«Ελπίζω αύριο να πρυτανεύσει η λογική και να μην αυτοκτονήσει ο λαός ψηφίζοντας όχι. Το ερώτημα επί της ουσίας είναι ναι στη χρεοκοπία ή όχι στη χρεοκοπία» τονίζει ο Αλέκος Παπαδόπουλος στη συνέντευξή του στο «Βήμα της Κυριακής». Με μια ειλικρίνεια που, απογυμνωμένη από ιδιοτελείς σκοπιμότητες, φαντάζει ωμή, ο πρώην υπουργός παραδέχεται ότι το «Ναι» θα είναι ένας νέος Γολγοθάς αλλά εφόσον επικρατήσει το «Οχι» «ίσως θα ήθελαν να γίνουμε κράτος Μπάαθ» αφήνοντας συντρίμμια που θα δυσκολέψουν τον λαό. Ο κ. Παπαδόπουλος κάνει έκκληση στη «νεολαία της δραματικής αυτής δεκαετίας» να μην «πέσει «θερισμένη και αναπολόγητη» στο σύνολο της χίμαιρας όπως επιδιώκουν τα σημερινά είδωλα της λαϊκής πλάνης». Επιπλέον σε ό,τι αφορά τη δημιουργία ευρωπαϊκού μετώπου διευκρινίζει ότι δεν διαφωνεί με την ιδέα, αρκεί του απαντηθεί το «βαρύ ερώτημα»: Υπάρχουν δυνάμεις να εμπιστευτεί ο πολίτης, μετά τη Δευτέρα, που πρέπει να φύγουν οι σημερινοί κυβερνώντες, δεδομένου ότι τα φιλοευρωπαϊκά κόμματα καθοδηγούνται από πνεύμα που παραμένει βαθιά λαϊκιστικό και αντιμεταρρυθμιστικό;
Εχετε πει ότι η χώρα βαδίζει υπνοβατώντας προς τον όλεθρο. Αυτό ιστορικά έχει συμβεί ξανά και μόνο η καταστροφή ξύπνησε τους Ελληνες. Θεωρείτε ότι τώρα υπάρχει τρόπος αφύπνισης του λαού;
«Ελπίζω αύριο να πρυτανεύσει η λογική και να μην αυτοκτονήσει ο λαός ψηφίζοντας «Οχι». Οπως ξαναείπα, το ερώτημα επί της ουσίας είναι ναι στη χρεοκοπία ή όχι στη χρεοκοπία. Ανάλογα με την απάντηση που θα δώσουν οι εκλογείς, τη Δευτέρα θα ξυπνήσουμε με το αποτέλεσμα της λαϊκής ετυμηγορίας, δηλαδή αν θα παραμείνουμε στο ευρώ ή η χώρα θα μεταπέσει σε άλλο νόμισμα».
Μήπως το «Οχι» έχει βαθύτερες ρίζες και δεν προέρχεται μόνο από την αγανάκτηση των πολιτών εξαιτίας των μνημονίων; Μήπως δεν γίναμε ποτέ Ευρωπαίοι;
«Ούτε ήμασταν ούτε θα γίνουμε ποτέ Ευρωπαίοι Εσπερίας. Ο εθνικός χαρακτήρας των Ελλήνων είναι διφυής. Ούτε το οικονομικό μας σύστημα το οικοδομήσαμε πάνω στην προτεσταντική ηθική, ούτε καλβινιστές υπήρξαμε ποτέ, ούτε από την πειθαρχία του καπιταλισμού περάσαμε και ούτε ευρωπαϊκή αποικία υπήρξε η Ελλάδα με εξαίρεση τα Επτάνησα και τα Δωδεκάνησα. Μπορεί η ανατολίτικη φιλοσοφία και ο τρόπος ζωής να επέδρασαν σημαντικά στη διαμόρφωση των πολιτισμικών μας χαρακτηριστικών, αλλά Ανατολή δεν είμαστε και ούτε μπορούμε να συνυπάρξουμε οργανικά με τους ανατολικούς λαούς. Δεν μπορούμε και δεν πρέπει να γίνουμε τριτοευρωπαϊκό κράτος. Είναι μονόδρομος όχι μόνο για την ευημερία αλλά και για την επιβίωσή μας η ευρωπαϊκή πορεία. Ορισμένοι από τους σημερινούς κυβερνώντες φαντασιώνονται την Ελλάδα ως κράτος της Μεσοποταμίας και της Βορείου Αφρικής για να μπορούν να υπερασπίζονται ιδεοληψίες και πολιτικές που είναι αντίθετες και με τον εθνικό και με τον πνευματικό χαρακτήρα των Ελλήνων αλλά και τη μοίρα του λαού μας. Φοβάμαι ότι πάνω σε αυτό χτίζουν τον νέο διχασμό με όχημα τον λαϊκισμό, τη δημαγωγία, το ψεύδος και τον φόβο κυρίως της νέας γενιάς για το μέλλον της».
Πολλοί λένε ότι όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος η επόμενη μέρα θα είναι δύσκολη για την Ελλάδα. Εσείς τι πιστεύετε;
«Συμφωνώ απολύτως. Το «Οχι» είναι η απόλυτη συντριβή της χώρας, το «Ναι» θα είναι ένας νέος Γολγοθάς. Πρώτον, σε περίπτωση του «Ναι» η κυβέρνηση δεν θα έχει καμία ηθική και πολιτική νομιμοποίηση να παραμείνει ούτε στιγμή στην εξουσία. Δεύτερον, η διάδοχη κατάσταση που πρέπει να προκύψει από αυτή τη Βουλή να έχει πολιτικά χαρακτηριστικά. Τρίτον, η νέα κυβέρνηση θα πρέπει από την πρώτη μέρα να αναλάβει το γιγάντιο έργο να επανασυνδέσει όλους τους σπασμένους νευρώνες των οικονομικών, διοικητικών λειτουργιών της χώρας που έχουν διαρραγεί μετά την ανακοίνωση του δημοψηφίσματος. Σε αυτή την περίπτωση είναι βέβαιο ότι θα υπάρξει συνδρομή των ευρωπαϊκών κρατών εφόσον στο διάδοχο αυτό σχήμα θα υπάρξουν φερέγγυοι επιτέλους συνομιλητές. Η λαβωματιά που προξένησε η κυβέρνηση είναι μεγάλη».
Και στην περίπτωση που κερδίσει το «Οχι»; Πιστεύετε ότι θα έχουμε μια de facto αλλαγή καθεστώτος στη χώρα;
«Ζούμε σε μία ηττημένη και δραματική περίοδο. Περνούμε μια εποχή στοιχειωμένη, όπου η συνείδηση ενός μεγάλου τμήματος του λαού μας αλαφιάστηκε. Αλλά όχι όλη. Αναφέρομαι κυρίως στον χώρο της νεολαίας. Οχι, δεν θα αλλάξει το καθεστώς από μία ευρωπαϊκή αστική δημοκρατία σε ένα άλλο καθεστώς. Ισως θα ήθελαν να γίνουμε κράτος Μπάαθ. Αν το επιχειρήσουν θα αφήσουν συντρίμμια που θα δυσκολέψουν τον λαό και τη νέα γενιά για ένα διάστημα. Γι’ αυτό η νεολαία της δραματικής αυτής δεκαετίας δεν πρέπει να πέσει «θερισμένη και αναπολόγητη» στο σύνολο της χίμαιρας όπως επιδιώκουν τα σημερινά είδωλα της λαϊκής πλάνης».
Ετοιμάζετε ένα νέο κόμμα. Σε ποιον χώρο θα κινηθεί και ποιο κενό θα καλύψει;
«Οπως ανακοίνωσα, υπάρχει πρωτοβουλία πολιτών από όλη την Ελλάδα με σκοπό τη δημιουργία ενός δημοκρατικού κόμματος από ανθρώπους που στη συντριπτική τους πλειοψηφία προέρχονται από την κοινωνία με κύρος και καταξίωση και κυρίως από τη σημερινή δρώσα παραγωγική γενιά. Στόχος είναι να αιματωθεί ο δημόσιος χώρος και ο δημόσιος λόγος με καινούργιους ανθρώπους οι οποίοι και θα πρωταγωνιστήσουν στην ανάταξη της χώρας με τη συνεπικουρία απλώς της έμπειρης παλαιότερης γενιάς. Δυστυχώς, είμαστε για πολλά χρόνια χώρα του «υπαρκτού λαϊκισμού». Επειδή ο καταστροφικός λαϊκισμός είναι κυρίαρχος και οριζόντιος σε όλο το κομματικό σύστημα, το νέο αυτό εγχείρημα θα είναι στην ουσία ένα πλατύ αντιλαϊκιστικό μέτωπο που θα εκφράζει την κουλτούρα και τις αγωνίες των νεότερων γενιών, τον ορθολογισμό αλλά και τον καθαρό και συγκεκριμένο πολιτικό λόγο. Αλλά τα περισσότερα περί αυτού πολύ σύντομα».

