Μπορεί  οι προβλέψεις για την ανάπτυξη  της οικονομίας να αναθεωρούνται προς τα κάτω, αλλά φαίνεται ότι υπάρχει ένας τομέας που περνάει από το ένα ρεκόρ στο άλλο. Που δεν είναι άλλος από τη φορολογική αφαίμαξη των πολιτών. Σύμφωνα  με τα στοιχεία που ανακοινώθηκαν χθες πέρυσι σημειώθηκαν εισπράξεις ρεκόρ πάνω από 5,5 δις από τις  κατασχέσεις λογαριασμών που ξεπέρασαν τις 815.000.
  Καθώς μεγάλο μέρος των πολιτών εξακολουθεί να μην είναι σε θέση να καλύψει τις εξοντωτικές φορολογικές του υποχρεώσεις, οι φορολογικές αρχές καταφεύγουν όλο και συχνότερα σε κατασχέσεις όσων περιουσιακών στοιχείων διαθέτουν,αφήνοντας ένα ελάχιστο ποσόν για να επιζήσουν.Όταν πάνω από 4 εκατομμύρια πολίτες, επαγγελματίες και επιχειρηματίες έχουν ληξιπρόθεσμα χρέη ,αντιλαμβάνεται κανείς σε ποια κατάσταση είναι μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας.
   Παρά τους κυβερνητικούς πανηγυρισμούς για το τέλος των μνημονίων και την ανάπτυξη που έρχεται- αλλά ποτέ δεν φτάνει…- οι μισοί σχεδόν έλληνες  πολίτες δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα. Ενδεικτικό της τραγικής κατάστασης που βιώνουν τα ελληνικά νοικοκυριά είναι ότι το 85% αυτών που έχουν ληξιπρόθεσμες οφειλές,χρωστούν ,το καθένα, λιγότερο από 5.000 ευρώ.
  Κι όμως ακόμα και σε αυτό το κομμάτι της κοινωνίας, που αγωνίζεται να επιβιώσει,οι φορολογικές αρχές επιβάλλουν κατασχέσεις για να εισπράξουν μερικές εκατοντάδες  ευρώ,αδιαφορώντας ότι έτσι τους στερούν τη δυνατότητα επιβίωσης.Γιατί είναι προφανές ότι δεν έχουμε να κάνουμε με συνειδητούς φοροφυγάδες ,αλλά συνανθρώπους μας που απλώς δεν μπορούν να καλύψουν όλες τις υποχρεώσεις τους κι αναγκάζονται  να δημιουργούν χρέη.
  Είναι μάλιστα τόσο εμφανής η αδυναμία των περισσότερων,που δεν επιλέγουν να ενταχθούν σε κάποια ρύθμιση,γιατί δεν θα είναι σε θέση να την τηρήσουν.Δεν διαφωνεί κανείς εχέφρων πολίτης ότι είναι υποχρέωση όλων να πληρώνουν τους φόρους και τα δάνεια τους.Μόνο που υπάρχουν κι άλλα δεδομένα που η λογική επιβάλλει να συνεκτιμώνται.
  Όταν υπάρχουν ακόμα σχεδόν ένα εκατομμύριο άνεργοι, όταν οι μισοί εργαζόμενοι εργάζονται ευκαιριακά η με όρους μειωμένης απασχόλησης, είναι φανερό ότι δύσκολα τα βγάζουν πέρα.Αν συνυπολογιστεί και η φορολαίλαπα των τελευταίων χρόνων,η κατάσταση γίνεται αφόρητη.
   Η ευαίσθητη  όμως  κυβέρνηση μας προτιμά να διατηρεί τη φορολογία στα ύψη, για να υπερηφανεύεται για τα υπερπλεονάσματα και να μοιράζει στη συνέχεια ψίχουλα,παρά να αναθεωρήσει μια πολιτική που αποδεδειγμένα στραγγαλίζει εργαζόμενους κι επιχειρήσεις.Αν αυτό λέγεται φιλολαϊκή πολιτική και προστασία των αδυνάτων  ζήτω που καήκαμε…