Κρις Κρόλοφ: Ο άνθρωπος που πουλάει 16 ελληνικά νησιά

Ο 40χρονος Κρις Κρόλοφ, διευθύνων σύμβουλος της μεσιτικής εταιρείας Private Islands Inc., με έδρα το Τορόντο, έχει τρία δικά του νησιά. Δύο στο Οντάριο του Καναδά και ένα στο νησιωτικό σύμπλεγμα Φίτζι του Νότιου Ειρηνικού Ωκεανού. Πώς θα περιέγραφε μία ημέρα στο νησί του; «Το ζήτημα είναι να βρεθεί αυτή η ημέρα!» λέει γελώντας στο BΗΜΑgazino.

«Το βασικό πλεονέκτημα του δικού μου ιδιόκτητου παραδείσου(τουλάχιστον του ενός εκ των τριών) είναι ο πολύ μικρός χρόνος που απαιτείται για να φτάσω σε αυτόν. Εν αντιθέσει με τους περισσότερους πελάτες μου που ταξιδεύουν τουλάχιστον μία ολόκληρη ημέρα για να ρίξουν άγκυρα στο νησί τους, εγώ χρειάζομαι μόνο δύο ώρες οδικώς από το γραφείο μου στο κέντρο του Τορόντο και ύστερα δεκαπέντε λεπτά μέσω θαλάσσης. Δεν πηγαίνω μόνο για να ανοίξω ένα μπουκάλι κρασί και να θαυμάσω τη θέα. Θα το κάνω και αυτό, προς το βράδυ όμως. Στη διάρκεια της ημέρας απλώς θα έχω τη γαλήνη και την ησυχία που χρειάζομαι για να αφοσιωθώ στα πρότζεκτ μου».

Η Private Islands Inc. (με 550 νησιά ανά τον πλανήτη στην επίσημη διεθνή ιστοσελίδα της αλλά και καμιά εκατοσταριά ακόμη μη αναρτημένα) είναι πρωτίστως απότοκο της άνθησης που έφερε στις μπίζνες των ιδιωτικών νήσων η άφιξη του Ιnternet. «Ως το 1999 η αγορά αυτή ήταν σχεδόν ανύπαρκτη» εξηγεί ο Κρις Κρόλοφ. «Υπήρχε μεν η τοπική αγορά, αλλά αν ζούσες, για παράδειγμα, στο Μανχάταν δεν είχες καμία ελπίδα να βρεις ένα νησί στην Ασία ή στην Ευρώπη. Το Ιnternet διάνοιξε τη «διεθνή» αγορά. Ποιος θα αγοράσει σήμερα ένα νησί στην Ελλάδα; Το πιθανότερο κάποιος εκτός Ελλάδας, το πιθανότερο κάποιος Γερμανός!». Δεν είναι τυχαίο ότι στην ιστοσελίδα της Private Islands Ιnc. φιγουράρουν αυτή τη στιγμή 16 αγγελίες πώλησης ελληνικών νησιών (κάποιοι θα μιλήσουν εκ νέου για ξεπούλημα του εθνικού μας πλούτου). Οπως και να έχει, ο γερμανικής και μεξικανικής καταγωγής Κρις Κρόλοφ εξομολογείται ότι ζήλεψε σφόδρα την αγορά του Σκορπιού τον Απρίλιο του 2013 αντί (πάνω-κάτω) 110 εκατ. ευρώαπό τον μεγιστάνα Ντμίτρι Ριμπολόβλεφ ως δώρο για τη θυγατέρα του Εκατερίνα. Υποδεικνύει όμως, εμμέσως πλην σαφώς, ότι ο πλανήτης έχει κάμποσα ακόμη εξαιρετικά εύθραυστα οικοσυστήματα που δεν έχουν καταπατηθεί.

