Πότε και πως θ΄ ρθουν οι νέες επενδύσεις; Πότε θ΄ρθει η ανάπτυξη; Πότε επιτέλους ο πολίτης θα αισθανθεί ασφαλής χωρίς τον βραχνά της συνεχούς και συνειδητής επέμβασης του κράτους στην οικονομική, οικογενειακή και κοινωνική του εξαθλίωσή; Πότε…Πότε… Πότε…; Και με ποιους έντιμους και ειλικρινείς πολιτικούς θα καταπολεμηθεί η κρίση για τη σωτηρία της χώρας, την ηρεμία και την ευημερία των πολιτών;

H συλλογική και συναινετική σύμπραξη σύσσωμου του κοινοβουλίου για την αντιμετώπιση της κρίσης και την επαναφορά της χώρας στην ανάπτυξη, είναι κάτι το ασύλληπτο για τους κοντόφθαλμους ορίζοντες των πολιτικών μας. Δεν διαθέτουν το πολιτικό θάρρος, την ακεραιότητα και την εθνική συνείδηση να συνεργασθούν υπεύθυνα για την Έλλάδα. Αντίθετα, τα κόμματα του κοινοβουλίου εκμεταλλευόμενα μόνο πολιτικά την κρίση, έχουν προξενήσει αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις με μοναδικό τους στόχο την ανέλιξή τους στην εξουσία και την κομματική τους επικράτηση. Οι πολίτες βιώνουν τις καταστροφικές συνέπειες, από τους παληκαρισμούς και τις παλινωδίες όλων αυτών των κυβερνήσεων, με μοναδικό εμφανές επίτευγμά τους, την οικονομική και κοινωνική απαξίωση των πολιτών, τη διατήρηση της ύφεσης και της ανεργίας.

Σήμερα, οι πολίτες είναι αντιμέτωποι με τις επιπτώσεις της κυβέρνησης με τον αριστερό, δήθεν, προσανατολισμό της και με τα πολιτικά και κοινωνικά της ατοπήματά, στην προσπάθειά να επιβάλει τη δική της αριστερή, φιλοσοφία, στο παλιό όμως και αναχρονιστικό σύστημα λειτουργίας του κοινοβουλίου και του κράτους.

Διοικεί όπως και οι προκάτοχες, αλλά λίγο πιο άτσαλα λόγω της απειρίας της αλλά και των πολλαπλών προβλημάτων, που έχουν συσσωρευτεί από την παρατεταμένη κρίση (ασφαλιστικό, σύστημα δημόσιας υγείας, μεταρρυθμίσεις …).

Χειραγωγεί τις ανεξάρτητες αρχές του κράτους, (όπως ο περιορισμός των αρμοδιοτήτων και δικαιοδοσιών του Γενικού Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης, δηλαδή του οργάνου που ελέγχει τους ελεγκτές και επιθεωρητές της δημόσιας διοίκησης).

Παρακάμπτει το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης με τη γνωστή περιπέτεια της επιλογής των νέων «καλαναρχών».

Κατηγορείται ότι επεμβαίνει και χειραγωγεί το έργο της δικαιοσύνης.

Επιχειρεί διορισμούς στο δημόσιο παρακάμπτοντας τις διαδικασίες του ΑΣΕΠ.

Υποτιμά συστηματικά τη νοημοσύνη των πολιτών μέσα από τις συμπεριφορές των υπουργών της με πρότυπα τον αναπληρωτή υπουργό υγείας, τον υπουργό εργασίας, τον υπουργό παιδείας κλπ.

Γενικά λείπει η εντιμότητα και η ειλικρίνεια στο χειρισμό των σχέσεων της κυβέρνησης με τους πολίτες ενώ πολλές φορές περισσεύει ο αυταρχισμός. Δεν είναι έντιμο για παράδειγμα, το κράτος, για την αντιμετώπιση της κρίσης, ενώ επέβαλε στο εργατικό δυναμικό και στους συνταξιούχους, αλλεπάλληλες μειώσεις μισθών και συντάξεων, εξαιρεί, από το μέτρο αυτό, μετά από απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, τους βουλευτές και τους δικαστικούς λειτουργούς. Επί πλέον δε η σημερινή αριστερή κυβέρνηση να προαναγγέλλει και την αύξηση των μισθών τους. Το μέτρο είναι γενικό εξυπηρετεί έναν εθνικό σκοπό και δεν επιδέχεται επιλεκτικές διακρίσεις στην εφαρμογή του και μάλιστα σε κατηγορίες εργαζομένων που δεν λιμοκτονούν!!!

