Η γερμανική εφημερίδα Handelsblatt (http://www.liberal.gr/arthro/141894/oikonomia/2017/galliki-protasi-gia-apopliromi-chreous-me-ritra-anaptuxis.html) αποκάλυψε ότι η Γαλλία φέρνει στο τραπέζι συμβιβαστική πρόταση απoμείωσης του χρέους η οποία θα συνδέεται με την ανάπτυξη. Να αναφέρω ότι η παραπάνω πρόταση δεν είναι κάτι νέο. Πράγματι, τον Αύγουστο του 2015, ο Charles Goodhart (ο οποίος διατέλεσε Monetary Policy Committee μέλος λαμβάνοντας αποφάσεις για τα επιτόκια πολιτικής στην Τράπεζα της Αγγλίας) έγραψε στους Financial Times (https://www.ft.com/content/8caa0258-35d9-11e5-b05b-b01debd57852) ότι η αποπληρωμή χρέους θα πρέπει να συνδεθεί με την επιστροφή του ελληνικού κατά κεφαλήν ΑΕΠ στα προ κρίσεως επίπεδα.

Οι Γερμανοί (αλλά και η λοιπή Τρόικα) διαφωνούνε με την παραπάνω πρόταση. Και δεν έχουν άδικο! Εξηγούμαι αμέσως:

  1. Τα ελληνικά στατιστικά στοιχεία του ΑΕΠ αναθεωρούνται με τέτοιο τρόπο ώστε να παραμένουν ακόμα και σήμερα σε κάποιο βαθμό αναξιόπιστα: Πράγματι, ενώ η ΕΛΣΤΑΤ είχε εκτιμήσει (σε ετήσια βάση) συρρίκνωση 0,5% για το πρώτο τρίμηνο του 2017, τώρα μας ενημέρωσε ότι η ελληνική οικονομία αναπτύχθηκε κατά 0,4% (http://s.kathimerini.gr/resources/article-files/elstat–2.pdf)!!!
  2. H πρόταση της Γαλλίας δεν ασκεί καμμία απολύτως πίεση σε εμάς έτσι ώστε να προχωρήσουμε επιτέλους στο θέμα των διαρθρωτικών αλλαγών. Αναφέρω ενδεικτικά ότι η βάση δεδομένων της World Bank (http://info.worldbank.org/governance/WGI/#home) μας κατατάσσει, μεταξύ 215 ετών, πολύ χαμηλότερα από τις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης ως προς τον δείκτη κυβερνητικής αποτελεσματικότητας. Ο συγκεκριμένος δείκτης μετράει την ποιότητα των παρεχόμενων δημοσίων υπηρεσιών και τον βαθμό ανεξαρτησίας του κρατικού μηχανισμού από πολιτικές πιέσεις. Αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά οι της Τρόικα!

Μπορούμε όμως να βρούμε λύση στο θέμα χρέους με κάποιο διαφορετικό τρόπο. Τι εννοώ; To οικονομικό μας επιτελείο θα μπορούσε να υποβάλλει πρόταση, σύμφωνα με την οποία, το κόστος εξυπηρέτησης του χρέους μας να συνδέεται άμεσα τόσο με τον ρυθμό ανάπτυξης του ελληνικού ΑΕΠ όσο και με τον προαναφερθέντα δείκτη κυβερνητικής αποτελεσματικότητας.

Με απλά λόγια: ‘Oσο αυξάνεται το ΑΕΠ, πλην όμως κωλυσιεργούμε στη βελτίωση της κυβερνητικής αποτελεσματικότητας, τόσο θα αυξάνεται το κόστος εξυπηρέτησης σε σχέση με την περίπτωση κατά την οποία ενισχύεται η ανάπτυξη και ταυτόχρονα βελτιώνεται η αποτελεσματικότητα. Σε ένα τέτοιο σενάριο, Τρόικα και Ελλάδα θα μπορούσαν να διαπραγματευθούν το «ειδικό βάρος» της οικονομικής ανάπτυξης και του δείκτη κυβερνητικής αποτελεσματικότητας στο παραπάνω «μοντέλο αποπληρωμής του χρέους». Η συγκεκριμένη πρόταση είναι εφικτή και πιστεύω ότι η Τρόικα δεν θα είχε λόγο να την απορρίψει. Να δείτε τότε που ο κ. Τσίπρας (αλλά και ο κάθε μελλοντικός πρωθυπουργός) θε «έτρεχαν» να εφαρμόσουν τις διαρθρωτικές αλλαγές!