Κύριε Κρόλοφ, πώς µυηθήκατε σε αυτό το απαγορευµένο για τους κοινούς θνητούς σύµπαν των ιδιωτικών νήσων;«Στα 12 μου επισκέφθηκα το νησί των γονιών ενός φίλου μου, εδώ στο Georgian Bay του Οντάριο. Μας θυμάμαι να κάνουμε κανό στα γύρω νησάκια και ύστερα να κατασκηνώνουμε σε ένα από αυτά. Ηταν ένας μικρός βράχος με δύο πεύκα, ίσα ίσα που χωρούσε να στήσεις μια μικρή σκηνή.Τη θυμάμαι ως μία από τις πλέον συναρπαστικές εμπειρίες της παιδικής ηλικίας μου. Η Private Islands Inc. ξεπήδησε ουσιαστικά μέσα από ένα τέτοιο υπερφίαλο, αγορίστικο όνειρο. Στην αρχή ξεκίνησα με ένα τουριστικό γραφείο. Εφερνα Ευρωπαίους (κυρίως Γερμανούς) στα νησιά κοντά στο Τορόντο.Τίποτε το φιλόδοξο, ένα μικρό δάσος και μικρές παρέες τουριστών που με λίγα δολάρια μαζεύονταν το βράδυ γύρω από μια μικρή φωτιά. Δεν φανταζόμουν ότι και αυτοί θα τρελαίνονταν, όπως εγώ, για τα νησιά. Για αυτούς ήταν μια εμπειρία πολύ πιο ουσιαστική από μια βόλτα στο Τορόντο. Τότε ήταν που σκέφτηκα ότι αυτή η ιστορία είχε ψωμί».

Ποιος είναι ο λόγος όµως να αγοράσεις ένα νησί όταν υπάρχουν τόσο πολλές εναλλακτικές λύσεις και µάλιστα µε πολύ λιγότερες οικονοµικές, νοµικές «επιπλοκές»;«Η επιθυμία για το δικό σου νησί πηγάζει από αυτή τηλίγο πρωτόγονη ιδέα τού ότι διαφεντεύεις το δικό σου ιδιωτικό βασίλειο. Αυτή δεν είναι η απόλυτη φαντασίωση στα παιδικά παιχνίδια; Οτι είσαι ο απόλυτος άρχων σε ένα δικό σου κομμάτι γης. Οταν είσαι πιτσιρικάς βέβαια δεν σε απασχολεί τι θα κάνεις με το πόσιμο νερό, το ηλεκτρικό και τα λύματα. Οταν μεγαλώσεις, και αν συγκαταλέγεσαι ακόμη σε αυτούς τους ελάχιστους, ιδιαίτερους ανθρώπους που κάνουν το παραπάνω βήμα, θα έρθεις αντιμέτωπος με νομικά, οικονομικά, περιβαλλοντικά θέματα, με απρόβλεπτα καιρικά φαινόμενα. Είναι το τίμημα για ένα extra large όνειρο. Στο τέλος όμως έχεις ένα αίσθημα ικανοποίησης για την πραγμάτωση ενός πρωτόγνωρου επιτεύγματος. Σας επισημαίνω ότι η κατάκτηση ενός ιδιωτικού βασιλείου είναι στη φύση κυρίως των Αμερικανών, που είναι βέβαια και η πλειονότητα των πελατών μας.Ενας Αμερικανός δεν αρκείται στο να επισκεφθεί ή να νοικιάσει ένα νησί, μια δυνατότητα που επίσης παρέχουμε. Θέλει να αγγίξει τη συμβολαιογραφική πράξη με το όνομά του. Αν πάρετε μια βάρκα και διαπλεύσετε τον ποταμό του Αγίου Λαυρεντίου στα σύνορα Καναδά και ΗΠΑ, θα διαπιστώσετε ότι κάθε αμερικανικό νησί φέρει μια αμερικανική σημαία. Στην καναδική πλευρά αντιθέτως σημαία θα διακρίνετε σε κάθε δεύτερο ή τρίτο νησί».

Οι Ευρωπαίοι τι πελάτες είναι;«Συνήθως έχουν ήδη κάποια συγκεκριμένη περιοχή του πλανήτη στο μυαλό τους και προσανατολίζονται στην αγορά (με μακροχρόνια μίσθωση) για τουριστική ανάπτυξη, όχι στην ιδιοκατοίκηση».

