Με  το  τέλος  του 2019  εορτάζονται   τα  30 χρόνια  της  «Βελούδινης  Επανάστασης»,  που  ξεκίνησε  με την πτώση του Τείχους του Βερολίνου το 1989  και επεκτάθηκε σ’ όλη την Ανατολική Ευρώπη,  που  οδήγησε  στην εγκατάλειψη  του Κομμουνισμού, ως πολιτειακό  σύστημα   και  την εγκαθίδρυση    της φιλελεύθερης  δημοκρατίας,  όπως  λειτουργεί   στα  κράτη της δύσης.  Από   την αλλαγή αυτή διαλύθηκε  η κραταιά Σοβιετική  Ένωση από την οποία  ξεπήδησαν 15  ανεξάρτητα  κράτη. Τα  του ανατολικού μπλοκ  ήταν  άλλα  15  και από τη Γιουγκοσλαβία  προέκυψαν  7 κρατίδια  με  το μεγαλύτερο  της ιστορικής  Σερβίας.

Γρήγορα φάνηκε  όμως  ότι   οι νέες  δημοκρατίες   δεν μπορούσαν  να λειτουργήσουν  όπως  οι παλιές  της δυτικής  Ευρώπης.  Τότε  διαπιστώθηκε   και  ειπώθηκε  πως  η  δημοκρατία  δεν  είναι ζήτημα αντιγραφής,  αλλά βιώματος. Δηλαδή, οι  άνθρωποι  πρέπει   να  μάθουν  να ζουν  με τις  δημοκρατικές διαδικασίες. Γεγονός,  που σημαίνει  ότι χρειάζεται  ανεκτικότητα   απέναντι στους  άλλους  και  πειθαρχία   στο ισχύον  νομικό   σύστημα.

Όμως  η  κοινωνία   αποτελείται από ανθρώπους,  που έχουν  τις ιδιομορφίες , τις ανάγκες τους, τις  ικανότητές  και   τις  αντοχές  τους.  Αν  κάτι από αυτές  τις ιδιότητες  δεν πάει καλά,  τότε οι  άνθρωποι  διαμαρτύρονται, αντιδρούν  και στο τέλος  επαναστατούν.

Οι  πρώην ανατολικές χώρες,  αν και πέρασαν τριάντα χρόνια,  δεν κατάφεραν όλες να  δημιουργήσουν  ένα  υψηλό βιοτικό επίπεδο, όπως  τα δυτικοευρωπαϊκά κράτη , έστω  κι  αν  κάποια απ’  αυτά  μπήκαν στην Ευρωπαϊκή  Ένωση.

Όχι  πολύ  πίσω  ένας Σλοβένος σε  συνέντευξη  σε τηλεοπτικό δίκτυο είπε  : «Εμείς  εδώ στη  Σλοβενία  έχουμε πολύ   μικρές  συντάξεις  σε  σύγκριση με τους  Έλληνες. Παρ’ όλ’ αυτά καλούμεθα,  ως  εταίροι ,  να πληρώνουμε  τα  μεγάλα χρέη   των Ελλήνων» .

Στη σύνθεση   και λειτουργία  της  κάθε  κοινωνίας  διαπιστώνεται   ότι  υπάρχουν  τάξεις όχι μόνο  οικονομικές , αλλά  και ευφυΐας. Οι έχοντες   υψηλό δείκτη ευφυΐας   καταφέρνουν  είτε   δια  της   ηθικής  οδού  είτε   της  ανήθικής,  δηλαδή, της διαφθοράς , να  κερδίζουν  περισσότερα   και να  καλοπερνούν,  ενώ  αυτοί  που το μυαλό  τους  δεν  παίρνει πολλές  στροφές,  υποφέρουν  και  να ζουν  στη μιζέρια.

Στις  πρώην ανατολικές  χώρες  λοιπόν,  όπου  δεν κατάφεραν να δημιουργήσουν ισχυρές  οικονομικές  βάσεις, οι «έξυπνοι» δια   της  πλαγίας οδού,  λέγε διαφθοράς, κατάφεραν  να  καλοπερνούν. Αυτή η κατάσταση δημιούργησε  τον φθόνο στα  χαμηλά  κοινωνικά στρώματα τα οποία  τα  εκμεταλλεύτηκαν  οι αυταρχικοί  δικτατορίσκοι  (Ουγγαρία,  Πολωνία),  για  να πάρουν  την  εξουσία. Ο λαός  ψήφισε  αυτούς   τους ηγέτες, γιατί  πιστεύει  πως  θα βάλουν επιτέλους  φραγμό  στη  διαφθορά. Μόνο,  που οι  άνθρωποι  δεν γνωρίζουν ότι σε  αντιδημοκρατικά καθεστώτα  η διαφθορά  δεν  περιορίζεται, αλλά  αντίθετα   μεγαλώνει.

Η  Ανατολική  Γερμανία

 

Μια ιδιομορφία  αποτελεί  η πρώην   Ανατολική Γερμανία,  στην οποία με  την επανένωση,  η  πλούσια  Δυτική ,  έριξε  στο πρώην κομμουνιστικό τμήμα  της χώρας,  του  κόσμου  τα δισεκατομμύρια , για  να βελτιωθεί  το βιοτικό επίπεδο. Ακόμη πρέπει  να ειπωθεί ότι   τόσο  η  σημερινή καγκελάριος  Άγκελα  Μέρκελ , που κυβερνά τόσα  χρόνια  τη  Γερμανία, καθώς  κι ο προηγούμενος πρόεδρος  της δημοκρατίας, Γκάουκ, προέρχονται από  την  πρώην Λαϊκή Δημοκρατία της   Ανατολικής  Γερμανίας .

Στους δυο τελευταίους  μήνες έγιναν στην Ανατολική   Γερμανία  βουλευτικές  εκλογές σε  τρεις πολιτείες ( Länder),  όπου  το  πρώην  κομμουνιστικό κόμμα ( Linken = αριστεροί)  και   το φασιστικό  των  «Εναλλακτικών»  κέρδισαν  τις πρώτες δυο θέσεις  έναντι  του  κυβερνώντος κόμματος   των Χριστιανοδμοκρατών  και του Σοσιαλδημοκρατικού κόμματος ,  που καταποντίστηκε  παντελώς. Μετά απ’  αυτά  τα αποτελέσματα  όλοι διερωτώνται , γιατί  ψήφισαν  έτσι  οι Ανατολικογερμανοί ;

Μια  απάντηση,  που δίνεται, είναι από φθόνο  απέναντι στους  δυτικούς  συμπατριώτες  τους, γιατί αυτοί περνούν  δήθεν καλύτερα.

Άβυσσος   η ψυχή του ανθρώπου…..