Ο πρωθυπουργός στα επιτακτικά εθνικά θέματα αποφεύγει, όπως ακριβώς και οι προηγούμενες κυβερνήσεις, συναινετικές προσεγγίσεις για την επίλυσή τους, Αθέτησε κι αυτός πολύ γρήγορα, τις προεκλογικές του εξαγγελίες παροχών προς τους ψηφοφόρους και δεν κατάργησε τα μνημόνια. Υπέγραψε νέο επαχθέστερο μνημόνιο. Το αποκορύφωμα της πρόσφατης και επιτυχούς, κατά την κυβέρνηση, διαπραγμάτευσης, πέραν από τη νέα φορολογία και τις νέες μειώσεις μισθών και συντάξεων, αποτελεί η θέσπιση του Υπερταμείου Αποκρατικοποιήσεων στο οποίο εκχωρείται, για 99 χρόνια, ο σημαντικότερος εθνικός πλούτος της χώρας. Το Υπερταμείο διοικείται από πολυεθνές πενταμελές διοικητικό συμβούλιο αφού δύο από τα μέλη του ορίζονται από τους δανειστές, δηλαδή πέρα για πέρα ελληνική υπόθεση!!!.

Από την άλλη πλευρά η αντιπολίτευση ακολουθώντας μονολιθικές τακτικές αγωνίζεται να οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές χωρίς να έχει διδαχθεί τίποτε από τη συμπεριφορά των αντιπολιτεύσεων των προηγούμενων κυβερνήσεων και από τις καταστροφικές επιπτώσεις των πρόωρων εκλογών. Δεν έχει ή δεν θέλει να συνειδητοποιήσει τη μεγάλη ευθύνη της όταν ήταν κυβέρνηση αλλά και της τότε αντιπολίτευσης στην αντιμετώπιση του σοβαρότερου ίσως προβλήματος της ελληνικής κοινωνίας, δηλαδή το ασφαλιστικό και το σύστημα υγείας!

Αποκορύφωμα των παραπάνω είναι η παρατεταμένη πολιτική αστάθεια των κυβερνήσεων διαχείρισης της κρίσης, η οποία χειροτερεύει με τους πειραματισμούς και της σημερινής αριστερής έμπνευσης κυβέρνησης και αποτελεί το σημαντικότερο ανασταλτικό παράγοντα της εισόδου της χώρας στην ανάπτυξη και στην προσέλκυση νέων επενδύσεων.

Ακολουθούν παρακάτω δυο τομείς δράσης οι οποίοι επηρεάζουν εξίσου σημαντικά κάθε απόπειρα της χώρας για ανάπτυξη. Οι τομείς αυτοί είναι πολύ γνωστοί στους τριακόσιους της βουλής και στους θεσμούς αλλά για τους απλούς ψηφοφόρους είναι άγνωστοι και υποβαθμισμένοι, γιατί απλούστατα οι πολιτικοί μας δεν τολμούν να τους ενημερώσουν.

Α. Μεταρρυθμίσεις

Οι μεταρρυθμίσεις αποτελούν αναπόσπαστο μέρος των δανειακών συμβάσεων (μνημόνια) μεταξύ ΕΕ, ΔΝΤ και Ελλάδος και η εξέλιξη της υλοποίησής τους αποτελεί αντικείμενο αξιολόγησης του κυβερνητικού έργου πριν από την εκταμίευση των μελλοντικών δόσεων των δανείων προς τη χώρα μας. Κατά την αξιολόγηση λοιπόν, του κυβερνητικού έργου της κυβέρνησης όπως και όλων των προηγουμένων, με τους θεσμούς, έχει διαπιστωθεί ότι σημαντικές μεταρρυθμίσεις δεν έχουν πραγματοποιηθεί ή υλοποιήθηκαν ελλιπώς. Η εκκρεμότητα αυτή χρονίζει και μεταφέρεται από αξιολόγηση σε αξιολόγηση. Προκειμένου όμως να καταβληθεί η εκάστοτε δόση του δανείου από τους δανειστές, έχει επινοηθεί η επιβολή ισοδύναμων μέτρων.