Κάποια ιστορία µε έναν ιδιαζόντως εκκεντρικό πελάτη;«Ολοι οι πελάτες είναι με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο εκκεντρικοί. Είχαμε πρόσφατα προς πώληση ένα νησί στην Καραϊβική του οποίου ο (παλιός) ιδιοκτήτης είχε ξοδέψει κάπου μισό εκατομμύριο δολάρια για κατασκευάσει ένα γιγαντιαίο μπούνκερ. Τούνελ ολόκληρα συνέδεαν τις διαφορετικές πτέρυγές του. Προφανώς ο άνθρωπος αυτός διακατεχόταν από έναν θηριώδη φόβο για κάτι που δεν γνωρίζω.Για κάποια άλλα νησιά πάλι κυκλοφορούσε η συνήθης φημολογία για κάποιον κρυμμένο θησαυρό. Δεν μπορεί βέβαια κανείς ποτέ να το αποκλείσει αλλά οι ιδιοκτήτες τείνουν να τα «φουσκώνουν» για να αυξήσουν την αξία του νησιού τους.Για να σας πω την αλήθεια κάθε αγοραπωλησία ιδιωτικού νησιού συνοδεύεται από μια αλλοπρόσαλλη ιστορία. Κάποτε πουλήσαμε ένα νησί, το οποίο αποκαλύφθηκε, εκ των υστέρων, ότι διέθετε ένα μικρό νεκροταφείο. Δεν το γνωρίζαμε, και αυτό, όπως αντιλαμβάνεσθε, μας εξέθεσε. Είσαι υποχρεωμένος να «μεταβιβάσεις» στον υποψήφιο αγοραστή όσο περισσότερες πληροφορίες μπορείς (π.χ. αν έχει διαπραχθεί κάποιος φόνος στο συγκεκριμένο νησί), διότι δεν θέλει και πολύ κάποιος για να αλλάξει την τελευταία στιγμή γνώμη.Γενικά, εμείς προτιμάμε νησιά που έχουν βγει στο σφυρίτα τελευταία 15-20 χρόνια, ώστε να είμαστε βέβαιοι ότι υπάρχουν «καθαροί» τίτλοι ιδιοκτησίας και δεν υπάρχουν διεκδικήσεις (όπως από ντόπιους βασιλιάδες, όπως συνέβαινε παλιά στις νήσους Μάρσαλ στον Ειρηνικό Ωκεανό)».

Πόσον καιρό χρειάζεται ο µέσος πελάτης για να πάρει την οριστική απόφαση να αγοράσει ένα νησί;«Μπορεί και χρόνια. Ενας βασικός λόγος είναι ότι το 20% των νησιών που έχουμε στην Private Islands Inc. δεν αναρτώνται στην επίσημη ιστοσελίδα μας καθότι οι ιδιοκτήτες τους δεν επιθυμούν, για διαφορετικούς λόγους, την προβολή. Τα νησιά αυτά παίρνουν ως εκ τούτου περισσότερο χρόνο να «φύγουν». Πρόσφατα βέβαια είχαμε κάποιον που κατέβαλε μέσω πιστωτικής κάρτας προκαταβολή για ένα νησί εδώ στο Οντάριο, που δεν είχε καν δει! Η τιμή του ανερχόταν στα 50.000 δολάρια. Είχε το όνομα της γυναίκας του (Τζένι ή Τζένιφερ, αν δεν κάνω λάθος) και επιθυμούσε διακαώς να της το δωρίσει».

Στην ιστοσελίδα, πάντως, της Private Islands Inc. φιγουράρουν αυτή τη στιγµή 16 ελληνικά νησιά που κυµαίνονται από 3 εκατ. ευρώ ως 50 εκατ. ευρώ (ανάµεσά τους ο Αγιος Θωµάς στον Κορινθιακό, η Ναυσικά στο Ιόνιο). Θα λέγατε ότι η παρατεταµένη οικονοµική κρίση αναζωπύρωσε το ενδιαφέρον για ευκαιρίες στην καταβεβληµένη Ελλάδα;«Αρχικά ναι. Αναμφίβολα, οι δηλώσεις το 2010 του γερμανού πολιτικού (σ.σ.: του βουλευτή του κόμματος των Φιλελευθέρων Δημοκρατών Φρανκ Σέφλερ), που προέτρεπε την Ελλάδα να πουλήσει νησιά για να χρηματοδοτήσει το χρέος της, πυροδότησε μια καταιγίδα ενδιαφέροντος στη διεθνή αγορά, πρωτίστως βέβαια από Ρώσους. Υπήρξε μια έντονη κινητικότητα, εμείς εδώ στην Private Islands Inc. δεχθήκαμε πολλά τηλεφωνήματα… Αναμέναμε ένα μπαράζ πωλήσεων. Σήμερα έχουμε βέβαια στις λίστες μας επτά-οκτώ περισσότερα ελληνικά νησιά από όσα θα είχαμε υπό φυσιολογικές συνθήκες. Οχι όμως λόγω της μείωσης των τιμών αλλά λόγω της δημοσιότητας που πήρε όλη αυτή η ιστορία».

