Πέρα από την αγωνία των υποψηφίων και των οικογενειών τους, δεν υπάρχουν πολλές αμφιβολίες, ότι το σχολείο δεν εκπληρώνει το ρόλο του. Ούτε προετοιμάζει τους μαθητές για τις πανελλαδικές, ούτε τους εφοδιάζει με τις απαραίτητες γνώσεις για να μπορέσουν να επιβιώσουν και να ανταγωνιστούν τους συνομηλίκους τους σε ένα διαρκώς μεταλλασόμενο κόσμο.
Τις συνέπειες της σημερινής κατάστασης τις βιώνουν με οδυνηρό κόστος οι ελληνικές οικογένειες. Ανθεί μια βιομηχανία φροντιστηρίων με βαρύτατο οικονομικό κόστος σε μια δύσκολη μάλιστα εποχή, καθώς η συντριπτική πλειονότητα όσων διεκδικούν μια θέση στην ανώτατη εκπαίδευση καταφεύγουν σε αυτά για να προετοιμαστούν για τις πανελλαδικές. Για το μεγάλο μέρος των μαθητών η φοίτηση ιδιαίτερα στην Γ΄ Λυκείου αποτελεί πάρεργο, καθώς το βάρος της όποιας μαθησιακής διαδικασίας έχει μεταφερθεί στα φροντιστήρια.
Το μόνο που επιβιώνει σταθερά είναι η κατεδάφιση όποιων θετικών στοιχείων έχουν εισαχθεί κατά καιρούς. Κατά τον κ.Γαβρόγλου η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών είναι πρόσχημα για απολύσεις κι όχι μια απαραίτητη διαδικασία για την αναβάθμιση της εκπαιδευτικής διαδικασίας! Υιοθετεί για μια ακόμα φορά συντεχνιακές απαιτήσεις μιας μερίδας συνδικαλιστών μετατρέποντας την αξιολόγηση σε «μπαμπούλα» αντί για κίνητρο.
Με ευκαιριακές κινήσεις ,με μικροκομματικά καιροσκοπικά κριτήρια όμως η παιδεία – και κυρίως η νέα γενιά – θα συνεχίσουν να ταλαιπωρούνται και να απαξιώνονται. Κι όσοι καταφέρνουν να ξεπεράσουν τους σκοπέλους και την αναξιοκρατία που αντιμετωπίζουν θα φεύγουν μετά στο εξωτερικό για να προσφέρουν αλλού τις γνώσεις τους.. Κι οι πολιτικοί μας ταγοί θα συνεχίζουν φυσικά να ομνύουν στην αναβάθμιση της παιδείας.
