Να και μια αισιόδοξη είδηση! Υστερα από μήνες δυσάρεστων μηνυμάτων που φτάνουν στα σπίτια μας από τα μέσα και μετά την ακρίβεια στις τσέπες μας, ήταν μάννα εξ ουρανού το νέο ότι ο 78χρονος τέως καγκελάριος της Γερμανίας Χέλμουτ Κολ παντρεύτηκε την αρκετά νεότερη φίλη του δηλώνοντας: «Είμαι ευγνώμων που ακόμη μια φορά έχω την τύχη να ζήσω μια όμορφη ζωή»! Και βέβαια το εντυπωσιακό δεν ήταν ο γάμος, αλλά η δήλωση.
Ηταν βαρύς ο χρόνος που πέρασε από πέρσι το καλοκαίρι. Ξεκίνησε με φωτιές που έκαψαν ανθρώπους και δέντρα και χωριά. Συνεχίστηκε με δυσάρεστες υποτιμήσεις κραταιών νομισμάτων, παρ΄ ολίγον πτωχεύσεις τραπεζών με εικόνες μικροαποταμιευτών σε ουρές για να πάρουν τα λεφτά τους. Ευτυχώς εθνικοποιήθηκαν από τους σκληροπυρηνικούς περί της δύναμης της αγοράς Βρετανούς. Και συνεχίστηκε με χρηματιστήρια σε καθοδική κατάθλιψη, φυσικές καταστροφές μεγάλης έκτασης τύπου «ΣΜΗΝΟΣ» και πληθωρισμό ανοδικής κερδοσκοπίας πετρελαίου και τροφίμων. Και βία πεινασμένων. Τι να σου κάνει ο άνθρωπος. Χάνει το κέφι του στην αρχή, τα «παίζει» και περνάει σταδιακά στη δικαιοδοσία του κ. Στεφανή.
Ωσπου μια είδηση από τις μικρές, έστω μια είδηση γάμου, αλλάζει την προοπτική. Βέβαια ο Χέλμουτ Κολ υπήρξε ένας μεγάλος ευρωπαίος και γερμανός ηγέτης. Είχε την τύχη να ψηφιστεί για τέσσερις τετραετίες από τους συμπατριώτες του. Οσο και ο Μπίσμαρκ. Στην αρχή το συντηρητικό και μη κατεστημένο θεώρησε τον κ. Κολ μιας χρήσης πολιτικό. Βλέπετε, διαδέχτηκε τα μεγαθήρια της μεταπολεμικής Γερμανίας. Εναν Αντενάουερ, έναν Βίλι Μπραντ, έναν Χέλμουτ Σμιτ. Ολοι αυτοί παρέλαβαν μια Γερμανία κατεστραμμένη, ηττημένη και ηθικά σταμπαρισμένη λόγω ναζισμού. Την κατέστησαν χώρα ευημερούσα, βαθιά δημοκρατική και ευρωπαϊκή. Αυτός λοιπόν, ένας μικρός – όχι το δέμας βέβαια- «επαρχιώτης» πολιτικός, πώς μπορούσε να σταθεί στους ιστορικούς ανέμους που ξεσπούσαν στην ψυχροπολεμική ακόμη Ευρώπη της εποχής; Λίγα τα πολιτικά ψωμιά του, σκέφτηκαν.
Κι όμως στάθηκε. Πρακτικός, πεισματάρης και κυρίως με όραμα στέρεο για το μέλλον της χώρας του ως αναπόσπαστο συστατικό της Ευρώπης, αναδείχτηκε σε μεγάλο πολιτικό. Συνέδεσε το όνομά του, μαζί με τον Μιτεράν, με την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση και την κοινωνική Ευρώπη. Υποστήριξε δυναμικά, κόντρα στο ρεύμα του γερμανικού πάθους για το μάρκο, το ευρώ. Κάποιοι ψιθύριζαν στους διαδρόμους ότι ο καγκελάριος δυσπιστούσε: Αν δεν έμπαινε το μάρκο στο ευρώ, κάποια μέρα μπορεί να είχαμε τα ίδια τα προπολεμικά! Και πάλι κόντρα στο ρεύμα, έπιασε τη στιγμή της γερμανικής ενοποίησης όσο λίγοι ευρωπαίοι και γερμανοί πολιτικοί μετά την πτώση του Τείχους. Θυμάμαι την έντονη αντίθεση της κυρίας Θάτσερ που προσβλητικά αρνιόταν στην αρχή την ενοποίηση. Θυμάμαι τους δισταγμούς του Μιτεράν. Και θυμάμαι την έντονη αντίθεση του Οσκαρ Λαφοντέν, ηγέτη τότε του SΡD και αντιπάλου του στις εθνικές εκλογές, και σήμερα ηγέτη της νέας Αριστεράςdie Linken- στην ενοποίηση, που θα στοίχιζε ακριβά στους τότε Δυτικούς της Γερμανίας. Τέλος, θυμάμαι τη θέση του απέναντι στην Κοινότητα: ούτε ένα μάρκο για την ενοποίηση από κοινοτικά χρήματα. Δεν πρέπει να προκαλέσουμε τους φτωχότερους Ευρωπαίους. Μόνοι μας θα χρηματοδοτήσουμε την ενοποίηση.
Ολα τα πέτυχε. Και όταν ύστερα από δεκαέξι χρόνια αποχώρησε από την πολιτική, όπως συμβαίνει σε όλους τελικώς, πολιτικούς και μη, η ιστορική του εικόνα ήταν καταξιωμένη.
Λίγο μετά, αντί να ζήσει ήρεμη ζωή απολαμβάνοντας τα επιτεύγματά του, η μοίρα έπαιξε δυσάρεστα παιχνίδια. Κατηγορήθηκε για παράνομες εισφορές στο κόμμα του από πολιτικούς αντιπάλους και «φίλους». Το ξεπέρασε με πίκρα. Εχασε με δραματικούς όρους την αγαπημένη του πρώτη γυναίκα που έπασχε από ανίατη ασθένεια και έθεσε τέρμα μόνη στη δυστυχία της.
Μοιάζει λίγο με αρχαία τραγωδία. Ωστόσο με τη νέα του κίνηση για ζωή δίνει κουράγιο σε όλους μας. Μάθημα αισιοδοξίας οι λιγοστές φράσεις του. Και κάπου διακρίνω έναν σπαραγμό.
«Είμαι ευγνώμων που ακόμη μια φορά έχω την τύχη να ζήσω μια όμορφη ζωή». ΄Ας μη μείνουμε στον γάμο. Αυτό το «ακόμη μια φορά» ας το κρατήσουμε για όλους μας, νέους και μεγαλύτερους. Πολιτικούς και μη, ακόμη και δημοσιογράφους. Η ζωή, φαίνεται, δεν είναι μονόδρομος ντετερμινιστικός. Είναι μια χαοτική κατάσταση. Και εμείς οι απλοί θνητοί δεν μπορούμε να την προδικάσουμε. Και αν κάτι πάει στραβά, ποιος ξέρει, μπορεί να υπάρξει άλλη μια ευκαιρία για να ζήσουμε μια όμορφη ζωή. Ας εμπνευστούμε έστω για σήμερα, έστω για μία μόνο μέρα, από τον καγκελάριο. Και καλή του τύχη. Οπως και σε μας…
