Η υγειονομική κρίση της πανδημίας και η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία επανέφεραν στη διεθνή επικαιρότητα ένα πρόβλημα το οποίο θεωρούνταν ως πρόσφατα λυμένο – αυτό της επισιτιστικής επάρκειας του πλανήτη. Παρά την άνοδο του παγκόσμιου πληθυσμού οι τελευταίες δεκαετίες χαρακτηρίζονταν από περιορισμό των λιμών, χωρίς ωστόσο αυτό να σημαίνει ότι η γεωργία ή η παγκόσμια εφοδιαστική αλυσίδα λειτουργούσαν ιδανικά. Ο μετασχηματισμός των διατροφικών συστημάτων, της παραγωγής, της διανομής και της κατανάλωσης, όμως, είναι τέτοιος, όπως επισημαίνει ο γάλλος διεθνολόγος Πιερ Ραφάρ, που επιβάλλει να μελετήσουμε ολόκληρο το πλέγμα των τροφίμων σήμερα με μεθοδικό τρόπο. Στο βιβλίο Γεωπολιτική των τροφίμων και της γαστρονομίας (Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης) προχωρεί σε μια ανάλυση που επικεντρώνεται στην παγκοσμιοποίηση των διατροφικών πόρων, τη σχέση τους με τη διπλωματία και την ήπια ισχύ, αλλά και στη διαφαινόμενη ανάδυση «συνθετικών» μορφών τροφίμων και τον αντίκτυπό τους στην πολιτική και την κοινωνία. Πρωτότυπη και ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα προσέγγιση.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