Ισοδύναμα μέτρα, σημαίνει συνήθως επιβολή νέων φόρων, μειώσεις μισθών και συντάξεων στην χαμηλή και μεσαία τάξη των έντιμων και νομοταγών πολιτών. Δηλαδή αντί να τιμωρηθεί η υπεύθυνη κυβέρνηση, για την αθέτηση των σοβαρών συμβατικών της υποχρεώσεων καταρρακώνει τους πολίτες της. Με το πέρας κάθε διαπραγμάτευσης επεκτείνεται η φτώχεια στα ελληνικά νοικοκυριά, τα χαμηλά και μεσαία εισοδήματα εκμηδενίζονται και κατανάλωση, η ατμομηχανή της λειτουργίας της οικονομίας, εξουδετερώνεται. Η κυβέρνηση καυχάται για την πετυχημένη της διαπραγμάτευση με τους θεσμούς, οι μεταρρυθμίσεις δεν υλοποιούνται και ανενόχλητη, μέχρι την επόμενη διαπραγμάτευση, συνεχίζει το αντεθνικό καταστροφικό της έργο.

Οι περιβόητες διαπραγματεύσεις με τους θεσμούς, για την εξειδίκευση και ποσοτικοποίηση των ισοδύναμων μέτρων, που η σημερινή κυβέρνηση τις έχει αναγάγει σε ύψιστο έργο, ξεκινούν από τη μειονεκτική βάση για την ελληνική πλευρά, ότι ενώ επείγεται για την εκταμίευση της δόσης, δεν έχει εκπληρώσει σημαντικές συμβατικές της υποχρεώσεις! Προς τι λοιπόν η κατασπατάληση άσκοπου χρόνου και μέσων, κατά τη διαπραγμάτευση, που ξεκίνησε προκλητικά από την εποχή του κ Βαρουφάκη και συνεχίζεται μέχρι σήμερα, με τεράστιο κόστος για την οικονομία και τη διεθνή απώλεια της αξιοπιστίας της χώρας;

Οι θεσμοί ίσως κατηγορηθούν ότι παραβλέπουν ηθικούς κανόνες προστασίας των Ελλήνων πολιτών, όταν αποδέχονται την επιβολή των ισοδύναμων. Όμως όταν η κυβέρνηση της χώρας δε νοιάζεται για τους ψηφοφόρους της, η ηθική γι αυτούς περισσεύει, εξάλλου μη ξεχνούμε ότι οι θεσμοί, πρωτίστως, ενδιαφέρονται για την είσπραξη των δανεικών.

Ενδεικτικά οι σημαντικότερες μεταρρυθμίσεις, που δεν έχουν υλοποιηθεί είναι:

