Αυτό που η ελληνική πολιτική ηγεσία απέτυχε να πράξει – τη συναίνεση – το πέτυχαν η Ανγκελα Μέρκελ και ο Νικολά Σαρκοζί. Οι ηγέτες της Γαλλίας και της Γερµανίας, των δύο χωρών που αποτελούν την ατµοµηχανή της Ενωµένης Ευρώπης, έδωσαν προχθές στο Βερολίνο όχι µόνο το παράδειγµα για το πώς µπορούν να αµβλύνονται οι διαφορές προκειµένου να υπάρξουν λύσεις, αλλά και συνέβαλαν ουσιαστικά στην άρση του αδιεξόδου για τη διαµόρφωση του δεύτερου πακέτου βοήθειας προς την Ελλάδα. Η θετική αυτή εξέλιξη δεν αναιρεί φυσικά την οργή που έχει εκδηλωθεί στις Βρυξέλλες και στις άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες για την ανεύθυνη και απαράδεκτη, όπως τη χαρακτηρίζουν, στάση που τηρούν οι έλληνες πολιτικοί. Μια στάση η οποία, συνδυαζόµενη µε τις έντονες λαϊκές αντιδράσεις και την εικόνα χάους που παρουσιάζει η Αθήνα τις τελευταίες ηµέρες, έχει προκαλέσει πανικό στην Ευρώπη. Και είναι ο πανικός αυτός που οδήγησε στην απόφαση να δοθεί, ούτως ή άλλως, η περιώνυµη πέµπτη δόση του δανείου και να βρεθεί µια λύση τώρα – και όχι τον Σεπτέµβριο – για το νέο πακέτο στήριξης.

Προϋπόθεση όµως για να συµβούν όλα αυτά είναι να τηρήσει η Ελλάδα τις υποχρεώσεις της, µε την ψήφιση του Μεσοπρόθεσµου Προγράµµατος από την ελληνική Βουλή. Οι Ευρωπαίοι ανησυχούν ιδιαίτερα, καθώς διαπιστώνουν ότι η ελληνική οικονοµική κρίση συνοδεύεται τώρα από τον εφιάλτη της πολιτικής αστάθειας και της αποδεδειγµένης ανικανότητας της πολιτικής ηγεσίας να οµονοήσει.

Θεωρούν µάλιστα ότι ο κ. Παπανδρέου, τον οποίο εκθείαζαν στο παρελθόν για τη χαρισµατική του προσωπικότητα, είναι σήµερα όµηρος του κόµµατός του, γεγονός που δεν αποκλείει την προσφυγή σε πρόωρες εκλογές. Αυτός είναι και ο λόγος που επιµένουν στην πολιτική συναίνεση, ώστε, αν αύριο έλθει στην εξουσία η Ν∆, να µην ανατραπούν όσα έχουν ήδη συµφωνηθεί. ∆εν καταλαβαίνουν µάλιστα γιατί στην Πορτογαλία οι πολιτικοί κατάφεραν να τα βρουν µεταξύ τους και στην Ελλάδα, όπου η οικονοµική κατάσταση είναι ακόµη χειρότερη, δεν µπορεί να επιτευχθεί κάτι ανάλογο. ∆εν αποκλείουν µάλιστα και ορισµένες τροποποιήσεις στις προτάσεις που έχουν γίνει για το δεύτερο πακέτο, προκειµένου να επιτευχθεί πολιτική συµφωνία στην Αθήνα.

Αυτό πάντως που πρέπει αντιληφθούµε είναι ότι η Ελλάδα αποτελεί δυστυχώς τη στιγµή αυτή το υπ’ αριθµόν 1 πρόβληµα της Ευρώπης. ∆ιότι αν καταρρεύσει, θα συµπαρασύρει και τις υπόλοιπες αδύναµες ευρωπαϊκές οικονοµίες, δηµιουργώντας τεράστια κρίση στην ευρωζώνη. Αυτή την κρίση θέλει να αποφύγει πάση θυσία το δίδυµο Σαρκοζί – Μέρκελ, γνωρίζοντας ότι ο γαλλικές και οι γερµανικές τράπεζες κινδυνεύουν λόγω της κατοχής ελληνικών οµολόγων. ∆εν είναι άλλωστε τυχαίο που ο διάδοχος του Ζαν-Κλοντ Τρισέ στην προεδρία της ΕΚΤ Μάριο Ντράγκι προειδοποίησε ότι αν αφεθεί η Ελλάδα να καταφύγει σε στάση πληρωµών, υπάρχει ο κίνδυνος να προκληθεί ένα σοκ ανάλογο αυτού που ακολούθησε την κατάρρευση της Lehman Brothers, ενώ ο πολύπειρος πρώην πρόεδρος της Fed Αλαν Γκρίνσπαν εξέφρασε την άποψη ότι δεν θα αποφευχθεί τελικά η χρεοκοπία. Γι’ αυτό και ο πρόεδρος Οµπάµα, φοβούµενος ντόµινο εξελίξεων, επαναλαµβάνει συνεχώς ότι θα πρέπει να βοηθηθεί η Ελλάδα. Αρκεί όµως η έξωθεν βοήθεια και καλή θέληση, αν δεν είµαστε εµείς οι ίδιοι έτοιµοι να βοηθήσουµε τον εαυτό µας;


ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