Ατελείωτα, αχανή τετράγωνα με τεράστια κτίρια βιομηχανικού τύπου. Σκουπίδια στις άκρες των στενών δρόμων και αυτοκίνητα που υπερβαίνουν σαφέστατα το όριο ταχύτητας στα φιδωτά μονοπάτια. Παράλληλα με την εθνική οδό που οδηγεί στις παραδοσιακές ομορφιές της Ελλάδας υπάρχει και ο μουντός Ασπρόπυργος με τα διυλιστήριά του. Με τα φώτα να πέφτουν συχνά μόνο στη γειτονική Ελευσίνα, παραμένει μια αχαρτογράφητη no man’s land για τον μέσο κάτοικο της Αθήνας και για τους περαστικούς ταξιδιώτες και ας βρίσκεται μόλις 18 χιλιόμετρα από την πρωτεύουσα. Η εικαστικός και performance artist Αιμιλία Μπουρίτη έβαλε στόχο να το αλλάξει αυτό. Με μια ιδιαίτερη ευαισθησία και ορμώμενη από μια βαθιά αγάπη για τον τόπο και τους ανθρώπους του τόπου καταγωγής της εμπνεύστηκε ένα πρότζεκτ για να αναδείξει ότι σε αυτή τη γωνιά του Θριάσιου Πεδίου υπάρχουν και άλλες αθέατες πλευρές πέρα από την industrial άγρια ομορφιά.
Κατ’ αρχάς υπάρχει ακμαία αγροτική καλλιέργεια! Εμπνεύστηκε λοιπόν το πρότζεκτ «Αμολή» (Αμολή αποκαλείται από τους ντόπιους αγρότες το αυλάκι που ποτίζει την αγροτική καλλιέργεια) και οργάνωσε δρώμενα με στόχο να έρθουν στην επιφάνεια οι κρυμμένες δυναμικές και η πολυσύνθετη ταυτότητα αυτού του πληγωμένου τόπου. Με τη συμμετοχή καλλιτεχνών, αγροτών, μεταναστών αλλά και του ευρύτερου κοινού δημιούργησε τέσσερις site specific performances στην αγροτική περιοχή της Αγίας Μαρίνας και με την ποντιακή κοινότητα στην περιοχή της Γκορυτσάς στον Ασπρόπυργο τον Σεπτέμβριο και τον Οκτώβριο. Το Σάββατο που μας πέρασε, για παράδειγμα, τα «Αγροτικά Αποτυπώματα Ασπροπύργου», όπως ονομάστηκαν τα δρώμενα, είχαν ως επίκεντρο την κοινότητα των Ελλήνων του Πόντου οι οποίοι εγκαταστάθηκαν στην περιοχή σε τέσσερις διαφορετικές περιόδους, τις δεκαετίες ’60, ’70, ’80 και ’90.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
