πώς θα λάβουν αποφάσεις για όλους εμάς χωρίς να έχουν εικόνα;» αναρωτιέται.
Την ίδια στιγμή που το κόστος έχει αυξηθεί λόγω των τεστ που γίνονται, της χρήσης αντισηπτικών και μάσκας, των απολυμάνσεων και όλων των άλλων σχετικών με την ασφάλεια. Κι αν «η προπώληση έχει ξεκινήσει», προσθέτει, «η απόδοση είναι ελπιδοφόρα, αν και μειωμένη» εξηγεί ο Πάνος Κατσαρίδης.
Πρόβλημα αντιμετωπίζουν και τα μικρά θέατρα των 50-60 θέσεων, αλλά και τα μεγάλα καθώς δεν έχει προβλεφθεί μείωση ενοικίων ή φοροελαφρύνσεις. Αντ’ αυτού, δεν είναι λίγοι οι άνθρωποι του χώρου που πιστεύουν ότι «το θέατρο έχει υποστεί μεγάλο μπούλινγκ».
«Δεν ξέρουμε τίποτα»
Η προπώληση έχει ξεκινήσει και στο θέατρο Πορεία, και μάλιστα με θετικά δείγματα, όπως αναφέρει σχετικά ο Δημήτρης Τάρλοου: «Προς το παρόν βαδίζουμε χωρίς να ξέρουμε τίποτα. Οι πληροφορίες θέλουν τις οδηγίες και τα πρωτόκολλα να ανακοινώνονται προς τα τέλη Σεπτεμβρίου. Φυσικά όλα εξαρτώνται και από την εξέλιξη των κρουσμάτων». Και συνεχίζει: «Εχουμε ήδη λάβει όλα τα μέτρα, έχουμε παραγγείλει ειδικές μάσκες με διαφάνεια στο στόμα ώστε να μπορούν οι ηθοποιοί να τις χρησιμοποιούν στις πρόβες, μαζί με τις αποστάσεις. Είναι αλήθεια ότι παραστάσεις με μάσκες είναι δύσκολο να γίνουν. Εμείς προχωράμε και το ζήτημα της διαδικτυακής πλατφόρμας, η οποία θα συμβάλει στην αναπλήρωση ορισμένων χαμένων εσόδων. Και φυσικά ευελπιστώ σε μια ομαλοποίηση της κατάστασης από τα Χριστούγεννα και μετά…».
Ο Δημήτρης Τάρλοου πιστεύει ότι, δυστυχώς, το θέατρο αντιμετωπίζεται όπως άλλοι μαζικοί χώροι, χωρίς να λαμβάνονται υπόψη οι επιμέρους ιδιαιτερότητές του: «Θα ήταν καλό, το είχε προτείνει και η λοιμωξιολόγος Αθηνά Λινού, τα αρμόδια υπουργεία να φτιάξουν επιτροπές με τη συμμετοχή ειδικών από κάθε χώρο, κάτι όμως που καταλαβαίνω πόσο δύσκολο είναι. Ελπίζω πάντως να μας δώσουν πληρότητα πάνω από 50% – γύρω στο 60% τουλάχιστον».
Στο ρεπερτόριο του Πορεία περιλαμβάνονται ο «Γιούγκερμαν» του Μ. Καραγάτση, η «Ευριδίκη» της Σάρα Ρουλμε την Κόρα Καρβούνη,η ποιητική «Δόξα Κοινή» καθώς και η παράσταση του Αργύρη Πανταζάρα «This is not Romeo & Juliet» που δεν ανέβηκε την περασμένη άνοιξη, με τον ίδιο και την Ελλη Τρίγγου. «Είναι σχεδόν ηρωικό να κάνει κανείς θέατρο αυτή την εποχή» λέει. «Το λιγότερο που θα μπορούσε να κάνει η πολιτεία είναι να προσφέρει δωρεάν τεστ σε θιάσους – στα νοσοκομεία αναφοράς. Είναι μεγάλο το έξοδο για εμάς, αν πρέπει να γίνεται συστηματικά».
«Σαν κανονικά…»
Σε αυτή τη δύσκολη χρονιά ο Δημήτρης Καραντζάς θα εγκαινιάσει τη νέα του στέγη, στο θέατρο Προσκήνιο, σε συνεργασία με τον παραγωγό Μάριο Τάγαρη. Ηδη από τον Αύγουστο έχουν ξεκινήσει οι εργασίες. «Είμαστε σαν κανονικά…» λέει ο σκηνοθέτης που έχει προγραμματίσει τη «Φαίδρα» της Μαρίνα Τσετάγεβα με τη Στεφανία Γουλιώτη,τον «Θείο Βάνια» του Τσέχοφ με τους Γιώργο Γάλλο, Χρήστο Λούλη, Λυδία Φωτοπούλου, ενώ είναι πιθανό να προηγηθεί όλων ο (καλοκαιρινός) «Οιδίποδας» με τον Μιχάλη Σαράντη.
«Από την καλοκαιρινή μου εμπειρία είδα ότι τόσο από το κοινό όσο και από τους διοργανωτές έγινε μια λεπτομερής τήρηση των μέτρων. Αυτή τη στιγμή όμως δεν υπάρχει καμία μέριμνα. Ψάχνουμε να κάνουμε τη δουλειά μας. Το θέμα είναι να μη βρεθούμε πάλι να φωνάζουμε για το στοιχειώδες. Βρέθηκαν λύσεις για να ανοίξουν τα μπουζούκια. Το θέατρο θέλει φροντίδα».
Αναπροσαρμογές
Παρ’ όλα αυτά, το νέο σκηνικό οδηγεί και σε αναπροσαρμογές: Ο Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος προγραμματίζει τη νέα του πρεμιέρα όχι στο Θέατρο του Νέου Κόσμου των 130 θέσεων, αλλά στο Ιλίσια των 500, για δυνατότητα προσαρμογής στα μέτρα και τα πρωτόκολλα.
«Οι συνθήκες δεν μας εμποδίζουν να προετοιμαζόμαστε για την «Τριλογία των Lehman’s Brothers», του Μασίνι. Κανονικά θα έπρεπε να έχουν ήδη βγει τα μέτρα για να ξέρουμε πώς να πορευτούμε. Δεν μπορώ όμως να καταλάβω πώς επιτρέπεται 90% πληρότητα στα πλοία και όχι στο θέατρο. Πιστεύω άλλωστε στον συνειδητό θεατή και πολίτη γιατί αυτός είναι που τελικά θα καθορίσει τα πράγματα».
