Ουδεμία αντίρρηση: Οι θεσμοί… ζητούν να γίνει ανταγωνιστική η ελληνική οικονομία , για να μπορέσει να αποπληρώσει τα χρέη της η χώρα. Και πως το επιδιώκουν αυτό; Με την συγκατάθεση αν όχι την παρότρυνση και την άσκηση πίεσης στην αύξηση της φορολογίας στις επιχειρήσεις και στον αγροτικό τομέα, σε ότι δηλαδή απέμεινε από αυτό που ονομάζουμε πραγματική οικονομία.
Με την πρόσθετη επιβάρυνση στην φορολογία ρεύματος και πετρελαίου για επιχειρήσεις και αγρότες, με την απαγορευτική για την αγορά αύξηση των επιτοκίων αφού το ελληνικό τραπεζικό σύστημα δανείζεται από τον πανάκριβο μηχανισμό του ELA, άρα μετακυλύει το κόστος δανεισμού στα ελάχιστα -με το σταγονόμετρο- επιχειρηματικά και αγροτικά δάνεια, στους παραγωγούς… Φυσικά θέτουν και ζητήματα περεταίρω μείωσης των δαπανών για μισθούς και συντάξεις της τάξης των 2 δις ευρώ ετησίως, μόνο που έτσι βάζουν ταφόπλακα στην ήδη αναιμική κατανάλωση γιατί το μέτριο αυτό επιφέρει ακόμη μεγαλύτερη ύφεση.
Προφανώς με τέτοιες συνθήκες η ελληνική οικονομία δεν μπορεί να γίνει ανταγωνιστική με κανέναν. Μόνη της διέξοδος η στροφή στην παραγωγή προϊόντων καινοτόμων και ποιοτικών και υψηλής προστιθέμενης αξίας ( όπως τα βιοενεργά, τα βιολογικά, οι υπερτροφές, τα ΠΟΠ , τα παραδοσιακά) προκειμένου να υπερβεί το υψηλό κόστος παραγωγής, αφού όσο παραμένουν οι μνημονιακές υποχρεώσεις τα βάρη στην πραγματική οικονομία δεν θα επιτρέπουν τη μαζική παραγωγή φθηνών συμβατικών προϊόντων.
Θα πρέπει να κάνουμε δηλαδή αυτό που έκαναν οι Γερμανοί στην αυτοκινητοβιομηχανία προκειμένου να ανταγωνιστούν τις φθηνές τιμές των Γιαπωνέζικων και Κορεάτικών αυτοκινήτων. Να δημιουργήσουμε νέες αγορές, για απαιτητικούς καταναλωτές, να επενδύσουμε στο marketing και το branding των ελληνικών τροφίμων, αφού δεν απέμεινε και κανένας άλλος κλάδος εξωστρεφής στην ελληνική οικονομία. να καρπωθούμε την υπεραξία για παράδειγμα από το success story του greek yougourt, από το έξτρα παρθένο ελαιόλαδο, να τρέξουμε πάλι τους μύθους για το ελληνικό κρασί και τη φέτα.. Να συνδυάσουμε τον τουρισμό και τον πολιτισμό με τον αγροτικό τομέα και να στοχεύσουμε στη μαζική παραγωγή αυτών των προϊόντων όπου υπάρχει συγκριτικό πλεονέκτημα.
Να εκμεταλλευτούμε τη σπάνια βιοποικιλότητα της χώρας σε ενδημικά φυτά, αρωματικά και θεραπευτικά και να αρχίσουμε να τα συλλέγουμε και να τα συσκευάζουμε. Να δημιουργήσουμε από την δεξαμενή μυαλών που πλεονάζουν στα ξένα πανεπιστήμια, μία ομάδα κρούσης που θα τεθεί στην υπηρεσία ενός στρατηγικού σχεδίου για την ανάπτυξη της χώρας με την αξιοποίηση των συγκριτικών της πλεονεκτημάτων.