Δηλαδή δεν υπήρξαν στην αγορά ελληνικά νησιά-κελεπούρια, όπως σχεδόν προανήγγειλαν πέρυσι τον Φεβρουάριο οι «Financial Times»;«Δεν θα το έλεγα. Τα νησιά που έχουμε προς πώληση στην Ελλάδα είναι από ιδιώτες και είναι κατά κανόνα προϊόντα κληρονομιάς που μεταβιβάζονται από γενιά σε γενιά. Προφανώς, αυτοί οι άνθρωποι δεν αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα διότι δεν μας έχουν δώσει εντολή να ρίξουμε τις τιμές».

Θεωρείτε ότι η Ελλάδα είναι µια δύσκολη χώρα στην αγορά αυτή; «Ναι. Δύο είναι τα βασικά προβλήματα στην Ελλάδα.Το ένα είναι η μεγάλη έκταση των ελληνικών νησιών. Το δεύτερο είναι η υπερβολικά μεγάλη γραφειοκρατία και οι πολλαπλές αγκυλώσεις. Δεν μπορείς να αγοράσεις ένα νησί 1.000 στρεμμάτων και να αρχίσεις να χτίζεις αβέρτα ξενοδοχεία και βίλες. Αυτή τη στιγμή έχουμε προς πώληση το νησί Πάτροκλος, έκτασης 2.800 στρεμμάτων, κοντά στο Σούνιο (σ.σ.: για τη συγκεκριμένη, πολυσυζητημένη βραχονησίδα ενδιαφέρον έχουν εκδηλώσει διεθνείς επενδυτές ενώ έχουν εμπλακεί παλαιότερα το όνομα του τεθνεώτος πρωθυπουργού του Ισραήλ Αριέλ Σαρόν και πιο πρόσφατα της Ντονατέλα Βερσάτσε. Η προσπάθεια πώλησής της καταλήγει δεκαετίες τώρα σε ναυάγιο εξαιτίας σκοτεινών σημείων που αφορούν μεταξύ άλλων την ύπαρξη αρχαιολογικού χώρου αλλά και το γεγονός ότι έχει κηρυχθεί προστατευόμενη περιοχή Natura 2000). Οι ιδιοκτήτες του (σ.σ.: οικογένεια Γιατράκου) ζητούν πάνω από 100 εκατομμύρια ευρώ. Είναι ένα υπέροχο νησί, με εξαιρετική τοπογραφία, κοντά στην Αθήνα… Σε ένα τέτοιο νησί μπορεί ενδεχομένως να υπάρχουν και προβλήματα με τις αρχαιολογικές υπηρεσίες. Εξ όσων γνωρίζω, στην Ελλάδα μπορεί να χρειαστεί να βγάλεις 40 άδειες για να μπορέσεις να αγοράσεις ένα νησί και να κτίσεις οτιδήποτε (σ.σ.: απαραίτητη προϋπόθεση στις περισσότερες περιπτώσεις η έγκριση του υπουργείου Αμυνας για λόγους εθνικής ασφάλειας)».

Ελληνες που έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον να αγοράσουν νησί έχετε;«Αυτή τη στιγμή έχουμε κάποιον που αναζητεί ένα νησί στη Σκανδιναβία. Νομίζω ότι η σύζυγός του κατάγεται από εκεί, συνήθως έτσι γίνεται, υπάρχει κάποιος δεσμός με την περιοχή. Ο προϋπολογισμός του είναι γύρω στο 1 εκατομμύριο ευρώ. Εχω την εντύπωση ότι είναι από τον χώρο της πολιτικής. Δεν μπορώ να σας πω περισσότερα».

