Στα πλοία βρίσκεις θέση μόνο μέσα στο φουγάρο. Στο αεροδρόμιο τα πάρκινγκ είναι γεμάτα από τη Μεγάλη Δευτέρα ως την Τρίτη του Πάσχα. Οι πτήσεις φεύγουν γεμάτες και χρυσοπληρωμένες. Και η τάση της φετινής Λαμπρής είναι το Μαρόκο – ίσως να υπάρχουν πακέτα για σούβλισμα στην έρημο. Ακόμα και αν δεις φωτογραφία της Κέρκυρας θα σου φύγουν εκατό ευρώ από την τσέπη. Οι δημοφιλείς προορισμοί, όπως τους αποκαλούν στα κανάλια, είναι γεμάτοι. Σε μερικούς μπορεί να βγάλουν και ράντζα στους δρόμους. Τα υβριδικά SUV φορτώνονται σαν μουλάρια στο αλβανικό μέτωπο. Τι και αν έχει πάει η βενζίνη στα δύο ευρώ; Εδώ αντέξαμε στην Τουρκοκρατία, θα μας χαλάσουν τώρα οι Χούθι το Πάσχα;

Μπορείτε να σταθείτε σε οποιοδήποτε σημείο αναχώρησης. Στο αεροδρόμιο, στο λιμάνι, στα διόδια. Θα συναντηθείτε με το προαιώνιο ερώτημα που απασχολεί τον ελληνισμό. Τι διάολο; Πώς γίνεται να συμβαίνει αυτό; Αφού όλα είναι πανάκριβα, τα χέρι διστάζει να τεντωθεί στο ράφι του σουπερμάρκετ, ο κόσμος τα φέρνει δύσκολα βόλτα, ματώνει για να πληρώσει το παράλογο ενοίκιο. Και όμως. Αν παρατηρήσεις την πόλη, τώρα που φεύγουν όλοι, θα δεις πως παίρνουν μπόι οι πολυκατοικίες με τα πολυτελή διαμερίσματα. Αν μετά κοιτάξεις και τα στοιχεία από τις πωλήσεις και το leasing μεγάλων αυτοκινήτων, μπορεί να πιστέψεις ότι ανήκουν σε άλλη χώρα.

Πώς πληρώνονται όλα αυτά; Σίγουρα με αρκετό μαύρο χρήμα, προερχόμενο από τον τουρισμό και ένα πλήθος ελευθέρων επαγγελμάτων που φουσκώνουν την τσέπη με μετρητά. Και μπορούμε, νομίζω εκ του ασφαλούς, να υποθέσουμε ότι η κοινωνία είναι πλέον χωρισμένη στα δύο. Ενα μεγάλο κομμάτι της έχει τον τρόπο του για να πληρώσει νοίκι, να κάνει Πάσχα σε ποθητό προορισμό και να πάρει δάνειο για την αγορά του SUV. Και υπάρχουν και εκείνοι που τα φέρνουν βόλτα δύσκολα, ζουν στις παρυφές ή στα χωράφια της φτώχειας. Είναι τα δύο πρόσωπα της ίδιας χώρας που σπανίως γίνονται ένα. Η χώρα δεν στενάζει στο σύνολό της, όπως διατείνεται η αντιπολίτευση. Μεγάλο τμήμα της, αρκετά μεγαλύτερο από όσο νομίζουμε ή μας δείχνουν οι αριθμοί, περνάει μια χαρά. Και αυτό, κατά κάποιον τρόπο, αποτυπώνεται στις δημοσκοπήσεις.

Οι απώλειες της Νέας Δημοκρατίας κατευθύνονται σχεδόν στο σύνολο τους προς τα δεξιά. Αυτή δεν είναι μία επιλογή που γίνεται με ταξικά κριτήρια. Ο Βελόπουλος δεν ανεβαίνει επειδή υπόσχεται συντάξεις τριών χιλιάδων ευρώ και μάλιστα εντός οκτώ μηνών. Ούτε η Λατινοπούλου καταγράφει δημοσκοπικό σφυγμό για το οικονομικό της πρόγραμμα – δεν ξέρω καν αν έχει κάτι τέτοιο. Οι διαρροές της ΝΔ έχουν κυρίως πολιτισμικό χαρακτήρα. Θα ήταν μεγαλύτερες και με πολιτικό πρόσημο αν τα κόμματα της μείζονος αντιπολίτευσης επιδείκνυαν μία βιώσιμη εναλλακτική πρόταση. Κάπως έτσι, λοιπόν, βρισκόμαστε μπροστά σε μία εκλογική αναμέτρηση κατά την οποία η αποχή θα σκεπάσει με τη σκιά της το αποτέλεσμα. Και όχι, δεν θα είναι το καλοκαιρινό μπάνιο η επιλογή των ψηφοφόρων. Οι ψηφοφόροι θα εξωθηθούν στην αποχή επειδή ακριβώς αισθάνονται ότι έχουν ξεμείνει από επιλογές. «Δεν έχω τι να ψηφίσω». Πλέον το ακούς παντού. Ασφαλώς η ΝΔ θα συνεχίσει να ηγεμονεύει στο πολιτικό τοπίο. Είτε ως ο μονόφθαλμος ανάμεσα στους τυφλούς είτε ως εκείνος που σου κλείνει το μάτι και σου υπόσχεται ότι θα πας του χρόνου στην Κέρκυρα.

Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας αξιοποιεί τον κυνισμό της κοινωνίας που αφήνει πολλά στην άκρη ή τα σπρώχνει κάτω από το χαλάκι. Για αυτό και δεν βλέπουμε δύσθυμες αντιδράσεις, που να αποτυπώνονται δημοσκοπικά, για θέματα όπως οι εκθέσεις διεθνών οργανισμών, το κράτος δικαίου και τα λειτουργικά κενά στη διακυβέρνηση. Αυτού του είδους τα αντανακλαστικά έχουν πλέον ατονήσει, δείχνουν σχεδόν αναχρονιστικά. Η κοινωνία σταδιακά αντικαθιστά την πολιτική με το lifestyle, βαριέται να διαβάσει, δυσφορεί όταν τα πράγματα γίνονται πολύπλοκα. Και πλέον μπορεί να καταναλώσει τα πάντα χωρίς καν να στραβοκαταπιεί. Μέσα σε δύο μέρες είδαμε έναν βουλευτή της συμπολίτευσης να κλαίει στην κάμερα για τον χαμό του πατέρα του, καταγγέλλοντας το ΕΣΥ και έναν ακόμη να σπάει τη μύτη συναδέλφου του. Στο παρελθόν θα είχε γίνει σεισμός. Τώρα απλώς κουνάς το κεφάλι ή χαχανίζεις και κατεβαίνεις να φορτώσεις το αυτοκίνητο.