Από τα ακατανόητα γεγονότα τα οποία βιώσαμε κατά την προβολή της κινηματογραφικής ταινίας «Joker», υπάρχει ένα μέγεθος το οποίο αμφισβητήθηκε τις τελευταίες ημέρες (κατά τη γνώμη μου εντελώς αδικαιολόγητα). Το μέγεθος τούτο δεν έχει φυσικά να κάνει με τους αστυνομικούς υπαλλήλους οι οποίοι πήγαν να εφαρμόσουν τη διαδικασία του αυτοφώρου με τον πιο απαράδεκτο τρόπο. Θα μπορούσαν, λ.χ., να περιμένουν να τελειώσει η προβολή της ταινίας και ύστερα να ελέγξουν εάν την παρακολούθησαν ανήλικοι. Και εδώ σίγουρα έχει υπαιτιότητα και η αρμόδια εισαγγελική αρχή! Αλλά αυτό δεν σημαίνει αφελώς ότι ξαναγυρίσαμε στις ανώμαλες εποχές της «λογοκρισίας» του 1960 (όπως υποστήριξε υπερβολικά ο πρώην πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας). Μερικοί μάλιστα – ακόμα πιο υπερβολικά – θυμήθηκαν και τα γεγονότα τα οποία είχαν συμβεί επί χούντας κατά την προβολή της ταινίας «Φράουλες και αίμα»!
Ωστόσο αυτό το οποίο πρέπει να ανιχνεύσουμε είναι ένα άλλο ζήτημα. Ποιο; Τελικά είναι απαραίτητο ένα δημοκρατικό κράτος να αξιολογεί τις κινηματογραφικές ταινίες; Και να απαγορεύει στους ανηλίκους να βλέπουν ταινίες οι οποίες εμπεριέχουν, λ.χ., έντονη βία (όπως ακριβώς η ταινία «Joker»);
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
