Ενώ ο κ. Τσίπρας «πιέζει» για κάποια μορφή διευθέτησης, ο γόρδιος δεσμός του χρέους δεν λύνεται καθώς η Τρόικα, και δη ο κ. Wolfgang Schäuble, δεν συναινούν. Δεν αμφιβάλλεικανείς ότι το ελληνικό χρέους παραμένει εξαιρετικά υψηλό. Πράγματι, παρά το εθελοντικό(sic) το 2012, «κούρεμα»στο ελληνικό χρέος (το οποίο ευρίσκετο στα χέρια ιδιωτών),το ΔΝΤ εξακολουθούσε, τον Απρίλιο του 2015, να εκτιμά το χρέος μας στο 172,7% του ΑΕΠ για το 2015. Και εαν βέβαια, το συγκεκριμένοποσό μας φαινόταν (τότε)δυσθεώρητο, τι να πούμεαυτήν την στιγμήκατά την οποία, σύμφωνα και πάλι με το ΔΝΤ, θα… καταφέρουμε (ελλείψει νέου «κουρέματος») να επιστρέψουμε στο συγκεκριμένο στατιστικό μόλις το 2020! Με άλλα λόγια, χωρίς νέο εθελοντικό «κούρεμα» χρέους, η Ελλάδα θα έχει «λιμνάσει» από δημοσιονομική άποψη για μια ακόμα πενταετία!
Αυτά βέβαια βλέπουν οι διεθνείς επενδυτές και εξακολουθούν να παραμένουν μακρυά από τα ελληνικά ομόλογα, το 10-ετές κόστος των οποίων παραμένει στο «απαγορευτικό» 8,5%. Οι επενδυτές περιμένουν, επί ματαίω, ένα θετικό «νεύμα» από τους διεθνούς οίκους αξιολόγησης το οποίο δυστυχώς δεν έρχεται. Πράγματι, ελλείψει διαρθρωτικών αλλαγών και περαιτέρω κινητικότητας στο θέμα του χρέους, η Moody’sπρόσφατα επαναβεβαίωσε το χαρακτηρισμό Caa3, ήτοι…θλιβερό σκουπίδι για τα ελληνικά ομόλογα. Σε αυτό άλλωστεσυνηγορεί εν εξελίξει εργασία του γράφωντος (με τον διδακτορικό φοιτητή στο LiverpoolΠερικλή Μπουμπάρη και τον καθηγητή, στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας, Θεόδωρο Παναγιωτίδη), σύμφωνα με την οποία, οι οίκοι αξιολόγησης θεωρούν ότι, τόσο οι διαρθρωτικές αλλαγές όσο και η (απο)μείωση του χρέους επηρεάζουν την πιστοληπτική ικανότητα των χωρών με αξιόχρεο «σκουπίδι» πολύ περισσότερο από την πιστοληπτική ικανότητα των χωρών με (το πολύ καλύτερο) αξιόχρεο Α έως ΑΑΑ.
Συνεπώς, όταν ο κ. Wolfgang Schäubleεπαναλαμβάνει ότι προηγούνται οι διαθρωτικές αλλαγές με την απομείωση του χρέους να έπεται από το…2018 και μετά, μας οδηγεί σε μεγαλύτερη οικονομική στασιμότητα. Βέβαια, η έλλειψη βούλησης, από την ελληνική κυβέρνηση, για διαρθρωτικές αλλαγές διευκολύνει την αδιαλλαξία Schäuble.
Σε κάθε περίπτωση, χωρίς παράλληλη εφαρμογή διαρθρωτικών αλλαγών και ενεργοποίησης «κουρέματος» στο ελληνικό χρέος, η Ελλάδα θα εξακολουθεί να θεωρείται,από τις διεθνείς αγορές,«ομολογιακός σκουπιδότοπος»σε μεσοπρόθεσμο ορίζοντα. Κάτι το οποίο, σε πρακτικό επίπεδο, αφενός κλείνει ερμητικά το δρόμο σε νέες επενδύσεις (οι οποίες, σύμφωνα με το ΔΝΤ, βρίσκονται καθηλωμένες σε «χαμηλό»…35-ετίας στο 9,8% του ΑΕΠ), αφετέρου δε, δυσκολεύει την όποια αποκλιμάκωση της ανεργίας. Οπότε, σε αυτήν την εξαιρετικά δυσμενή κατάσταση, μέρος των σημερινών υπέρμαχων του Ευρώ ενδέχεται να σκεφτεί, μέσα στην απελπισία του, την παράλογη «λύση Δραχμή»αδιαφορώντας εαν η νέα Δραχμή τυπωθεί στη Ρωσία (όπως προσφάτως μάθαμε από τις αποκαλύψεις François Hollande) ή κάπου αλλού…
Ο κ. Κώστας Μήλας, είναι καθηγητής και Πρόεδρος του Ερευνητικού Τομέα στο Τμήμα Οικονομικών, Χρηματοοικονομικών και Λογιστικής, University of Liverpool.
