Η προβολή τουρκικών διεκδικήσεων σε θαλάσσιες περιοχές δυτικά του 28ου μεσημβρινού, έρχεται να προστεθεί στις γνωστές θέσεις της Τουρκίας σε ό,τι αφορά την Ανατολική Μεσόγειο, προκαλεί όμως και τη δημιουργία ενός νέου ανησυχητικού σκηνικού στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Το τελευταίο δεκαήμερο, δύο κινήσεις της Τουρκίας αναδεικνύουν τις αξιώσεις της σε μη οριοθετημένες περιοχές στο δυτικό τμήμα της Ανατολικής Μεσογείου. Αφενός η κατάθεση στον ΟΗΕ της επιστολής της 13ης Νοεμβρίου, με την οποία η Τουρκία επαναλαμβάνει με τρόπο σαφέστατο τη θέση ότι έχει κυριαρχικά δικαιώματα σε όλη την περιοχή δυτικά της Κύπρου, καθώς και απαιτήσεις σε περιοχές δυτικά του 28ου μεσημβρινού (που τέμνει τη Ρόδο). Ακολούθησε η υιοθέτηση, στις 27 Νοεμβρίου, μνημονίου συνεννόησης με τη Λιβύη για την οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών στη Μεσόγειο, κειμένου που δεν λαμβάνει υπόψη την επήρεια των νησιών, συμπεριλαμβανομένης της ανατολικής πλευράς της Κρήτης.
Τις δύο αυτές κινήσεις συπληρώνουν χάρτες των τουρκικών διεκδικήσεων που έχουν δοθεί στη δημοσιότητα, οι οποίες καταλαμβάνουν το σύνολο σχεδόν του χώρου του βόρειου και δυτικού τμήματος της Ανατολικής Μεσογείου, αλλα και δηλώσεις από επίσημα κυβερνητικά στελέχη ότι «τα νησιά στην περιοχή δεν μπορούν να επηρεάσουν την προβολή της Τουρκίας, της χώρας με τη μεγαλύτερη ακτογραμμή στην Ανατολική Μεσόγειο», και ότι τα νησιά δεν μπορούν να διεκδικούν υφαλοκρηπίδα ή ΑΟΖ, διότι «καταπατούν την προέκταση της προβολής των τουρκικών ακτών και της υφαλοκρηπίδας της Τουρκίας».
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
