Είμαστε ένας λαός με μεγάλους καημούς. Οχι γενικά, έχουμε καημούς με ανθρώπους. Δεν πολυχωνεύουμε τους περισσότερους και τα social media μας έδωσαν την ευκαιρία να τους το πούμε δημόσια, στα μούτρα, φροντίζοντας να το εκφράσουμε είτε με κάποιον εξυπνούλη τρόπο για να δείξουμε πνεύμα είτε με τον πλέον χυδαίο τρόπο που κάνει και την ντροπή να ντρέπεται.
Πίσω από την κουρτίνα της ιδεολογικής αντιπαράθεσης βγαίνει το ζονγκ της προσωπικής αντιπάθειας και σκουπίζει τα πάντα. Τραβάμε μεγάλο ζόρι με τις ζωές των άλλων. Με τη δουλειά τους, το έργο τους, τη δημοτικότητά τους, τα ταλέντα τους. Καρφωνόμαστε γιατί τα χτυπήματα είναι κάτω από τη ζώνη και αποκαλύπτουν πως έχουμε ασχοληθεί πολύ με τη ζωή τους, ερήμην τους, και δεν τους γουστάρουμε, ρε παιδί μου. Και αφού δεν τους γουστάρουμε, θα τους χτυπήσουμε τυφλά παντού.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
