Στο «Σινεμά», μία από τις πιο σινεφίλ ενότητες του 21ου φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης που άρχισε την Παρασκευή και θα ολοκληρωθεί την Κυριακή 10 Μαρτίου, εννέα ταινίες τεκμηρίωσης που αφορούν πρόσωπα του κινηματογράφου καλούν τους θεατές να ανακαλύψουν άγνωστες πτυχές τους. Οι ταινίες αυτές, όλες παραγωγές του 2018, είναι: «Η Μπάρμπαρα Ρούμπιν και η εκρηκτική Underground σκηνή της Νέας Υόρκης» του Τσακ Σμιθ, «Πέρα από το Μπόλεξ» της Αλίσα Μπόλσεϊ, «Love express – Η εξαφάνιση του Βαλέριαν Μπόροβτζικ» του Κούμπα Μικούρντα, «Κατασκευάζοντας τον Μοντγκόμερι Κλιφτ» των Ρόμπερτ Κλιφτ και Χίλαρι Ντέμον, «Μαρσελίν: Μια γυναίκα, ένας αιώνας» της Κορντέλια Ντβόρακ, «Αυτό που είπε: Η τέχνη της Πολίν Καέλ» του Ρομπ Γκάρβερ, «Ολυμπία» του Χάρι Μαυρομιχάλη, «Οι δύο εκτελέσεις του στρατάρχη» του Ράντου Γιούντε και «Ταινία καταστροφής» του Πολ Γρίβα.

Είναι βέβαιο ότι όλες οι ταινίες θα έχουν ενδιαφέρον, όμως μία που το κινεί ιδιαίτερα είναι η «Ταινία καταστροφής» διότι αφορά τον τρόπο εργασίας του ελβετού σκηνοθέτη Ζαν Λικ Γκοντάρ, ενός από τους άτυπους «ιδρυτές» του γαλλικού Νέου Κύματος, ο οποίος εξελίχθηκε σε έναν από τους πιο μυστηριώδεις και εκκεντρικούς filmmakers των τελευταίων χρόνων σε παγκόσμιο επίπεδο. Ενας λόγος παραπάνω που κάνει την «Ταινία καταστροφής» ιδιαίτερη περίπτωση είναι ότι γυρίστηκε από στενό συνεργάτη του Γκοντάρ, τον Πολ Γρίβα, γιο του διευθυντή φωτογραφίας Αλέξη Γρίβα αλλά και ανιψιό του Γκοντάρ, καθότι η μητέρα του Πολ είναι αδελφή του Γκοντάρ.

Ο Π. Γρίβας έχει δουλέψει ως βοηθός του Γκοντάρ σε ταινίες όπως το «Film socialism», οι μικρού μήκους «Les Ponts de Sarajevo» και «3x3D», η «Μουσική μας» («μία από τις τελευταίες ταινίες στις οποίες ο Γκοντάρ είχε μια παραδοσιακή ομάδα συνεργατών» όπως αναφέρει ο Γρίβας) και το πρόσφατο «Adieu au language» που αν όλα πάνε καλά θα δούμε εφέτος στις αίθουσες.

Ο Πολ Γρίβας είναι άνθρωπος που τραβά συνέχεια εικόνες από την καθημερινότητά του και στη συνέχεια «παίζει» μαζί τους, ανακαλύπτοντας ενίοτε πράγματα που δεν είχε δει όταν τις γύριζε. Η «Ταινία καταστροφής» γυρίστηκε στη διάρκεια των γυρισμάτων του «Film socialism» και συγκεκριμένα στο ταξίδι πάνω στο πλοίο «Concordia» που πολύ αργότερα, ενώ το «Film socialism» είχε ολοκληρωθεί, ναυάγησε.

Ο Γρίβας ανέκαθεν ενδιαφερόταν για τις ταινίες πάνω στις ταινίες και στην περίπτωση της «Ταινίας καταστροφής» ήθελε να εστιάσει στο «πώς γίνεται ο κινηματογράφος».

«Αυτό που στην τελική με ενδιέφερε ήταν να δω και να μοιραστώ το πώς έγινε αυτή η ταινία, υπό ποιες συνθήκες» είπε ο Γρίβας. «Τρία χρόνια αργότερα, όταν το ίδιο πλοίο στο οποίο γυρίσαμε βυθίστηκε, όλες οι εικόνες από τους ανθρώπους που έζησαν το ναυάγιο ξαφνικά εμφανίστηκαν μπροστά μου, άνθρωποι που ζούσαν τη στιγμή κινηματογραφούσαν με τα κινητά τους τηλέφωνα, με τον ίδιο τρόπο που εμείς γυρίσαμε την ταινία με τα κινητά τηλέφωνά μας. Ετσι άρχισα να τα ανακατεύω όλα αυτά».