Η Bασίλισσα των prints

Λίγο πριν βγει στη σκηνή του Tedx Athens μπροστά σε ένα ακροατήριο που ξεπερνούσε τα 1000 άτομα η Μαίρη Κατράντζου έκανε βόλτες πάνω- κάτω στο ήσυχο προαύλιο του κτιρίου προβάροντας ψιθυριστά τα λόγια της με μεγάλη αγωνία. Mισή ώρα μετά βγήκε στη σκηνή -ήταν αποφασιστική, γρήγορη, πειστική, ο λόγος της είχε ρυθμό και χιούμορ ενώ περιέγραφε την πορεία της: πως άφησε τη σχολή αρχιτεκτονικής του Rhode Island School of Design πρώτα για να σπουδάσει textile design και μετά για να κάνει το περίφημο master μόδας στη σχολή St. Martins του Λονδίνου απ’ το οποίο έχουν βγει οι μεγαλύτεροι σύγχρονοι σχεδιαστές (απ’ το Galliano μέχρι τον McQueen). Περιέγραψε πως δούλευε πρωί- βράδυ στο μικροσκοπικό της στούντιο στο Ανατολικό Λονδίνο και πως επέμεινε στο δικό της προσωπικό στυλ παρά την ανελέητη κριτική των γύρω της: ρούχα με πολύχρωμα χαρακτηριστικά print που την έκαναν διάσημη σε όλον τον κόσμο, και της χάρισαν τον τίτλο «The queen of prints».Τα ρούχα της πωλούνται σε πάνω από 47 χώρες με μεγάλη επιτυχία, ενώ οι συνεργασίες που έχει κάνει μέχρι σήμερα με τη Longchamp και το Topshop έγιναν αμέσως επιτυχίες. Το πιο σπουδαίο με τη δουλειά της Μαίρης Κατράντζου όμως όπως επεσήμανε και η κορυφαία Suzy Menkes της International Herald Tribune είναι το εξής: η δουλειά της δεν θυμίζει κανέναν άλλον. Αν δεις ένα ρούχο που έφτιαξε ξέρεις αμέσως ότι είναι δικό της.

Προέρχεσαι από μια οικογένεια που έχει ασχοληθεί με τα υφάσματα και τη διακόσμηση εσωτερικών χώρων. Με ποιο τρόπο πιστεύεις ότι επηρέασε αυτό το προσωπικό σου στυλ;

Μεγάλωσα με τον κλασικισμό. Δεν ξέρω αν αυτό έχει επηρεάσει το προσωπικό μου στυλ, αλλά σίγουρα έχει σχηματίσει την αισθητική μου. Ψάχνω πάντα για τη «φιλτραρισμένη» ομορφιά στο design και έχοντας μεγαλώσει γύρω από εσωτερικούς χώρους και τα υφάσματα με έκανε να εκτιμήσω το εφαρμοσμένο σχέδιο.

Ξεκίνησες πηγαίνοντας στο Rhode Island School of Design για να σπουδάσεις αρχιτεκτονική αλλά όταν συνάντησες τον φίλο σου αποφάσισες να πας στο St. Martins στο Λονδίνο και να κάνεις κάτι εντελώς διαφορετικό. Σου φαινόταν σαν θυσία αυτό τότε;

Φαινόταν σαν ρίσκο στην αρχή, αλλά είμαι πολύ τυχερή που αποφάσισα να πάω στο Λονδίνο, διαφορετικά δεν θα μπορούσα να κάνω αυτό που κάνω σήμερα!

Αρχικά είχες αποφασίσει να ασχοληθείς με τα υφάσματα αλλά όχι με τη μόδα. Πως άλλαξες γνώμη;

Με ενδιέφερε το πώς υφάσματα με print μπορούν να αλλάξουν το σχήμα του γυναικείου σώματος.To print μπορεί να είναι τόσο καθοριστικό όσο ένα κόψιμο ή μια πτυχή και ένιωθα ότι θα ήταν μια πρόκληση να δημιουργήσω ένα δεύτερο δέρμα για μια γυναίκα μέσα από το print.

Είχες επιτυχία από την πρώτη σου κιόλας συλλογή ενώ πλέον τα ρούχα σου πωλούνται σε περισσότερες από 47 χώρες. Περίμενες ποτέ τόση επιτυχία; Ποιοι νομίζεις ότι ήταν οι αποφασιστικοί παράγοντες της επιτυχίας σου;

Νομίζω ότι είναι σημαντικό να είσαι καινοτόμος σε ό,τι κάνεις και εγώ είχα κάτι καινούργιο να προτείνω όταν ξεκίνησα. Χρειάστηκε πολύ σκληρή δουλειά και η ομάδα μου και εγώ έχουμε παραμείνει πολύ συγκεντρωμένοι. Οι αγοραστές ρίσκαραν σε μια εποχή που ο μινιμαλισμός ήταν στο αποκορύφωμά του και η δουλειά μου ήταν να αποδείξω ότι αυτό που πρότεινα ήταν εμπορικά βιώσιμο. Ευτυχώς ήταν.

