Η Γ’ Λυκείου για τους περισσότερους σημαίνει Πανελλήνιες. Μαθήματα, φροντιστήρια, άγχος, πίεση, κούραση. Για πολλούς συμμαθητές μας είναι ο μόνος τρόπος για να συνεχίσουν τις σπουδές τους, να πετύχουν τους στόχους τους, να «γίνουν κάτι». Εμείς, ο Γιάννης και η Αντα, αποφασίσαμε συνειδητά να μη δώσουμε Πανελλήνιες. Ξέρουμε ότι αυτό που λέμε ακούγεται παράξενο, ίσως και ακραίο, ειδικά μέσα σε ένα εκπαιδευτικό σύστημα που βλέπει την επιτυχία μόνο μέσα από τις εξετάσεις. Αλλά για εμάς, αυτός ο δρόμος δεν είναι ο μοναδικός.
Μεγαλώσαμε μέσα σε ένα σχολείο που σπάνια μας ρώτησε τι μας ενδιαφέρει πραγματικά. Από μικροί νιώσαμε ότι το εκπαιδευτικό σύστημα μας καθοδηγεί σε έναν και μόνο δρόμο, χωρίς να μας αφήνει να επιλέξουμε. Μας ζητά να αποστηθίζουμε τεράστιες ύλες, να μετριόμαστε με νούμερα και μόρια, να χωράμε όλοι σε ένα στενό καλούπι. Η αλήθεια είναι ότι η γνώση δεν μετριέται με γραπτές εξετάσεις.
Η απόφασή μας να μη συμμετέχουμε στις πανελλήνιες εξετάσεις δεν σημαίνει ότι δεν έχουμε όνειρα. Και οι δυο μας έχουμε στον νου μας τι θα κάνουμε. Ξέρουμε με τι θέλουμε να ασχοληθούμε. Επιλέγουμε να χτίσουμε το μέλλον μας εκτός Πανελληνίων, όχι εκτός μάθησης. Ξέρουμε καλά τι σημαίνει να πηγαίνεις «κόντρα στο ρεύμα». Ακούσαμε πολλά: «Θα το μετανιώσετε», «Χάνετε την ευκαιρία σας», «Το σχολείο είναι για να μπεις στο πανεπιστήμιο».
Αλλά αναρωτιόμαστε: Δεν είναι το σχολείο (και) για να γνωρίσεις τον εαυτό σου; Να ανακαλύψεις τι αγαπάς; Να μάθεις πώς να σκέφτεσαι και όχι απλώς πώς να γράφεις εξετάσεις; Να μάθεις πώς να κυνηγάς τα όνειρά σου; Θέλουμε να τονίσουμε ότι δεν απορρίπτουμε όσους ακολουθούν τον δρόμο των Πανελληνίων. Αντίθετα, σεβόμαστε απόλυτα την προσπάθεια, την αφοσίωση και την επιμονή των συμμαθητών μας που δίνουν αυτή τη δύσκολη μάχη.
Αναγνωρίζουμε, επίσης, ότι το σχολείο μπορεί να είναι χώρος γνώσης, έμπνευσης και σημαντικών εμπειριών, ιδίως όταν υπάρχουν εκπαιδευτικοί που πιστεύουν στους μαθητές και τους στηρίζουν. Η δική μας επιλογή δεν ακυρώνει τις άλλες. Ολοι έχουμε δικαίωμα να διαλέξουμε τον δρόμο που μας ταιριάζει και να τον διανύσουμε με αξιοπρέπεια και πίστη.
Δεν γράφουμε αυτό το κείμενο για να πείσουμε κανέναν. Ούτε για να προκαλέσουμε. Γράφουμε, για να ακουστούμε. Για να δείξουμε ότι δεν υπάρχει μόνο ένας σωστός δρόμος. Και κυρίως, ότι κανένας δεν πρέπει να ντρέπεται ή να φοβάται να ακολουθήσει τον δικό του.
Επιλέξαμε να μην υποστούμε την πίεση των Πανελληνίων, όχι επειδή παραιτηθήκαμε, αλλά επειδή τολμήσαμε να ονειρευτούμε διαφορετικά από τους άλλους. Δεν γυρίσαμε την πλάτη στη γνώση και αν υπάρχει κάτι που μάθαμε όλα αυτά τα χρόνια, είναι το εξής: Η πραγματική επιτυχία δεν μετριέται με μόρια. Μετριέται με το θάρρος να ακολουθείς τον δρόμο σου, ακόμα κι όταν κανείς άλλος δεν τον βλέπει.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε αρχικά στο ένθετο «Το Βήμα της Αλοννήσου» του Γυμνασίου και του Λυκείου της Αλοννήσου που κυκλοφόρησε με «Το Βήμα της Κυριακής» στις 15 Ιουνίου 2025.
