Ηαληθής έννοια της ελληνικότητας, ήδη από την Αρχαιότητα, υπήρξε προσδεδεμένη με την πολιτισμική αλληλόδραση, την επικοινωνία με τους άλλους λαούς, τις πνευματικές και εμπορικές ανταλλαγές και την καλλιέργεια ενός καλώς νοουμένου κοσμοπολιτισμού, που δεν συνιστά ξενομανία ή μίμηση αλλά τουναντίον αφενός μεν μεταλαμπάδευση των ελληνικών ιδεών και επιτευγμάτων, αφετέρου δε επίγνωση και εκτίμηση της πολιτισμικής ετερότητας. Είναι ακριβώς αυτό το ιδεολόγημα το οποίο διέπει την Ευρωπαϊκή Ενωση, η οποία αποτελεί σήμερα τον σημαντικότερο χώρο δημοκρατίας και ελευθερίας στον κόσμο – την πλέον επιτυχή άσκηση ειρηνικής συνυπάρξεως των λαών της ηπείρου.
Ιστορικού επιπέδου αναλογίες όπως η προαναφερθείσα καταδεικνύουν ότι η Ελλάδα προσέδωσε στο ευρωπαϊκό εγχείρημα το υπόβαθρο που χρειαζόταν για να επιτύχει την κατ’ αρχήν σύγκλιση μεταξύ λαών με διαφορετικές καταβολές και συνήθειες: λαών όμως που προσήλθαν στην προσπάθεια οικονομικής και κοινωνικής ανάτασης της Ευρώπης αλλά και προστασίας και διεύρυνσης του συλλογικού πολιτισμικού κεκτημένου της.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