Η Ισπανία επί Φελίπε Γκονζάλεθ, που εξερχόταν από μία μακρόχρονη δικτατορία υπό τον Φράνκο, αποφάσισε να δημιουργήσει ένα παραγωγικό μοντέλο με τη συνδρομή νέων Ισπανών επιστημόνων, αντιγράφοντας πατέντες και ερευνητικά προγράμματα από τα φημισμένα Γεωργικά Πανεπιστήμια των ΗΠΑ όπως το Cornel και αφού τα προσάρμοσε στις δικές της ιδιαιτερότητες άρχισε να τα εφαρμόζει. Το αποτέλεσμα είναι εντυπωσιακό σήμερα αφού ανταγωνίζεται σε προστιθέμενη αξία για τα αγροτικά της προϊόντα χώρες με μακρόχρονη παράδοση, όπως η Γαλλία και η Ολλανδία.
Ήρθε η ώρα για τους σοφούς της χώρας εκεί που απέτυχαν οι πολιτικοί να πάρουν το παιχνίδι στα χέρια τους και να πάψουν να είναι από χρόνια βουβαμένοι, όπως αναφέρει στον κήπο του προφήτη ο Χαλίλ Γκιμπράν.
Να θέσουν στην υπηρεσία αυτής της ιδέας τα ελληνικά ερευνητικά ιδρύματα και τα Πανεπιστήμια, να συντονίσουμε δράσεις όπου ακόμη και οι ανθρωπιστικές σπουδές και η φιλοσοφία θα γίνουν το σήμα κατατεθέν της ελληνικής συνεισφοράς στην παγκόσμια ακαδημαϊκή κοινότητα και εξ αυτού να εξάγουμε τον ελληνικό τρόπο διατροφής.
Ήρθε η ώρα να επιστρατεύσουμε όλη την ελληνική ιδιοφυΐα , όλο το απόθεμα σε ανθρώπινο επιστημονικό δυναμικό που υπάρχει άφθονο στα πανεπιστήμια της Εσπερίας σε ένα κοινό στόχο, τον οποίο οφείλουν να τον υπηρετήσουν άπαντες. Από τον αγρότη και τον εργάτη γης, μέχρι τον Έλληνα ερευνητή του Χάρβαρντ και της ΝΑΣΑ… Όλα τα παραπάνω αποτελούν ένα όραμα, έναν οδικό χάρτη για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας. Οποιαδήποτε απόκλιση από το στόχο αυτό , απλά θα μας θέσει οριστικά, ως χώρα και ως κοινωνία στο περιθώριο…
Υ.Γ. Πέρα από το παράδειγμα της Ισπανίας υπάρχει και αυτό της Φινλανδίας, που επένδυσε στη γνώση, στην τεχνολογία και τη διά βίου εκπαίδευση και από χώρα ξυλοκόπων δημιούργησε τη NOKIA. Αν προσπαθήσουμε όμως να αναπτύξουμε άλλους κλάδους όπου κατέχουν τα ηνία οι Βορειοευρωπαίοι, όπως της υψηλής τεχνολογίας και της βιομηχανίας, εκτός από το ότι δεν θα μας αφήσουν, αφού κανείς δεν σε βοηθά να γίνεις ανταγωνιστικός με τον ίδιο…
Εκτός ότι απέχουμε έτη φωτός από την τεχνογνωσία που αυτοί απέκτησαν όλα τα προηγούμενα χρόνια που εμείς πετούσαμε αϊτό ζώντας με δανεικά , τότε απλά θα έχουμε χάσει πολύτιμο χρόνο και θα έχουμε καταστρέψει μία ή δύο γενιές στο κυνήγι μαγισσών… Η στροφή λοιπόν στον αγροδιατροφικό τομέα υψηλής προστιθέμενης αξίας και η σύνδεσή του με τον τουρισμό και τον πολιτισμό, μοιάζει μονόδρομος για τη χώρα. Και το κυριότερο αποτελεί ένα άμεσο start up, για να ξεκινήσει η παραγωγή θέσεων απασχόλησης πραγματικής, όπως λέει και ο Ρίφκιν και όχι προγραμμάτων voucher και εκπαίδευσης σε ανύπαρκτες θέσεις εργασίας.
