Ο πρώην ηγέτης του Δημοκρατικού Ενωτικού Κόμματος (DUP) της Βορείου Ιρλανδίας, Ίαν Πέισλι, πέθανε σε ηλικία 88 ετών, σύμφωνα με ανακοίνωση της συζύγου του Εϊλίν. Γνωστός ως «Δρ. Όχι» ο σκληροπυρηνικός, προτεστάντης κληρικός, είχε επιδοθεί σε ένα μακρύ πολιτικό ταξίδι το οποίο διήρκεσε σχεδόν έξι δεκαετίες: από την άρνησή του σε περιορισμένες μεταρρυθμίσεις στη Βόρεια Ιρλανδία τη δεκαετία του 1950 μέχρι τη συνεργασία του με τους άλλοτε θανάσιμους εχθρούς του, το Σιν Φέιν, τον 21ο αιώνα. Με την πύρινη ρητορική του ο 88χρονος ιδρυτής της Ελεύθερης Πρεσβυτεριανής Εκκλησίας, είχε αποκτήσει το παρατσούκλι «ο μεγάλος άνδρας». Ο Πέισλι γεννήθηκε το 1926 στο Άρμα της Βορείου Ιρλανδίας. Ο πατέρας του ήταν βαπτιστής πάστορας και η μητέρα του ιεροκήρυκας.
Μεγάλωσε στην πόλη Μπαλιμένα, η οποία διαμορφώθηκαν και οι πολιτικές του πεποιθήσεις. Πριν ασχοληθεί με την πολιτική ήταν κληρικός, ενώ έκανε το πρώτο του κήρυγμα σε ηλικία μόλις 16 ετών. Στα 25 του χρόνια ίδρυσε την Ελεύθερη Πρεσβυτεριανή Εκκλησία. Απέκτησε τη φήμη του προτεστάντη εξτρεμιστή τη δεκαετία του 1960. Όταν ο ιρλανδός πρωθυπουργός Σον Λεμάς προσκλήθηκε στο Μπέλφαστ το 1965 από τον πρωθυπουργό της Βορείου Ιρλανδίας Τέρενς Ο’ Νιλ, ο Πέισλι ηγήθηκε ενός πλήθους 1000 νομιμοφρόνων, διαδηλώνοντας προς το Στόρμοντ. Δύο χρόνια αργότερα, τράβηξε πάλι τα φώτα της δημοσιότητας πετώντας μπάλες χιονιού σε έναν άλλον ιρλανδό πρωθυπουργό, τον Τζακ Λιντς, όταν εκείνος επισκέφθηκε τη Βόρεια Ιρλανδία.
Ο Πέισλι δεν έχανε ευκαιρία να διαδηλώσει στους δρόμους. Φυλακίστηκε για έξι μήνες όταν στις 30 Νοεμβρίου 1968, διοργάνωσε πορεία διαμαρτυρίας αναγκάζοντας ακτιβιστές υπέρ των πολιτικών δικαιωμάτων να διακόψουν τη δική τους στο Άρμα. Χιλιάδες άνθρωποι διαμαρτύρονταν για τη φυλάκισή του, ενώ τα μέλη της εκκλησίας του διπλασιάστηκαν εκείνη την περίοδο. Όταν αποφυλακίστηκε, χαιρετίστηκε ως μάρτυρας. Ένθερμος ενωτικός προτεστάντης, εξελέγη στο Στόρμοντ το 1970. Δύο χρόνια αργότερα εξελέγη στην έδρα του Βόρειου Άντριμ στο Ουέστμινστερ. Το 1971, ίδρυσε το DUP και τότε ξεκίνησε η μακρά μάχη με το Ενωτικό Κόμμα του Όλστερ (UUP) για την καρδιά των ενωτικών.
Αν και οι συγγενείς και οι φίλοι του έλεγαν ότι ήταν ένα ευγενικό και ευχάριστο άτομο, οι εχθροί και οι επικριτές του τον χαρακτήριζαν επικίνδυνο, μοχθηρό και μισαλλόδοξο. Η συνεργασία του DUP με το UUP, που ξεκίνησε το 1985 δεν διήρκεσε πολύ: οι σχέσεις του Πέισλι με τον ηγέτη του UUP, πήραν κακή τροπή όταν έγινε ξεκάθαρο ότι η ηγεσία του ήθελε να μεταβεί στο Δουβλίνο για συνομιλίες ενώ ο Πέισλι ήταν αντίθετος με αυτή την κίνηση. Ο Πέισλι ήταν αντίθετος στην ειρηνευτική διαδικασία από την αρχή. Συμφώνησε να παραβρεθεί στις συνομιλίες στο Στόρμοντ το 1996, αλλά όταν σε αυτές συμπεριελήφθη το Σιν Φέιν έναν χρόνο αργότερα, εκείνος αποχώρησε.
Εννέα χρόνια μετά την ειρηνευτική συμφωνία της Μεγάλης Παρασκευής του 1998, ο Πέισλι άφησε πίσω του τις ριζοσπαστικές απόψεις του, όταν οι προτεστάντες Ενωτικοί δεσμεύτηκαν να μοιραστούν την εξουσία με τους καθολικούς του Σιν Φέιν υπό τον Τζέρι Ανταμς. Ο Πέισλι έγινε πρωθυπουργός της τοπικής κυβέρνησης. Στη συνέχεια παρέδωσε τα σκήπτρα της πρωθυπουργίας και της αρχηγίας του DUP στον υπουργό Οικονομικών Πίτερ Ρόμπινσον.