Ποιες θα λέγατε ότι είναι οι µεγαλύτερες παρανοήσεις γύρω από τους ιδιοκτήτες ιδιωτικών νησιών;«Η μεγαλύτερη παρανόηση είναι ότι πρέπει να είσαι εξωπραγματικά πλούσιος για να έχεις στην κατοχή σου ιδιωτικό νησί. Η αλήθεια είναι ότι οι πελάτες μας έχουν μια κάποια οικονομική άνεση, ανήκουν στην πλειονότητά τους στην ανώτερη μεσαία τάξη. Διότι πρέπει να διαθέτεις περισσότερα λεφτά από τον μέσο όρο για να μπορείς να διατηρείς ένα εξοχικό σπίτι το οποίο επισκέπτεσαι ένα-δύο μήνες το πολύ (ελάχιστοι πελάτες μας είναι Ροβινσώνες Κρούσοι, διαβούν δηλαδή στο νησί τους ολόκληρο τον χρόνο), και για το οποίο πληρώνεις ετησίως τεράστιο φόρο ακίνητης περιουσίας, συν τα έξοδα συντήρησης, τα έξοδα για μόνιμη θέση για το σκάφος σου στη μαρίνα κ.ο.κ. Δεν είναι όμως όλοι εκατομμυριούχοι. Σε κάποιες περιοχές του πλανήτη υπάρχουν νησιά σαφώς οικονομικότερα (π.χ. στις ακτές Νέας Σκωτίας βρίσκεις νησί με 60.000 ευρώ). Η άλλη αστεία παρανόηση είναι ότι ιδιωτικά νησιά έχουν μόνο οι διάσημοι, δηλαδή ο Ντέιβιντ Κόπερφιλντ, ο Ρίτσαρντ Μπράνσον, ο Νίκολας Κέιτζ κ.ο.κ. Είναι εντελώς λάθος. Και όσοι από αυτούς έχουν, τα θέλουν για να τα αναπτύξουν τουριστικά, όχι για να φτιάξουν εκεί το καταφύγιό τους από τους παπαράτσι. Πάρτε για παράδειγμα το νησί του Λεονάρντο Ντι Κάπριο στο Cayo Espanto, ένα υπέροχο κομμάτι του Μπελίζ στην Καραϊβική.Επιτρέψτε μου να αμφιβάλω αν ο ίδιος έχει πατήσει ποτέ το πόδι του σε αυτό. Το αγόρασε αποκλειστικά για να δημιουργήσει ένα οικολογικό θέρετρο πολυτελείας».

Καµία σχέση δηλαδή µε την Τετιαρόα που αγόρασε το 1966 ο Μάρλον Μπράντο στη Γαλλική Πολυνησία. Για εκείνον δεν ήταν µια απλή επένδυση αλλά ο επίγειος παράδεισός του, µακριά από το Χόλιγουντ.«Ξέρετε, μόλις πριν από λίγους μήνες άνοιξε για το κοινό! Το έχει πλέον αναλάβει ο ένας γιος του.Παρότι οικολογικά ευαισθητοποιημένο το θέρετρο «The Brando» με τις 35 πολυτελείς βίλες, είναι πάνω από όλα μια τεράστια επένδυση».

Ποιες είναι οι επιπτώσεις της αναπτυσσόµενης αγοράς ιδιωτικών νήσων στο περιβάλλον; Δεν είναι προκλητικό να ευαγγελίζεται οικολογικές ανησυχίες ενώ εφορµά στα τελευταία «παρθένα» κοµµάτια γης του πλανήτη;«Εχετε δίκιο, υπάρχουν πολλοί «φιλικοί προς το περιβάλλον» τίτλοι ιδιοκτησίας που μόνο «φιλικοί προς το περιβάλλον» δεν είναι. Αυτό αφορά όμως κυρίως νησιά τα οποία προορίζονται για τουριστική αξιοποίηση. Αφορά την απληστία ιδιοκτητών πολυτελών θερέτρων που θέλουν να χωρέσουν σε ένα νησί όσο περισσότερα δωμάτια ξενοδοχείου μπορούν. Πρόκειται για εξαιρετικά ευαίσθητα οικοσυστήματα (μην περιμένεις, για παράδειγμα, να φτιάξεις υπόγειο σε ένα κοραλλιογενές νησί!) και οι διαδικασίες έκδοσης αδειών εξαιρετικά περίπλοκες και χρονοβόρες. Μην ξεχνάτε ότι για να χτίσεις σε οποιοδήποτε ακατοίκητο νησί στον πλανήτη πρέπει να ζητήσεις ειδική περιβαλλοντική εκτίμηση. Ουσιαστικά πληρώνεις από την τσέπη σου για να αποφανθεί το κράτος τι μπορείς και τι δεν μπορείς να κάνεις. Με το ενδεχόμενο βεβαίως να σου ανακοινώσουν: «Λυπούμεθα αλλά εδώ είναι ο φυσικός βιότοπος ενός σπάνιου παπαγάλου της οικογενείας Psittacula που κινδυνεύει με εξαφάνιση». Η συμβουλή που εγώ δίνω στους πελάτες μου είναι η εξής: «Αν σκοπεύεις να αξιοποιήσεις το νησί σου, καλό είναι να αφήσεις πάνω του το ελάχιστο ίχνος σου. Μην κάτσεις να σπαταλήσεις 10 εκατομμύρια ευρώ για να οικοδομήσεις κάτι ογκώδες και εξεζητημένο γιατί σε δέκα χρόνια που θα αποπειραθείς να το μεταπωλήσεις δεν θα βρίσκεις αγοραστή. Κανείς δεν θέλει να διαβιώνει μέσα στο όνειρο κάποιου άλλου».

