Το μουσικό ραδιόφωνο έχει αλλάξει. Δεν είναι κι αυτό απότοκο των χρόνων της κρίσης, είχε αρχίσει πολύ πριν. Το ραδιόφωνο παραγωγών, ανθρώπων που ήταν απόλυτοι γνώστες του αντικειμένου τους, που ρίσκαραν να προτείνουν, να «ξεβολέψουν» τον ακροατή, να δημιουργήσουν γενιές ακροατών και όχι καταναλωτών τραγουδιών, να οδηγήσουν τη σκέψη τους, το αίσθημά τους αλλά κυρίως να τους κινητοποιήσουν και σε ένα περαιτέρω προσωπικό ψάξιμο όταν τελείωνε η εκπομπή, αντικαταστάθηκε από τα ραδιόφωνο του αυστηρού playlist.
Τα ραδιόφωνα playlist, με την εκ των προτέρων αυστηρή λίστα μεταδόσεων, παίζουν αντικειμενικά πολύ καλά τραγούδια αλλά περιορίζουν επίσης αυστηρά την ιστορία του ελληνικού τραγουδιού, μεταδίδοντας μόνο τα πολύ οικεία ακούσματα, τα μεγάλα σουξέ, αλλά ακόμη κι αυτά αποκόβοντάς τα τόσο από το σώμα του ελληνικού τραγουδιού όσο και από τη συγκυρία που τα γέννησε.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
