Σε μία ευρεία περιοχή γεωφυσικών προβλημάτων, από την πρόβλεψη των σεισμών έως τις δυνάμεις που επιδρούν στην τεκτονική των πλακών, οι μέθοδοι της Επιστήμης της Πολυπλοκότητας συμβάλλουν στην κατανόηση των γεωφυσικών διεργασιών. Με την εφαρμογή εννοιών και μεθόδων Πολυπλοκότητας και μη γραμμικής δυναμικής προσπαθούμε να κατανοήσουμε τη μετάβαση από πειράματα εργαστηριακής κλίμακας στα μεγάλης γεωδυναμικής κλίμακας σεισμικά γεγονότα και στα δίκτυα ενεργών ρηγμάτων. Ετσι αναπτύσσουμε νέες καινοτόμες μεθοδολογίες, βασισμένες σε σύγχρονες αρχές στατιστικής φυσικής για την ανάλυση σεισμικών γεγονότων. Συγκρίνοντας παρατηρήσεις πεδίου και θεωρητικά δεδομένα, παράγονται αποτελέσματα που συνεισφέρουν στη διερεύνηση της χωρικής και χρονικής εξέλιξης της σεισμικότητας μαζί με φυσικούς μηχανισμούς που θα μπορούσε να είναι υποψήφιοι για την κατανόηση πιθανών πρόδρομων φαινόμενων.
Oι σεισμοί είναι μεταξύ των πιο σχετικών παραδειγμάτων της αποκαλούμενης αυτο-οργανωμένης κρισιμότητας. Στο πλαίσιο των συστημάτων των ρηγμάτων, αυτή αντιπροσωπεύει ένα σύνθετο χωροχρονικό φαινόμενο, που συσχετίζεται με την παραμόρφωση και την ξαφνική διάρρηξη περιοχών του φλοιού της γης. Εχει προταθεί ότι τα κύρια σεισμικά γεγονότα μπορούν να θεωρηθούν ως κρίσιμα σημεία. Σύγχρονες μέθοδοι μελέτης της δυναμικής συμπεριφοράς πολύπλοκων σεισμικών συστημάτων επιτρέπουν να διαπιστωθεί πότε το σύστημα εισέρχεται σε κρίσιμη κατάσταση. Συνεπώς, οι νέες προσεγγίσεις κρίσιμης κατάστασης στα πολύπλοκα λιθοσφαιρικά συστήματα μπορεί να παίξουν κυρίαρχο ρόλο στην εκτίμηση επικείμενων καταστροφικών γεγονότων.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
