Το αναμφισβήτητα θετικό στοιχείο της συνωμοσιολογίας είναι ότι μας καθιστά όλους ιδιοφυΐες. Αποδέχεται πως ο κόσμος γύρω μας συγκροτείται από ελάχιστες παραμέτρους και μόνον, τις οποίες μπορεί να κατανοήσει ο καθένας απλά, εύκολα και χωρίς κόπο. Η ανορθολογική πραγματικότητα που παράγει δεν χρειάζεται έτσι διερμηνείς, δεν απαιτεί σύστημα, δεν ζητά εξειδίκευση ή χρονοβόρο ενασχόληση για την εξοικείωση με τις λεπτομέρειες ενός μοντέλου προσέγγισης: αντλεί από στερεότυπα, αξιωματικές προτάσεις που υποτίθεται ότι δεν επιδέχονται αμφισβήτησης και μετρημένα στα δάχτυλα καθιερωμένα πρότυπα.
Το ενδιαφέρον φυσικά, όπως υποδεικνύει και ο Zeev Sternhell στην εξαιρετική μελέτη του για την αντίδραση στον ορθό λόγο με τίτλο «Ο Αντι-διαφωτισμός. Από τον 18ο αιώνα ως τον Ψυχρό Πόλεμο» (Πόλις 2009), είναι ότι ο ανορθολογισμός δεν απορρίπτει πλήρως τη λογική ως καθημερινή διαδικασία – ούτε καν ως τρόπο εξαγωγής συμπερασμάτων. Αυτό σημαίνει ότι μπορεί ελεύθερα και παραγωγικά να κάνει κανείς χρήση αρχών όπως το cui bono, ενώ ταυτόχρονα τις ακυρώνει με λογικά άλματα αντάξια καγκουρό.
Ετσι, σύμφωνα με ταξιτζή που με μετέφερε πρόσφατα, η οικονομική κρίση στην Ελλάδα είναι τεχνητή (γιατί την εξαγγέλλει ο Τύπος που είναι ελεγχόμενος) και αποτελεί την τρίτη πράξη θεατρικού έργου. Δεύτερη πράξη αποτελούσε η δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από τον βαλτό από το εξωτερικό Κορκονέα. Πρώτη πράξη ήταν οι πυρκαγιές του 2007, δουλειά εκπαιδευμένων και έμπειρων αμερικανών κομάντος. Πρελούδιο αποτέλεσε η πρόθεση του Καραμανλή να αγοράσει όπλα από τη Ρωσία (παρά τις τρικλοποδιές της Ντόρας Μπακογιάννη που δεν σήκωνε το τηλέφωνο όταν έβγαινε στην οθόνη η ένδειξη «Πούτιν Σας Καλεί») και πραγματικό κινούν αίτιο η οργή των Ηνωμένων Πολιτειών επειδή η χώρα θα ψώνιζε 16 μαχητικά Sukhoi.
Με τα ανταλλακτικά τους, παρακαλώ – γιατί στο μυαλό του συνωμοσιολόγου μπορεί το στόρι να είναι κουβάρι, αλλά οι λεπτομέρειες σαφέστατες.
