O υπουργός οικονομικών και επίδοξος αρχηγός του ΠαΣοΚ κ. Ευάγγελος Βενιζέλος επετέθη εναντίον των διοικήσεων των ταμείων που δήλωσαν ότι δεν θα συμμετάσχουν στο PSI. Στον εαυτό του θα έπρεπε να επιτεθεί. Διότι δεν φρόντισε να καταστήσει συμβατικά συγκεκριμένο τον τρόπο με τον οποίο θα ανακεφαλοποιηθούν τα ταμεία όπως προβλέπεται να γίνει με τις τράπεζες.

Ετσι οι τράπεζες ως νομικά πρόσωπα (άσχετο τι θα γίνει με τους εκατοντάδες χιλιάδες μετόχους τους) θα ανακτήσουν τα κεφάλαια που θα χάσουν εξ αιτίας του «κουρέματος» ενώ τα ταμεία δεν θα τα ανακτήσουν. Η απαράδεκτη συμπεριφορά του υπουργού οικονομικών προς τα ταμεία είναι απότοκος της υποβάθμισης των ταμείων σε υποδοχείς για την απασχόληση ημετέρων.

Τους ημέτερους περιφρόνησε ο υπουργός, λησμονώντας τους ασφαλισμένους, με τη βεβαιότητα ότι θα υποταγούν στις επιθυμίες του. Μερικοί επαναστάτησαν. Την ίδια απαράδεκτη και αφ υψηλού μεταχείριση επεφύλαξε ο κ. Βενιζέλος στους χιλιάδες πολίτες που εμπιστεύτηκαν το κράτος και τοποθέτησαν τις αποταμιεύσεις τους σε ομόλογα του δημοσίου. Να μην εκπλαγεί με τη δική τους επανάσταση.

Αλλά και ο πρωθυπουργός κ. Παπαδήμος κατηγόρησε τα ταμεία με το αστήρικτο επιχείρημα ότι έπρεπε να δεχθούν ευχαρίστως το καταστροφικό κούρεμα επειδή έπρεπε να είναι ευγνώμονα για τους κοινωνικούς πόρους που εισέπραξαν στο παρελθόν.

Καλά ο κ. Βενιζέλος, αλλά ο κ. πρωθυπουργός δεν ξέρει να μετράει; Δεν μπορούσε να μας πει για κάθε ταμείο που είπε όχι στο PSI πόσους κοινωνικούς πόρους εισέπραξε και τι ζημία καλείται να αποδεχθεί οικειοθελώς για να ευχαριστήσει τον κ. Βενιζέλο; Εξι ταμεία είναι όλα-όλα! Αν πάλι τα ταμεία δεν έπρεπε να εισπράττουν κοινωνικούς πόρους (π.χ. το αγγελιόσημο), γιατί δεν καταργεί τους πόρους;

Σε κάθε περίπτωση τα ταμεία πρέπει να ανακεφαλαιοποιηθούν για τη ζημιά που υφίστανται εξ αιτίας του κουρέματος. Με τρόπο σαφή και συμβατικά κατοχυρωμένο και όχι με τις αόριστες υποσχέσεις του κ. Βενιζέλου περί μεταβίβασης ανύπαρκτων ακινήτων. Το πρόβλημα των ταμείων δεν θα εξαφανιστεί με αοριστολογίες και ρητορείες. Απλώς θα μετατεθεί για το προσεχές μέλλον, για να πέσει στην αγκαλιά του επόμενου υπουργού. Οπως γίνεται με τα περισσότερα δύσκολα προβλήματα.