«Ο φιλόσοφος Σαρτρ. Γυναίκες παραληρούν». Η λεζάντα του περιοδικού «Time» για μια φωτογραφία από τη διάλεξη της 28ης Οκτωβρίου 1945 με τίτλο «Ο υπαρξισμός είναι ένας ανθρωπισμός» είναι ενδεικτική τόσο για τη σκέψη όσο και για τη ζωή του Ζαν-Πολ Σαρτρ. Ενας σπιθαμιαίος διανοούμενος με ύψος μόλις 1,53 μ. έθελγε το μεταπολεμικό Παρίσι, προσέλκυε ορδές στην ομιλία του και προκαλούσε λιποθυμίες στο άλλο φύλο – αν και αυτές οφείλονταν στην αφόρητη ζέστη μιας ασφυκτικά γεμάτης αίθουσας, όχι στο διανοητικό sex appeal του. Ο Σαρτρ όμως πράγματι προοριζόταν να διαπρέψει ως φιλόσοφος και εραστής, να ορίσει επί δεκαετίες τον τύπο του διανοουμένου, να ζήσει στο έπακρο, να πεθάνει τιμημένος – και μετά να ξεχαστεί, γιατί οι εποχές τον ξεπέρασαν, σε αντίθεση με άλλους σύγχρονούς του. Σαράντα χρόνια μετά τον θάνατό του, η νέα βιογραφία του Γκάρι Κοξ με τίτλο «Existentialism and Excess. The Life and Times of Jean-Paul Sartre» (εκδ. Bloomsbury) υπενθυμίζει έναν ταραχώδη βίο και μια μνημειώδη πολιτεία.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
