Πόσο τρυφερή είναι μια μολότοφ;

Το έργο του Γκουστάβο Οτ πραγματεύεται με σύγχρονο τρόπο το χάος που κυριαρχεί στη καθημερινή ζωή και την προσπάθεια του ανθρώπου να βρει νόημα είτε στην εσώτερη επικοινωνία με τον εαυτό του είτε στην σύναψη σχέσεων με τους άλλους. Η ιστορία αφορά σε δύο χαρακτήρες, έναν άνδρα και μια γυναίκα, επί της ουσίας ένα ανδρόγυνο το οποίο προσπαθεί να τεκνοποιήσει αλλά κάθε φορά κάτι συμβαίνει και όλα γκρεμίζονται. Εκείνος 40 ετών δικηγόρος, εκείνη 30 ετών παρουσιάστρια ειδήσεων, με την επιτυχία να περιστοιχίζει και τους δύο, ώσπου όλα ανατρέπονται όταν το παρελθόν τους χτυπάει την πόρτα. Και από τότε τίποτα πια δεν μπορεί να είναι το ίδιο. Δυο χαρακτήρες σαν όλους μας, οι οποίοι ζουν με τα ψέματά τους, τους φόβους του παρελθόντος αλλά και της πραγματικότητας του παρόντος. Εν ολίγοις μια επίμονη προσπάθεια δυο ανθρώπων να αποφύγουν τον εαυτό τους, μέσα σε ένα τοπίο που συνεχώς καταρρέει. Ενα έργο ανατροπής που αναζητά τι κρύβεται πίσω από κάθε επιτυχημένο άνθρωπο, αλλά κυρίως στοχεύει στο να φέρει στην επιφάνεια κρυφές ανθρώπινες πλευρές, που κανείς δεν μπορεί να φανταστεί.

Πόσο τρυφερή μπορεί να είναι μια μολότοφ;

Eξαρτάται από το πόσο κοντά σου θα σκάσει.

Τι ακριβώς είναι «η Τρυφερή σου Μολότοφ»;

Πρόκειται για ένα δέμα που συνδέεται με το παρελθόν. Είναι κάτι σαν τις μπαμπούσκες, τις κούκλες. Ανοίγεις την πρώτη αλλά μέσα υπάρχει κι άλλη και ύστερα άλλη μία. Και κάθε μία έχει μέσα της ένα κομμάτι από το παρελθόν του άλλου. Μπορείς να σταματήσεις να ανοίγεις. Είναι στο χέρι σου. Το θέμα όμως είναι πως θέλεις να μάθεις. Ωστόσο, αντέχεις να μάθεις αυτό που σου κρύβει ο άλλος;

Πόσο αλληγορική είναι η σχέση του Ντανιέλ με τη Βικτώρια; Είναι μια ιστορία που ο θεατής μπορεί να ταυτιστεί;

Είναι απόλυτα αλληγορική. Ας αναρωτηθούμε απλά το εξής. Πόσες φορές δεν έχουμε ρωτήσει τον/την σύντροφό μας «με πόσους έχει πάει»; Ο θεατής μαθαίνει μαζί με τον Ντανιέλ για το παρελθόν της γυναίκας του, το ανακαλύπτουν μαζί. Οι γυναίκες θεατές συνήθως παίρνουν την θέση της γυναίκας που ανακρίνεται. Ο θεατής ταυτίζεται απόλυτα, κάποια στιγμή μάλισταμπαίνει και στον χορό..

Πόσο πιο δύσκολες έχουν γίνει οι ανθρώπινες σχέσεις στην Αθήνα του 3ου Μνημονίου και της μεγάλης οικονομικής κρίσης;

Οι σχέσεις πάντα ήταν δύσκολες. Είτε υπήρχαν μνημόνια είτε όχι. Ισως οι δυσκολίες μας φέρουν πιο κοντά, ίσως μας κάνουν να μοιραζόμαστε πιο πολύ κάποια πράγματα και να μην είμαστε μόνο για την πάρτη μας. Σίγουρα δύο τα καταφέρνουν καλύτερα απ’ ότι ένας.