Υπάρχει πιθανότητα να φτιάξεις ποτέ μια μονόχρωμη κολεξιόν; Τι είναι αυτό που σε τραβά τόσο πολύ στο print ;

Η δουλειά μου αφορά περισσότερο την αντίληψη περισσότερο από ό, τι το print. Επιτρέπει στις γυναίκες να φορούν «φιλτράρισμένη» ομορφιά με ανατρεπτικό τρόπο. Έχω δημιουργήσει prints από μπουκάλια αρωμάτων, δωμάτια, αντικείμενα τέχνης, γραμματόσημα και χαρτονομίσματα Στην οπτική γλώσσα που δημιουργώ, το χρώμα, η υφή και το σχήμα είναι εξίσου σημαντικά με την εκτύπωση. Όσο για μια μονόχρωμη συλλογή, νομίζω ότι θα ήταν πιθανόν, αλλά θα έπρεπε να νιώθω πολύ συγκρατημένη!

Σου αρέσει η ετικέτα «βασίλισσα των prints» ή τη βρίσκεις περιοριστική;

Νομίζω ότι είναι κολακευτικός τίτλος, ειδικά όταν τόσοι πολλοί σχεδιαστές εργάζονται με το print αυτή τη στιγμή. Δεν αισθάνομαι περιορισμένη, απλά με προκαλεί να οικοδομήσω μια νέα αντίληψη που να επιτρέπει ένα ευρύτερο φάσμα ποιοτήτων. Το σχήμα είναι τόσο σημαντικό όσο το print στις συλλογές μου και συνήθως τα δουλεύω και τα δύο ταυτόχρονα. Ελπίζω ότι η δουλειά μου έχει πολύ περισσότερο βάθος και με αυτόν τον τρόπο ελπίζω να εξελιχτώ ως σχεδιάστρια.

Μετά από τόσο μεγάλη επιτυχία με τα ρούχα, θα σε ενδιέφερε να κάνεις κάτι άλλο; Θα δοκίμαζες ας πούμε μια σειρά με τα αξεσουάρ μετά τη μεγάλη επιτυχία που είχε η σειρά σου για τη Longchamp; Ή θα προτιμούσες να ασχοληθείς με υφάσματα και είδη εσωτερικών χώρων;

Κάθε σεζόν προσφέρουμε μια σειρά από φουλάρια σε όμορφα μεταξωτά και κασμίρια, η οποία είναι ένας πολύ καλός τρόπος για να φορέσει κανείς τα prints μου χωρίς να δεσμεύεται να φοράει print από την κορυφή ως τα νύχια! Για την Άνοιξη και το Καλοκαίρι 2013 έχουμε δημιουργήσει δερμάτινα print clutch bags. Υπάρχουν πολλά άλλα πράγματα που θέλω επίσης να κάνω αλλά νομίζω ότι είναι σημαντικό να μην βιαζόμαστε αλλά να επιλέγουμε να προσφέρουμε στους πελάτες μας διαφορετικά, ενδιαφέροντα κομμάτια.

Τι είδους θυσίες έχεις κάνει σε προσωπικό επίπεδο, προκειμένου να πετύχεις;

Το να φύγω από την οικογένεια και το σπίτι μου στην Ελλάδα για να ζήσω μόνιμα στο Λονδίνο και να θυσιάσω οποιαδήποτε μορφή κοινωνικής ζωής! Κάθε σχεδιαστής θα σου πει ότι το να επενδύει χρόνο στη δουλειά του είναι ζωτικής σημασίας οπότε η κοινωνική ζωή μου υποφέρει πάντα. Η αίσθηση της επιτυχίας όμως που έρχεται από την αναγνώριση που έχω λάβει στη δουλειά μου αλλά και η ευχαρίστηση που παίρνω όταν βλέπω τους ανθρώπους να φοράνε τα ρούχα μου σίγουρα αναπληρώνει κάθε θυσία έχω κάνει.

Γιατί αποφάσισες να μιλήσεις στο TEDx Athens;

Οι ομιλίες του TEDx μου φαινόντουσαν πάντα πολύ ενδιαφέρουσες και εμπνευσμένες οπότε είναι τιμή μου να είμαι κι εγώ ένας από τους ομιλητές.

Πόσο ελληνίδα αισθάνεσαι μετά από τόσα χρόνια στο εξωτερικό; Οι περισσότεροι άνθρωποι που μεγάλωσαν σε μια χώρα αλλά ζουν σε άλλη νιώθουν στο τέλος σαν να μην ανήκουν πουθενά .

Έχω μια τεράστια θέση στην καρδιά μου για το Λονδίνο. Η καριέρα μου και το brand μου χτίστηκαν εδώ και είμαι πολύ τυχερή που είχα τόσο μεγάλη υποστήριξη. Το σπίτι όμως παραμένει η Ελλάδα και νιώθω 100% Έλληνίδα.