Η εποχή που το αλβανικό μεταναστευτικό ρεύμα προκαλούσε συνεχείς διχασμούς στην Ελλάδα μοιάζει να βρίσκεται πολύ μακριά μας. Από τις αρχές της δεκαετίας του 1990 μέχρι και τις ημέρες μας έχει κυλήσει άφθονο νερό στο αυλάκι και οι Αλβανοί είτε ενσωματώθηκαν στις εργασιακές σχέσεις της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας είτε εγκατέλειψαν διά παντός τη χώρα, ιδίως μετά την κρίση του 2010. Πολλοί από εκείνους οι οποίοι έμειναν έκαναν παιδιά και οικογένειες, που μιλούν πια τα ελληνικά σαν τη μητρική τους. Και οι υπόλοιποι πάντως από τους μονίμως εγκατεστημένους δύσκολα πλέον ξεχωρίζουν από τον γηγενή πληθυσμό.
Κατά πόσο όμως είναι έτσι ακριβώς τα πράγματα; Εχουν άραγε εξαλειφθεί τα φαινόμενα ξενηλασίας και στ’ αλήθεια η δύσκολη συγκατοίκηση με τους Αλβανούς παραπέμπει σε μιαν οριστικά παρελθούσα εποχή; Η νουβέλα του Μιχάλη Μαλανδράκη Patriot, η οποία αποτελεί και την πρώτη πεζογραφική του εμφάνιση, θέτει ιδιαιτέρως ανησυχαστικά ερωτήματα ως προς αυτό το ζήτημα και μας κάνει, με την ατμόσφαιρα που επικρατεί από τις πρώτες κιόλας σελίδες της, να το ξανασκεφτούμε ή μάλλον να υποπτευτούμε πως αν μη τι άλλο δεν έχει πάψει να υφίσταται, ακόμα κι αν τίθεται με όρους εντελώς διαφορετικούς από όσα ίσχυαν προ τριακονταετίας.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
