Τα χρόνια της αθωότητας

Ηµέρα πένθους και νοσταλγίας για όσους βρίσκονται λίγο πάνω ή λίγο κάτω από τα 40 θα µπορούσε να ανακηρυχθεί η περασµένη Δευτέρα. Η αυτοκτονία του Κιθ Φλιντ και ο θάνατος του Λουκ Πέρι από εγκεφαλικό πυροδότησαν άπειρες συζητήσεις σε γραφεία και παρέες: Ποιος έχει δει live τους Prodigy στον Αγιο Κοσµά; Υπήρχε πιο βασανιστικό τηλεοπτικό δίληµµα για τα κορίτσια που είχαν «Χτυποκάρδια στο Μπέβερλι Χιλς» από το «Ντίλαν ή Μπράντον»; Περίµενε κανείς σε ουρά δισκάδικου στο Μοναστηράκι για να αγοράσει το σινγκλ του «Firestarter»; Πόσοι ετοιµάζονταν για την εβδοµαδιαία σαββατιάτικη έξοδο στεγνώνοντας τα µαλλιά τους µε το πιστολάκι την ώρα που στη µικρή οθόνη η φιλία της Μπρέντα και της Κέλι περνούσε από χίλια µύρια κύµατα;

Τα χτυπήματα της μοίρας έχουν έρθει απανωτά τα τελευταία χρόνια για όσους πέρασαν την εφηβεία τους τη δεκαετία του ’90. Ολοι εμείς που βλέπαμε MTV 24 ώρες το 24ωρο και αγοράζαμε μετά μανίας περιοδικά με αφίσες για να στολίσουμε τα δωμάτιά μας έχουμε σοκαριστεί από το τέλος που έδωσε στη ζωή του ο Κρις Κορνέλ των Soundgarden και από τον τραγικό θάνατο της Ντολόρες Ο’ Ρίορνταν των Cranberries από πνιγμό. Για να μην πάμε και λίγο πιο πίσω, στους ξαφνικούς, αδόκητους θανάτους της Γουίτνεϊ Χιούστον και του Μάικλ Τζάκσον, ο οποίος μάλιστα αποκαθηλώνεται αυτές τις ημέρες ξανά, με τις κατηγορίες για ασέλγεια σε ανήλικα αγόρια να επανέρχονται δριμύτερες μέσα από την προβολή ενός νέου, αποκαλυπτικού ντοκιμαντέρ. Δύσκολο να τις απορρίψεις αβασάνιστα – όσο κι αν αγαπάς τα τραγούδια του. Οι ενδείξεις έχουν γίνει πάρα πολλές.

Οταν πεθαίνουν τα εφηβικά σου είδωλα, έρχεσαι αναπόφευκτα αντιμέτωπος και με τη δική σου θνητότητα. Το φινάλε των χρόνων της αθωότητας γίνεται οριστικό και τα παιδιά των 90s που έζησαν ξέγνοιαστα και έντονα, σε μια περίοδο αφθονίας, έχουν στην Ελλάδα κληθεί την τελευταία δεκαετία να κάνουν τη διαχείριση πολλών απότομων προσγειώσεων. Υπάρχει ωστόσο και κάτι παρηγορητικό σε αυτούς τους συλλογικούς θρήνους. Αν έχεις χτίσει μέσα στα χρόνια μια υγιή σχέση με το αίσθημα της νοσταλγίας, μπορείς να δεις πως αυτές οι αναμνήσεις δεν μας μελαγχολούν απλώς: μας ενώνουν. Σε μια περίοδο καθημερινών διχασμών φαντάζει γλυκόπικρα παράξενη η διαπίστωση πως κάποτε συμφωνούσαμε όλοι σε τόσα πολλά.

Οσον αφορά πάντως τον Λουκ Πέρι έχει συμβεί και το εξής αξιοπερίεργο: υποδυόταν τα τελευταία χρόνια τον Φρεντ, τον άμεμπτο ηθικά πατέρα του πρωταγωνιστή στο «Riverdale», στο «Beverly Hills 90210» τού σήμερα δηλαδή, που προβάλλεται στο Netflix. Η 13χρονη ανιψιά μου με ξάφνιασε βάζοντας τη φωτογραφία του εικόνα προφίλ στον λογαριασμό της στο Instagram ως φόρο τιμής. Να πώς γεφυρώνεται με αναπάντεχο τρόπο το χάσμα των γενεών.