  1. Καταβολή ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος. Το πιλοτικό πρόγραμμα για 30 δήμους εκκρεμεί ακόμη. Οι δικαιούχοι των 30 δήμων πρέπει να υποβάλουν τις αιτήσεις τους μέχρι την 30/11/2016…
  2. Άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων. Πελαγοδρομεί, βρίσκεται σε στασιμότητα
  3. Αποκομματικοποίηση δημόσιου τομέα. Χωρίς σχόλιο. Εξοικειωνόμαστε, και με την αριστερή φιλοσοφία προσέγγισης του θέματος! Παντού και πάντα «τα δικά μας παιδιά»
  4. Πάταξη λαθρεμπορίου τσιγάρων και καυσίμων. Χωρίς σχόλιο
  5. Ενιαίο μισθολόγιο. Αναμένεται η εφαρμογή του στο ευρύτερο δημόσιο και στις ΔΕΚΟ η οποία δεν έρχεται
  6. Αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων. Πώς να εφαρμοσθεί αυτή η μεταρρύθμιση, αφού η αριστεία είναι το κόκκινο πανί της κυβέρνησης. Δυστυχώς, ούτε οι προηγούμενες κυβερνήσεις προχώρησαν στην αξιολόγηση, παρόλο που αποδεχόταν το θεσμό της αριστείας!
  7. Αναδιάρθρωση (κατάργηση ή συγχώνευση) των ανενεργών ή δυσλειτουργούντων δημόσιων οργανισμών. Έχουν εκδοθεί οι σχετικές εγκύκλιοι (ΔΟΑ/Φ20οικ1724625.7.2012, ΔΟΑ/Φ20/οικ4345/8.2.2013 και ΔΟΑ/Φ20/οικ9824/8.4.2013) αλλά δυστυχώς η γραφειοκρατία και η απροθυμία των κυβερνήσεων, καλά κρατεί
  8. Καταπολέμηση της φοροδιαφυγής. Είναι το κερασάκι της τούρτας. Όλοι νοιάζονται κανείς δεν το ακουμπά!
  9. Μεταρρύθμιση του συστήματος απονομής της δικαιοσύνης. Με ποιο τρόπο; Mήπως με την αναβολή, από το Συμβούλιο της Επικρατείας, της λήψης της επίκαιρης και επείγουσας απόφασης για τη συνταγματικότητα της διαδικασίας ανάδειξης των νέων καλαναρχών; Ή μήπως με την πρωτοβουλία του Πρωθυπουργού, αμέσως μετά την αναβολή της απόφασης, να συναντήσει, την ηγεσία των τριών ανωτάτων δικαστηρίων της χώρας και να τους προαναγγείλει την αύξηση του μισθολογίου των δικαστικών!
  10. Πρόσληψη 2000 φορολογικών ελεγκτών. Η εκκρεμότητα δεν είχε υλοποιηθεί ούτε από τις προηγούμενες κυβερνήσεις. Γιατί άραγε φοβούνται τον έλεγχο;
  11. Ενδυνάμωση της επιθεώρησης εργασίας, καταπολέμηση της αδήλωτης εργασίας
  12. Παρεμβάσεις για τη διευκόλυνση της επιχειρηματικότητας (απλοποίηση διαδικασιών, πάταξη της γραφειοκρατίας)
  13. Εθνικό κτηματολόγιο
  14. Απελευθέρωση της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας και φυσικού αερίου
  15. Κλειστά ενοποιημένα νοσήλια στα νοσοκομεία, δηλαδή η εφαρμογή ομοιόμορφου τρόπου τιμολόγησης υπηρεσιών σε όλα τα νοσηλευτικά ιδρύματα (ο σχετικός νόμος έχει ψηφισθεί από το 2012, ΦΕΚ946/Β27.3.2012, αλλά καρκινοβατεί η εφαρμογή του)
  16. Μηχανοργάνωση Νοσοκομείων

Οι πιο πάνω μεταρρυθμίσεις είναι αδύνατο να υλοποιηθούν χωρίς τη συναίνεση όλου του κοινοβουλίου. Εξάλλου όλοι οι βουλευτές του κοινοβουλίου, τα χρόνια της κρίσης, είτε ως κυβέρνηση είτε ως αντιπολίτευση γνωρίζουν πολύ καλά, την καταστρεπτική τους διχαστική συμπεριφορά στην επίλυση της κρίσης, που δυστυχώς οδηγεί στην πτώχευση της χώρας και το διεθνή αποκλεισμό της.

Β. Επιχειρηματικότητα

Μια εκλαϊκευμένη προσέγγιση, του όρου επιχειρηματικότητα περιλαμβάνει δυο διακριτά στάδια:

α.Την καινοτόμο έμπνευση, ιδέα, του ατόμου για ένα προϊόν ή μια υπηρεσία. Την έρευνα και μελέτη για την αξιοπιστία τη βιωσιμότητα και την ανταγωνιστικότητα του νέου προϊόντος στην αγορά και

β.Τη δημιουργία της επιχειρηματικής μονάδας για την παραγωγική και οικονομική εκμετάλλευση του νέου προϊόντος ή της υπηρεσίας στην ευρύτερη αγορά.

