Mια ταινία γεµάτη cool jazz ήχους, µια ταινία γυρισµένη όχι ψηφιακά, όπως οι περισσότερες σήµερα, αλλά σε φιλµ 16 mm. Μια ταινία χαµηλού σχετικά κόστους, που εκτυλίσσεται στην ύπαιθρο των µεσοδυτικών και νοτίων Πολιτειών της Αµερικής της δεκαετίας του 1980, κάτι που της προσδίδει µια δική της παλιοµοδίτικη ατµόσφαιρα. Και πάνω απ’ όλα, µια ταινία της οποίας οι περισσότεροι πρωταγωνιστές είναι µεγάλης ηλικίας, παλικάρια της παλιάς φρουράς, που πολύ απλά δεν λένε να το βάλουν κάτω: ο Ντάνι Γκλόβερ, ο Τοµ Γουέιτς, η Σίσι Σπέισεκ, ο Κιθ Καραντάιν και πάνω απ’ όλους ο Ρόµπερτ Ρέντφορντ, ο ηθοποιός που στα 82 του υποδύεται τον ήρωα του τίτλου στο «Ο κύριος και το όπλο». Eναν ροµαντικό ληστή τραπεζών.
Το σενάριο της ταινίας που σκηνοθέτησε ο νεαρός Ντέιβιντ Λόουρι και που προβάλλεται από την περασµένη Πέµπτη στις αίθουσες από την Odeon βασίζεται στην αληθινή ιστορία του θρυλικού ληστή τραπεζών Φόρεστ Τάκερ. Ο Τάκερ γεννήθηκε το 1920 στο Μαϊάµι της Φλόριδας και µεγάλωσε την εποχή της µεγάλης οικονοµικής κρίσης διαβάζοντας την pulp αστυνοµική λογοτεχνία που ενθουσίαζε τη γιαγιά του. Οι κακοποιοί των ένοπλων ληστειών και του «στάκαµαν» (stick ’em up) έγιναν οι πρώτοι ήρωές του. Αρχισε να φλερτάρει µε την παρανοµία ως έφηβος, και δεν σταµάτησε ποτέ να µπαινοβγαίνει σε αναµορφωτήρια, τα οποία αργότερα έδωσαν τη θέση τους στις φυλακές.
Μάλιστα, οι αποδράσεις του έµελλε να γράψουν ιστορία, ιδιαίτερα εκείνη από τις φυλακές υψίστης ασφαλείας του Σαν Κουέντιν. Συνολικώς απέδρασε, σύµφωνα µε τον ίδιο, «18 φορές επιτυχώς και 12 φορές ανεπιτυχώς»! Και δεν σταµάτησε ποτέ. Στο τέλος, υπήρξε ο αρχηγός της Συµµορίας των Γηραιών Κυρίων (Over the Hill Gang), µέλη της οποίας ήταν συνοµήλικοί του (ο Γουέιτς και ο Γκλόβερ στην ταινία).
Ο Φόρεστ Τάκερ πέθανε το 2004 σε ηλικία 83 ετών, έχοντας περάσει τα τελευταία τέσσερα χρόνια της ζωής του σε φυλακή του Τέξας. Oταν ο Ντέιβιντ Λόουρι έµαθε για την ιστορία τού Τάκερ από το «Vanity Fair», σκέφθηκε αµέσως τον Ρόµπερτ Ρέντφορντ για τον ρόλο του γερασµένου τζέντλεµαν κακοποιού έχοντας προσωπική εµπειρία από τη συνεργασία τους στην παιδική ταινία φαντασίας «Ο Πιτ και ο δράκος του». Ο σκηνοθέτης βρήκε δύο κοινά σηµεία στον χαρακτήρα του Τάκερ και του Ρέντφορντ: «Την αφοσίωση σε ό,τι αποφασίζουν να κάνουν και την ικανότητά τους, ανεξαρτήτως ηλικίας, να προσθέτουν πάντα ένα σχεδόν παιδικό πάθος σε αυτό που κάνουν».
Η ιστορία του Ρόµπερτ Ρέντφορντ αποδεικνύει περίτρανα ότι ανέκαθεν ήταν ένας πολύ ανήσυχος καλλιτέχνης, και µάλιστα πολύ επιτυχηµένος σε όλους τους «ρόλους» που έχει αναλάβει: του ηθοποιού, του σκηνοθέτη, του παραγωγού και του ιδρυτή του κινηµατογραφικού φεστιβάλ Sundance που προωθεί νέους κινηµατογραφιστές από όλον τον κόσµο. Στην περίπτωση του Φόρεστ Τάκερ ήταν η ελαφρότητα του ήρωα που τον συνεπήρε, όχι οι πράξεις του. Και έτσι ακριβώς υποδύεται τον Τάκερ: ως έναν άνθρωπο που χαίρεται κάθε στιγµή της ζωής, σαν να βρίσκεται σε ένα λούνα παρκ. Ο ηθοποιός επισηµαίνει επίσης ότι το όπλο του Τάκερ δεν βγήκε ποτέ στην επιφάνεια όταν διέπραττε τις ληστείες. Απλώς το έδειχνε κάτω από το σακάκι του. Οπως λέει ο Ρέντφορντ: «Ο Φόρεστ δεν πυροβόλησε ποτέ κανέναν και το όπλο του δεν ήταν ποτέ γεµάτο».
Η 80s νοσταλγία της ταινίας δεν «καπελώνει» την ιστορία. Αντιθέτως, χάρη στο προσεκτικά φροντισµένο σενάριο του σκηνοθέτη της, τα eighties είναι κυρίως µια κατάσταση συναισθήµατος, όχι όψης και στυλ. Ο Λόουρι ενδιαφέρεται για την ανθρώπινη κατάσταση και τις ανθρώπινες σχέσεις, τα υλικά που ανέκαθεν συγκινούσαν τον πρωταγωνιστή του, ο οποίος για µία ακόµη φορά διαπρέπει και ως ροµαντικός ήρωας: στις πιο συγκινητικές στιγµές του φιλµ βλέπουµε τον Τάκερ/Ρέντφορντ να φλερτάρει µε την ηρωίδα τής Σίσι Σπέισεκ.
Μιλώντας προσφάτως στο περιοδικό «Entertainment Weekly», ο Ρέντφορντ δήλωσε ότι έφτασε πια ο καιρός να πει το µεγάλο «αντίο» στην υποκριτική. Βλέποντάς τον όµως στον «Κύριο και το όπλο» εύχεσαι να µην το κάνει. Γιατί φαίνεται ότι έχει πολλά ακόµη να δώσει.