Ποιο είναι το πιο ακριβό νησί που έχετε πουλήσει;«Ηταν στην Καραϊβική και η τιμή του ξεπέρασε τα 80 εκατομμύρια δολάρια. Συνήθως βέβαια τα ακριβά νησιά προορίζονται για τουριστική επένδυση. Δεν έχουμε πολλούς πελάτες που αγοράζουν ένα νησί των 10 ή 20 εκατομμυρίων μόνο για παραθερισμό».

Οι ιδιοκτήτες ιδιωτικών νήσων συνιστούν, αλήθεια, µια ιδιαίτερη συνοµοταξία ανθρώπων;«Ολοι τους σχεδόν είναι ιδιοσυγκρασιακοί, δύσκολοι, πεισματάρηδες, συχνά κάνουμε ομηρικούς καβγάδες στο τηλέφωνο.Εχω όμως, χρόνια τώρα, εντρυφήσει στη φύση αυτού του περίεργου «ζώου» που είναι ο ιδιοκτήτης ή ο υποψήφιος αγοραστής. Και έχω μάθει ότι δεν του μιλάς με περιστροφές, μπαίνεις κατευθείαν στο ψητό. Αυτό που σίγουρα γνωρίζω είναι ότι η αγορά ενός νησιού είναι μια πολύ παθιασμένη απόφαση. Δεν υπάρχει κανείς που να έχει επιφυλάξεις, που να θέλει να το ξανασκεφτεί.Δεν ψάχνει να κρεμάσει κάπου το καπέλο του για το Σαββατοκύριακο, ψάχνει ένα σχέδιο ζωής. Πρόσφατα ήμουν στα νησιά Φίτζι για την τηλεοπτική μας εκπομπή «Island Hunter» (προβάλλεται από το HGTV) και συζητούσα με έναν ιδιοκτήτη.Μιλούσαμε για την οικογένεια και τους φίλους μας. Τον είδα να βγάζει το πορτοφόλι του και υπέθεσα ότι θα μου έδειχνε φωτογραφίες των παιδιών του. Και όμως, άρχισε να μου δείχνει φωτογραφίες των νησιών του».

Συµφωνείτε µε τα λόγια του άγγλου ποιητή και ιερωµένου του 17ου αιώνα Τζον Νταν: «Κανένας άνθρωπος δεν είναι νησί, πλήρες και αύταρκες»;«Οχι. Εγώ θα σας έλεγα ότι κανένας άνθρωπος δεν είναι νησί, παρά μόνο αν έχει αγοράσει ένα δικό του» (γελάει).

Τα ελληνικά νησιά που πωλούνται από την Private islands Inc.

Στρογγύλη, Δωδεκάνησα
Τραγονήσι, Σαρωνικός Κόλπος
Ναυσικά, Ιόνιο
Αγιος Θωμάς, Σαρωνικός Κόλπος
Βούβαλος, Αμβρακικός Κόλπος
Κάτω Αντικέρι, Κυκλάδες
Πάτροκλος, Σαρωνικός Κόλπος
Αγιος Αθανάσιος, Ιτέα
Καρδιώτισσα, Κυκλάδες
Σοφία, σύμπλεγμα Εχινάδων
Μάκρη, σύμπλεγμα Εχινάδων
Γαία, σύμπλεγμα Εχινάδων
Ομφορι, σύμπλεγμα Εχινάδων
Δουλίχιο, σύμπλεγμα Εχινάδων
Χερσόνησος Λυχνάρι, Κορινθιακός Κόλπος