Η διαδικασία από την έμπνευση της ιδέας μέχρι την απόφαση του εμπνευστή της, «εν δυνάμει» νέου επιχειρηματία, για την επιχειρηματική εκμετάλλευση του νέου προϊόντος ή της νέας υπηρεσίας είναι επίπονη, χρονοβόρα και εξαντλητική. Η ραγδαία εξέλιξη της τεχνολογίας και η παγκοσμιοποιημένη αγορά, προϋποθέτουν ενδελεχή έρευνα και μελέτη της καινοτόμου ιδέας σύμφωνα με τις σύγχρονες αρχές της διοίκησης των επιχειρήσεων, τη συμπεριφορά και την ανταγωνιστικότητά του νέου προϊόντος ως προς τα ομοειδή προϊόντα της αγοράς.

Οι Έλληνες έχουν μια αξιοπρόσεκτη παρουσία στον τομέα έμπνευσης και επεξεργασίας καινοτόμων επιχειρηματικών ιδεών σε εθνικό και διεθνές επιχειρηματικό επίπεδο. Είναι εργατικοί, δημιουργικοί, πεισματάρηδες με υψηλό επίπεδο επιστημονικής γνώσης και επαγγελματισμού, καθώς και της ικανότητάς του για την αξιοποίηση και οικονομική εκμετάλλευση των καινοτόμων ιδεών. Σύμφωνα με έρευνα των Ιωαννίδη – Γιωτόπουλου (2014) του Ιδρύματος Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών (ΙΟΒΕ) η Ελλάδα κατείχε το 2011 την 4η θέση από απόψεως επιχειρηματικότητας μετά τη Νορβηγία, την Κροατία και την Ισλανδία, ενώ το 2013 η αρνητική επίδραση της κρίσης την οδήγησε στην 12η θέση. Σήμερα υπάρχουν πολλές επιχειρηματικές ιδέες νέων προσοντούχων Ελλήνων που δυστυχώς δεν μπορούν να τις υλοποιήσουν στο ελληνικό επιχειρηματικό περιβάλλον και προσφεύγουν στο εξωτερικό για την από κοινού υλοποίησή τους με τη σύμπραξη ξένων χρηματοδοτών.

Το δεύτερο στάδιο της επιχειρηματικότητας δηλαδή η δημιουργία της επιχειρηματικής μονάδας για την παραγωγική και οικονομική εκμετάλλευση της καινοτόμου ιδέας είναι εξίσου σημαντικό και ψυχοφθόρο. Αναφέρεται στο ελληνικό περιβάλλον επιχειρηματικότητας. Το περιβάλλον αυτό περιλαμβάνει το πλαίσιο των κανόνων που ρυθμίζουν το νομοθετικό, το φορολογικό, το χρηματοδοτικό, το οικονομικό, το κοινωνικό και το πολιτικό περιβάλλον όπου δραστηριοποιείται η επιχείρηση. Ανέκαθεν το ελληνικό επιχειρηματικό περιβάλλον ήταν δυσκίνητο και δυσλειτουργικό.

Ο «γολγοθάς» του έλληνα επιχειρηματία ξεκινάει από τη σύσταση της επιχείρησής του. Η γραφειοκρατία και η διαφθορά στις δημόσιες υπηρεσίες με τις δαιδαλώδεις διαδικασίες και την εμπλοκή πολλών υπουργείων και υπηρεσιών για την έκδοση της άδειας λειτουργίας της επιχείρησής του, τον αποθαρρύνουν πολύ ενωρίς και τον προϊδεάζουν για τις μελλοντικές του σχέσεις με τις ελληνικές δημόσιες υπηρεσίες. Αμέσως μετά, ο νέος επιχειρηματίας έρχεται αντιμέτωπος με τη χρηματοδότηση των δράσεών του, η οποία, ειδικά σήμερα, είναι ανύπαρκτη, λόγω των περιορισμών της ρευστότητας των τραπεζών (capital controls).Στη συνέχεια τον ακολουθεί το πολυδαίδαλο φορολογικό και νομικό σύστημα, το ασταθές επιχειρηματικό και αναπτυξιακό καθεστώς, το ασφαλιστικό σύστημα, η πολιτική αστάθεια, η διαφθορά στην οποία κάποτε, κάποτε υποκύπτει και ορισμένοι μάλιστα επιχειρηματίες παραδειγματίζονται για ανάλογες συμπεριφορές, κλπ.

