Η ΚΑΘΕ μία ολυμπιακή διοργάνωση είναι ορόσημο με κάποιο ξεχωριστό αποτύπωμα (αρχής γενομένης με τον Σπύρο Λούη του 1896). Στον Στίβο γυναικών που εντάχθηκε στο ολυμπιακό πρόγραμμα, στο Αμστερνταμ, το 1928 και χρειάστηκε να απομακρυνθεί από τον προεδρικό θώκο ο βαρόνος Πιερ ντε Κουμπερτέν, ανένδοτος πολέμιος και φανατικός αρνητής του γυναικείου Στίβου, το ορόσημο είναι ανεπανάληπτο. Στο επαναστατικής, για τα αρχιτεκτονικά δεδομένα της εποχής, στάδιο του Αμστερνταμ η πρώτη ολυμπιονίκης της… μεγάλης απόστασης των 800 μ. Γερμανίδα Λίνα Μπατσάουερ λιποθύμησε μετά τον τερματισμό. Αφορμή για τους «κουμπερτενικούς» να αφαιρεθεί η «απάνθρωπη», όπως έλεγαν, απόσταση και να επανέλθουν τα 800 μ. στο ολυμπιακό πρόγραμμα μετά από 32 χρόνια… στη Ρώμη του 1960 (τα άλλα αγωνίσματα της ολυμπιακής πρεμιέρας του Στίβου γυναικών ήταν τα 100 μ., το ύψος και η δισκοβολία). Σήμερα τα 800 μ. είναι ένας σύντομος περίπατος.
ΑΥΤΑ μας ήρθαν στον νου με τη διπλή κατάρριψη των παγκοσμίων επιδόσεων στα 5.000 μ. γυναικών και στα 10.000 μ. ανδρών, που ήσαν και τα μόνα αθλήματα μιας άριστα σκηνοθετημένης εκδήλωσης πριν λίγες μέρες στη Βαλένθια της Ισπανίας. Χρησιμοποιήθηκαν δρομείς-λαγοί (αυστηρά προγραμματισμένοι), λέιζερ, παπούτσια εξελιγμένης και ιδιαίτερα υποβοηθητικής σόλας και άλλα τινά, όλα με την έγκριση και τις ευλογίες της Διεθνούς Ομοσπονδίας που χωρίς δισταγμό αναγνώρισε την εγκυρότητα των νέων παγκόσμιων επιδόσεων στα 5.000 μ. γυναικών και στα 10.000μ. ανδρών. Ολα αυτά προς δόξαν της «ρεκορμανίας» που μέσω ενός τέλεια στοχευμένου προγράμματος υπηρετεί (και δεν εξυπηρετεί απλώς) την αλματώδη εμπορευματοποίηση ευρέος φάσματος. Τα περί ευγενούς αμίλλης κ.λπ., «παραμύθια πια της Χαλιμάς» προς χάριν του κέρδους και της διαφήμισης.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
