Ετοιμάζοντας το κείμενο αυτό, σκέφτηκα να ξαναδιαβάσω την περίφημη «Διακήρυξη της 3ης του Σεπτέμβρη», την ιδρυτική πράξη του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος. Ομολογώ πως η πρώτη μου αντίδραση ήταν να συνειδητοποιήσω τα στερεότυπα με τα οποία η χώρα πορεύτηκε τα τελευταία σχεδόν πενήντα χρόνια και κυρίως την απίστευτη ξενοφοβία και εσωστρέφεια που μας χαρακτηρίζει, όπως επίσης και τη λατρεία του κράτους. Για το ΠαΣοΚ του 1974 όλα τα δεινά μας δεν οφείλονταν παρά μόνο στα ξένα κέντρα εξουσίας: «Η ρίζα της συμφοράς βρίσκεται στην εξάρτηση της πατρίδας μας».
Παραδόξως, οι οικονομικές ολιγαρχίες που θα περίμενε κανείς να καταδικάζονται εξίσου έντονα, δεν μνημονεύονται παρά περιθωριακά. Στους άμεσους στόχους που θέτει το ΠαΣοΚ πρώτα έρχεται «η αποσύνδεση της Ελλάδας από τους στρατιωτικούς, πολιτικούς και οικονομικούς συνασπισμούς που υπομονεύουν την εθνική ανεξαρτησία», ενώ επίσης σημαντική προτεραιότητα αποτελεί η ακύρωση «των διεθνών συμβάσεων και συμφωνιών που έχουν οδηγήσει την Ελλάδα σε οικονομική, πολιτική και στρατιωτική εξάρτηση από τα μονοπωλιακά συγκροτήματα της Δύσης και ιδιαίτερα του αμερικανικού ιμπεριαλισμού».
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
