Αλέξη χάσαμε…
Δεν μπορεί να περιγραφεί αλλιώς το αποτέλεσμα των εκλογών.
Ο ΣΥΡΙΖΑ υπέστη πολιτική συντριβή.
Εγώ τις διάφορες εκτιμήσεις ότι κατάφερε να ανακόψει μια πορεία προς τη συντριβή, τις ακούω βερεσέ.
Χωρίς αμφισβήτηση από τα Αριστερά και με τον Κυριάκο Μητσοτάκη απέναντί του, χάνει με πάνω από 8 μονάδες διαφορά.
Παρότι έκανε πραγματικές παροχές και παρότι ο αντίπαλός του έκανε και επικοινωνιακές γκάφες.
Αυτό είναι ο ορισμός της πολιτικής συντριβής.
Και αυτή η ήττα δεν ήρθε τυχαία.
Ήρθε γιατί ο Αλέξης Τσίπρας ξέχασε τα βασικά διδάγματα που πρέπει να θυμάται κάθε άνθρωπος της Αριστεράς.
Ο λαός δεν τιμωρεί ποτέ για τους συμβιβασμούς, εάν είναι αναγκαστικοί, εάν σε δει να το παλεύεις πρώτα.
Σε τιμωρεί για το δούλεμα.
Σε τιμωρεί για τις τζάμπα μαγκιές και τις κορώνες που μετά γίνονται «μια κουβέντα είπαμε κι εμείς».
Ο λαός μπορεί να ήθελε ανατροπή, αλλά κατά βάση ζητούσε αξιοπρέπεια και όχι επανάσταση
Μια κυβέρνηση που να παλέψει, να διεκδικήσει, να αντισταθεί, να υψώσει ανάστημα.
Ακόμη και εάν δεν υλοποιούσε όλο το πρόγραμμά της.
Αντί γι’ αυτό εισέπραξε:
- Τον Κατρούγκαλο να τον κοροϊδεύει στα μούτρα του.
- Το καραγκιοζιλίκι της συγκυβέρνησης με τον Καμμένο, τις σχέσεις με εμπόρους όπλων, τις παρεμβάσεις στη δικαιοσύνη.
- Τα κότερα που υποτίθεται ότι ήταν fake news και μετά έγιναν «δικαίωμα στις διακοπές».
- Τις εξυπηρετήσεις σε επιχειρηματίες.
- Τους διάφορους Πετσίτηδες να εκπροσωπούν τις «δουλίτσες» των υπουργών.
- Τη «μυστική διπλωματία» για τις Πρέσπες
- Το απίστευτο αλισβερίσι για να διατηρηθεί η «κυβερνητική πλειοψηφία».
Όλα αυτά ο λαός τα είδε, τα στάθμισε και έκρινε.
Και τιμώρησε όπως έπρεπε: Αυστηρά.
Γι’ αυτό το λόγο Αλέξη, βγες και παραδέξου ανοιχτά την ήττα.
Και πάρε την ευθύνη.
Μάζεψε τα χαρτιά σου και ετοιμάσου για την έξοδο από το Μέγαρο Μαξίμου.
Γιατί κόπηκες στη μεγάλη δοκιμασία.
Και πρέπει να ξαναπεράσεις το σχολείο της Αριστεράς.
Να διδαχτείς ξανά όλα αυτά που ξέχασες.
Την αγωνιστικότητα.
Την ανιδιοτέλεια.
Τη σεμνότητα.
Την αυτοθυσία.
Διαφορετικά, θα χρεώνεσαι διαρκώς τη συντριβή της αριστεράς σε μια περίοδο που αυτή ήταν περισσότερο παρά ποτέ αναγκαία για τον τόπο.
