Το 1979 ο ιταλός φιλόσοφος Αντόνιο Νέγκρι κατηγορήθηκε για τρομοκρατική δράση και χωρίς επαρκή στοιχεία καταδικάστηκε σε 30 χρόνια κάθειρξη για συμμετοχή σε δύο φόνους· τον χαρακτήρισαν μέχρι και «εγκέφαλο» των Ερυθρών Ταξιαρχιών. Στο Παρίσι των αρχών της δεκαετίας του 1990, όπου κατέφυγε και δίδασκε προστατευμένος από το «δόγμα Μιτεράν» δίπλα στον Ντεριντά, τον Φουκό και τον Ντελέζ, άρχισε να συνεργάζεται με τον Μάικλ Χαρντ.

Ο «Τόνι» Νέγκρι, ένας από τους πιο μαχητικούς στοχαστές των αριστερών κινημάτων από τη δεκαετία του 1960, και ο Μάικλ Χαρντ, αμερικανός καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης, Φιλοσοφίας και Λογοτεχνίας, έχουν γράψει μαζί μια επική θεωρητική τριλογία για την πολιτική και την κοινωνία στην εποχή της παγκοσμιοποίησης.

Το 2000 εξέδωσαν την «Αυτοκρατορία» (στα ελληνικά από τις εκδόσεις Scripta), ένα φιλοσοφικό tour de force στο οποίο επιχειρούσαν να ερμηνεύσουν πώς λειτουργεί η νέα παγκόσμια πολιτική και οικονομική εξουσία με τη μοναδική υπερδύναμη, τις ΗΠΑ. Η «Αυτοκρατορία» είναι μια «δικτυακή δύναμη», ένας συνδυασμός των πιο δυνατών κρατών-εθνών που συμπορεύονται με άλλους υπερεθνικούς θεσμούς και μηχανισμούς (π.χ. πολυεθνικές εταιρείες) και εξουσιάζουν· σε μια περίοδο που η ανθρωπότητα βρίσκεται σε μια νέα επίσης εμπόλεμη κατάσταση (πολλές περιφερειακές συγκρούσεις, γεωπολιτικές ανακατατάξεις). Ο γάλλος φιλόσοφος Ετιέν Μπαλιμπάρ είπε ότι το βιβλίο τους δίνει μια άλλη πνοή στους αγώνες των εργαζομένων, «πιο κομμουνιστική ακόμα και από την κλασική μαρξιστική».

Στα ελληνικά μόλις κυκλοφόρησε (εκδόσεις Αλεξάνδρεια) το δεύτερο μέρος της τριλογίας τους, το «Πλήθος» (2004), ενώ το τρίτο («Commonwealth», 2009) ετοιμάζεται ήδη από τις ίδιες εκδόσεις. Στο «Πλήθος» έχουμε μια πιο αναλυτική περιγραφή για αυτό που οι συγγραφείς είχαν ονομάσει στο πρώτο τους βιβλίο «ανασύνθεση του προλεταριάτου». Αυτό το νέο προλεταριάτο, που συνιστά το πλήθος, είναι ο φορέας της νέας δυνατότητας να υπάρξει, για πρώτη φορά λένε οι συγγραφείς, μια παγκόσμια δημοκρατία. Η Αυτοκρατορία είναι το δίκτυο της εξουσίας και το πλήθος είναι το δίκτυο της αντίστασης σε αυτήν. Με άλλα λόγια, το πλήθος είναι ένα δίκτυο χειραφέτησης μέσα στο μεγάλο δίκτυο της Αυτοκρατορίας που επιβάλλεται διατηρώντας μια «κουλτούρα φόβου» και ανασφάλειας.

ΠΛΗΘΟΣ: Μια «ανοιχτή» έννοια για τη σύγχρονη κοινωνική πολλαπλότητα που λειτουργεί στη βάση δημοκρατικών δικτυακών σχέσεων

ΛΑΟΣ: Εννοια κατά παράδοση ενοποιητική (π.χ., έθνος, φυλή) που δεν περικλείει όλες τις αντιφάσεις της σημερινής κοινωνίας

ΜΑΖΕΣ: Κύριο χαρακτηριστικό τους είναι η αδιαφορία και γι΄ αυτό απορροφούνται και καταπνίγονται από την εξουσία

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ: Ως έννοια κατέληξε να αποκλείει πολλά είδη εργαζομένων στην εποχή της γνωστικής εργασίας

Διαπλανητικό δίκτυο τύπου Ιnternet

Σύμφωνα με τους Χαρντ και Νέγκρι, το πλήθος διαφέρει από τον λαό (μια κατά παράδοση ενοποιητική έννοια), από τις μάζες (που απορροφούνται και καταπνίγονται επειδή τις χαρακτηρίζει η αδιαφορία), αλλά και από την εργατική τάξη (ως έννοια κατέληξε να αποκλείει πολλούς εργαζομένους στην εποχή της γνωστικής οικονομίας των υπηρεσιών). Το πλήθος είναι μια έννοια πιο ανοιχτή, που απαρτίζεται δυνητικά από όλες τις ετερόκλητες μορφές κοινωνικής παραγωγής των ανθρώπων. Η οργανωτική δομή του πλήθους βασίζεται σε ένα δίκτυο «δημοκρατικών σχέσεων» που οι συγγραφείς παρομοιάζουν μορφολογικά και λειτουργικά με το Ιnternet. Στο πλήθος δεν υπάρχει καμία συγκεντρωτική μορφή επαναστατικής δικτατορίας ούτε διοίκησης.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