Τι σε τράβηξε στο έργο του Γκουστάβου Οτ;

Με τράβηξε το γεγονός πως πρόκειται για ένα έργο το οποίο είναι γεμάτο ανατροπές. Ολες οι σχέσεις έχουν δυσκολίες -πολλές έχουν και ένοχα μυστικά. Το θέμα όμως είναι τι κάνει ο καθένας γιααυτά. Υπάρχει ειλικρίνεια στη σχέση με το άλλο πρόσωπο και κοινή αντιμετώπιση των προβλημάτων ή τα ουσιαστικά προβλήματα «κρύβονται κάτω από το χαλάκι» αφήνοντας τα πράγματα «φλου» και όπως έρθουν;

Τι κινδύνους μπορεί να κρύβει μια τέτοια παράσταση;

Η παράσταση θέτει ερωτήματα. Μπορεί φεύγοντας από το θέατρο να την σκέφτεσαι ακόμα, μετά να θες κάνεις μια συζήτηση σχετικά με αυτή, να σε έχει πραγματικά προβληματίσει ή απλά μπορεί να πας να φας ένα σουβλάκι και να την ξεχάσεις.Για εμάς, ωραίος θα ήταν ο κίνδυνοςαν μετά την παράσταση μιλούσανε με τον/την φίλη μας για το τι πραγματικά μας απασχολεί και δεν το έχουμεεκφράσει ποτέ.

Πόσο δύσκολο είναι το να κάνει κάποιος θέατρο στην Ελλάδα του 2012;

Από τότε που ξεκίνησα κάθε χρόνος που περνούσε ήταν και μια επαγγελματική αγωνία. Κάθε εξάμηνο έψαχνα για δουλειά. Ημουν και είμαι ελευθερος επαγγελματίας, δεν είχα ποτέ κάτι σίγουρο όπως και δεν έχω και τη στιγμή που μιλάμε. Και τότε έτρεχα και τώρα τρέχω -απλά οι μισθοί ή η πίτα τελευταία χρόνια έχει πολύ λιγότερα κομμάτια. Θα τα καταφέρω. Εχω μάθει να ζω και με τα λίγα -δεν θα πεθάνω. Αν χρειαστεί θα βάψω και κανένα σπίτι -το μόνο σίγουρο είναι πως δε θα αφήσω τη μιζέρια να με καταβάλει ούτε θα αρχίσω να κλαίω. Δεν μου αρέσει, δεν το θέλω. Θυσίασα αρκετά για να κάνω αυτό που θέλω και το κάνω. Αυτό μου είναι αρκετό.

Τι θα έκανες αν δεν ήσουν ηθοποιός;

Εχω σπουδάσει αθλητικό management, έχω δουλέψει σε μπαρ, έχω βάψει σπίτια, έχω βάλει πατώματα, έχω δουλέψει σε ξενοδοχείο. Νομίζω πως θα μπορούσα να δουλεύω παντού για να κάνω θέατρο.

Ηθοποιός η σκηνοθέτης; Και γιατί;

Αυτό είναι κάτι που το ψάχνω κι εγώ. Μαθαίνω κάθε μέρα και από κάτι καινούριο. Είναι ωραίο να ξέρεις πως έχεις ακόμη τόσα πράγματα να μάθεις.

Ποιο είναι το τοπ 10 με τις αγαπημένες σου ταινίες;

Χωρίς να θέλω να τις βάλω σε κάποια σειρά, οι ταινίες είναι οι εξής:

∙Ο Πόλεμος των Αστρων του Τζορτζ Λούκας

∙Τα καλύτερά μας χρόνια του Σίντνεϊ Πόλακ

∙Οld Βoy του Τσαν –Γουκ Παρκ

∙Ο Μεγάλος Δικτάτωρ του Τσάρλι Τσάπλιν

∙Η Μέρα της Μαρμότας του Χάρολντ Ράμις

∙Καλύτερα Δε Γίνεται του Τζέιμς Μπρουκς

∙Φρανκεστάιν τζούνιορ του Μελ Μπρουκς

∙Τα άπαντα των Monty Python