Σύμφωνα με το διεθνές ινστιτούτο έρευνας της παγκόσμιας επιχειρηματικότητας και ανταγωνιστικότητας (World Economic Forum) στη σχετική έκθεση για την Ελλάδα, 2015 – 2016), εκτός των άλλων πολύ ενδιαφερόντων στοιχείων και πληροφοριών για την ελληνική οικονομία, δημοσιεύεται και ο παρακάτω πίνακας με τους σημαντικότερους προβληματικούς παράγοντες, που αποθαρρύνουν την επιχειρηματικότητα. Με άριστα το μηδέν (0), ο αριθμός που συνοδεύει κάθε παράγοντα δείχνει πόσο φιλικός και προσβάσιμος είναι από τους νέους επιχειρηματίες:

  1. Χρηματοδότηση 21,1
  2. Γραφειοκρατία 17.7
  3. Ασταθές οικονομικής πολιτικής 16,4
  4. Ασταθές και πολύπλοκο φορολογικό πλαίσιο 11,0
  5. Φορολογικοί συντελεστές 8,0
  6. Διαφθορά 5,4
  7. Περιορισμοί στην αγορά εργασίας 5,4
  8. Κυβερνητική αστάθεια 5,0
  9. Ανεπάρκεια υποδομών 3,9
  10. Χαμηλή εργασιακή ηθική στο εργατικό δυναμικό 1,5
  11. Χαμηλή αποτελεσματικότητα δημόσιας υγείας 0,9
  12. Ανεπαρκώς εκπαιδευμένο εργατικό δυναμικό 0,8
  13. Εγκληματικότητα και διαρρήξεις 0,0

Οι πιο πάνω προβληματικοί παράγοντες αποτελούν ανασταλτικό παράγοντα για την εύρυθμη λειτουργία και των «εν λειτουργία» επιχειρηματικών μονάδων γεγονός που δικαιολογεί την αναγκαστική μετεγκατάσταση πολλών επιχειρήσεων στο εξωτερικό.

Εξάλλου αυτή η προβληματική εικόνα της ελληνικής επιχειρηματικότητας και η καθυστέρηση εκσυγχρονισμού της δημόσιας διοίκησης, μέσω των μεταρρυθμίσεων, εμποδίζουν και απομακρύνουν την προσέλκυση ξένων κεφαλαίων και επενδυτών!

Κυβέρνηση και αντιπολίτευση καλούνται αυτήν την ύστατη στιγμή να συνειδητοποιήσουν ότι ο μοναδικός και πρωταρχικός στόχος τους είναι η σωτηρία της χώρας μέσω της υλοποίηση των μεταρρυθμίσεων και της έμφασης στην επιχειρηματικότητα και την ανάπτυξη.

Ας αφήσουν λοιπόν τις αντεθνικές κορώνες τους η μεν κυβέρνηση, αφήνοντας για τον σκοπό αυτόν τη συνέχιση των αποπροσανατολισμένων προτεραιοτήτων της και η αντιπολίτευση για την εμμονή της στις πρόωρες εκλογές και ας προχωρήσουν σε μια εθνικής ενότητας κυβέρνηση για την σωτηρία της χώρας με την καίρια προϋπόθεση ότι όλα τα κόμματα ενσυνείδητα και υπεύθυνα θα στηρίξουν το έργο της κυβέρνησης αυτής.

Αν αυτό δεν συμβεί επιβεβαιώνεται για πολλοστή φορά η πολιτική ανωριμότητα και ανευθυνότητα του κοινοβουλίου