«Από ποιους θα συγκροτηθεί το ευρωπαϊκό μέτωπο;»

Συμμερίζεστε την ιδέα για τη δημιουργία ευρωπαϊκού μετώπου και ποιοι θα μπορούσαν να συμμετάσχουν σε αυτό;

«Δεν θα διαφωνούσα κατ’ αρχάς, πλην όμως υπάρχει ένα βαρύ ερώτημα που πρέπει να μου απαντηθεί. Από ποιους θα συγκροτηθεί αυτό; Από τα σημερινά κόμματα που δηλώνουν φιλοευρωπαϊκά αλλά ταυτόχρονα το καθοδηγούν, αυτά, πνεύμα τους παραμένει βαθιά λαϊκιστικό και αντιμεταρρυθμιστικό και έξω από το ορθολογικό πνεύμα της εποχής; Αν είναι έτσι και φοβάμαι ότι έτσι είναι, τότε θα επαναληφθεί το ίδιο δράμα της χώρας, να συγκρουστούν δηλαδή υπό τον ίδιο μανδύα δύο διαφορετικές εκδοχές του λαϊκισμού. Και αυτό δεν μου «πάει» καθόλου, γιατί δεν οδηγεί πουθενά. Πρέπει να αναπτυχθούν καινούργιες δυνάμεις. Ας γίνει αντιληπτό ότι το αγωνιώδες ερώτημα του λαού αυτές τις μέρες δεν είναι μόνο αν θα ψηφίσει «Ναι ή Οχι», αλλά «μετά τους σημερινούς κυβερνώντες, που πρέπει να φύγουν τη Δευτέρα, υπάρχουν άραγε δυνάμεις για να εμπιστευθώ;». Ποιος θα απαντήσει σε αυτό;».

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