Την «απόλυτη αντίθεσή» της προς την απόφαση της Χιλής να κλείσει την πρεσβεία της στην Αθήνα εκφράζει με επιστολή της η πρώην πρέσβειρα της χώρας στην Ελλάδα Μάρσια Κοβαρούμπιας. Η απόφαση αυτή του χιλιανού υπουργού Εξωτερικών Τεοντόρο Ριμπέρα αφορά πέντε πρεσβείες _ εκτός από της Ελλάδας, της Δανίας, της Ρουμανίας, της Αλγερίας και της Συρίας.
Ο λόγος για το κλείσιμο των πρεσβειών είναι να εξοικονομηθούν χρήματα προκειμένου η Χιλή να αυξήσει την παρουσία της στις Βρυξέλλες, την «πρωτεύουσα» της ΕΕ, και στη Βιέννη, έδρα διεθνών οργανισμών.
Η κυρία Κοβαρούμπιας επικαλείται στην επιστολή της τον ρόλο που παίζει η Ελλάδα στις συνομιλίες για τον εκσυγχρονισμό της Συμφωνίας Σύνδεσης Χιλής-ΕΕ που ξεκίνησαν το 2017. «Συχνά υποθέτουμε λανθασμένα ότι μια τέτοια διαπραγμάτευση πραγματοποιείται μόνο σε επίπεδο Βρυξελλών, παραβλέποντας ότι τα κράτη-μέλη ορίζουν στην ΕΕ τις παραμέτρους που πρέπει να ληφθούν υπόψη στη διάρκεια των διαπραγματεύσεων και τα εθνικά τους κοινοβούλια πρέπει να επικυρώσουν τη συμφωνία για να τεθεί σε ισχύ».
Η κυρία Κοβαρούμπιας, που ανέλαβε στην Ελλάδα το 1997 και έχει διατελέσει πρέσβειρα μεταξύ άλλων στη Γαλλία και στην Αλγερία ενώ είναι μέλος του Διαρκούς Φόρουμ Εξωτερικής Πολιτικής της Χιλής, επικαλείται την «απέραντη γενναιοδωρία της Ελλάδας» προς τη Χιλή ζητώντας από τον κ. Ριμπέρα να ανακαλέσει το λουκέτο στην πρεσβεία της Αθήνας. Όπως αναφέρει, Χιλή και Ελλάδα συνεργάζονται για τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας (Convemar) στα πλαίσια του Διεθνούς Οργανισμού Ναυσιπλοΐας και «οι θέσεις των δύο χωρών είναι ανάλογες όσον αφορά τις βασικές αρχές του Δικαίου της Θάλασσας, τομέα ύψιστης σημασίας για τη Χιλή». Χαρακτηρίζει την Ελλάδα «εξέχοντα υπερασπιστή» του «Pacta sunt servanda» (οι συμφωνίες είναι τηρητέες), «βασική αρχή της εξωτερικής πολιτικής της Χιλής».
Η Ελλάδα ήταν το 2019 ο 19ος εμπορικός εταίρος της Χιλής. Στη θητεία της στην Αθήνα, η κυρία Κοβαρούμπιας που είναι φιλέλληνας και μιλάει άπταιστα ελληνικά, υπήρξε πολύ δραστήρια στην καλλιέργεια και των πολιτιστικών σχέσεων ανάμεσα στις δύο χώρες. Την στενή διμερή σχέση τονίζει και στην επιστολή της, δίνοντας παραδείγματα επιφανών απογόνων ελλήνων μεταναστών στη Χιλή, όπως ο δρ Αλέξης Καλλέργης, επικεφαλής του αγώνα κατά του Covid-19 στη Χιλή, και ο Γιώργος Μουστάκης, ιδρυτής του Ιδρύματος Γιώργου και Μαίρης Μουστάκη που δίνει ευκαιρίες σε μη προνομιούχους μαθητές στη Χιλή.
«Η Χιλή οφείλει στην Ελλάδα την ίδια την ύπαρξη του Κέντρου Ελληνικών, Βυζαντινών και Νεοελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου της Χιλής που συνεχίζει να εκπαιδεύει γενιές ελληνιστών», αναφέρει. Ξεχωρίζει επίσης την «συμβολή του Ιδρύματος Ωνάση στο φεστιβάλ Teatro aMil την τελευταία τριετία καθώς και το Ίδρυμα Μαμιδάκη για την έκθεση «Η χιλιανή τέχνη ταξιδεύει στην Κρήτη». Προφανώς δεν θα μπορούσε να λείπει η αναφορά στην «εμβληματική μελοποίηση του CantoGeneral, ένα είδος καλλιτεχνικού γάμου ανάμεσα στον Νερούδα και τον Θεοδωράκη που έχει παρουσιαστεί σε ολόκληρο τον κόσμο».
Η κυρία Κοβαρούμπιας θυμίζει ότι στο Σαντιάγο της Χιλής, ο σταθμός του μετρό Grecia (Ελλάδα), πάνω στην ομώνυμη Λεωφόρο Grecia, «φιλοξενεί μια εξαιρετική σειρά πιστών αντιγράφων του Παρθενώνα, που χρηματοδοτήθηκαν από την ελληνική κυβέρνηση».
Τέλος τονίζει ότι η Ελλάδα που, παρά την οικονομική κρίση δεν έκλεισε την δική της πρεσβεία στη Χιλή, διαθέτει τον μεγαλύτερο εμπορικό στόλο στον κόσμο και «το 96% του χιλιανού εμπορίου πραγματοποιείται δια της θαλάσσιας οδού».
