«Το ξέρω πως είμαι γελοίος, το είχα καταλάβει από τότε που ήμουν πέντε χρονών. Αλλά αυτός είμαι».
Η ατάκα είναι από την ταινία «Η τραγωδία ενός γελοίου ανθρώπου» του Μπερνάρντο Μπερτολούτσι. Κι αν την έκλεβε κανείς από τα χείλη του βιομηχάνου Πρίμο Σπατζάρι που υποδύθηκε ο Ούγκο Τονιάτσι, θα την τοποθετούσε σε εκείνα του Ματέο Σαλβίνι που υποδύεται τον εαυτό του. Και η δική του, τραγωδία ενός γελοίου ανθρώπου είναι. Ο Σαλβίνι είναι ο άνθρωπος που προκάλεσε πολιτική κρίση στη χώρα του για να καταλάβει την πρωθυπουργία. Και τώρα κινδυνεύει να μείνει εκτός κυβέρνησης.
Η περίπτωση (και η γελοιότητα) θα ήταν πολύ ιταλική εάν όλα αυτά συνέβαιναν πριν από τριάντα χρόνια, ας πούμε στις αρχές της δεκαετίας του ’80 που γυρίστηκε και η ταινία του Μπερτολούτσι. Αυτή όμως δεν είναι η εποχή της λιρέτας. Ο βιομήχανος Πρίμο Σπατζάρι σήμερα θα κατέβαλλε τα λύτρα που θα του ζητούσαν οι τρομοκράτες για να αφήσουν ελεύθερο τον γιο του σε ευρώ. Αλλά την ίδια ώρα ο πρωθυπουργός Σαλβίνι θα ήταν η μεγαλύτερη απειλή που θα είχε γνωρίσει ποτέ το κοινό νόμισμα στη σύντομη ιστορία του.
-Ποια η σχέση του Ματέο Σαλβίνι με τον Μπερτολούτσι;
-Πώς σχετίζεται η Ελλάδα με την ιταλική κρίση;
-Τι είναι αυτό που μπορεί να σώσει την Ιταλία, καθώς και την Ευρώπη;
Διαβάστε περισσότερα στην έντυπη έκδοση της εφημερίδας ΤΑ ΝΕΑ Σαββατοκύριακο
