Η ρακή ρέει άφθονη και προσπαθεί να θολώσει τη μνήμη, αλλά δεν τα καταφέρνει. Οι εκλεκτές μυρωδιές και οι ιδιαίτερες γεύσεις από τα τοπικά προϊόντα έχουν πια χαραχτεί στη μνήμη των επισκεπτών, κάνοντάς τους να αναπολούν και να οραματίζονται την ημέρα της επιστροφής στην ανατολική πλευρά της Κρήτης. Στο μέρος που οι χοχλιοί δεν λείπουν από το καθημερινό τραπέζι, στο μέρος που οι άνθρωποι είναι πάντα πρόθυμοι και γελαστοί, στο μέρος που ο ήλιος λάμπει 300 ημέρες το χρόνο. Στη Σητεία.
Οι χοχλιοί ένα από τα αγαπημένα πιάτα της κρητικής κουζίνας.
Λίγο προτού ξεκινήσουν και επίσημα τα καζανέματα –εμείς καταφέραμε να τρυπώσουμε σε ένα μετόχι και να δούμε την παρασκευή της τσικουδιάς από κοντά- ο Δήμος Σητείας, σε συνεργασία με τον Οργανισμό Ανάπτυξης Σητείας και το ΤΕΙ Κρήτης διοργάνωσε το 2ο Φεστιβάλ με τίτλο: «Τοπικά Προϊόντα: Διατροφικές και Θεραπευτικές Ιδιότητες» και άφησε τους παραγωγούς της περιοχής και τις ντόπιες λιχουδιές να κάνουν τα μαγικά τους. Οι φορτωμένοι πάγκοι στόλισαν την παραλία της Σητείας και πρόσφεραν στους ενδιαφερόμενους από βότανα, ελιές και λάδι μέχρι φραγκόσυκα, μέλι και κάθε λογής μπισκότα, διαφημίζοντας -άθελά τους ίσως- τον τόπο τους με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Το ξύγαλο που κέρδισε τις εντυπώσεις είναι το γνωστό -στους μυημένους στη μαγειρική- γαλακτοκομικό προϊόν που παρασκευάζεται μόνο στη Σητεία, ένα είδος τυριού σε μορφή αλοιφής από κατσικίσιο ή πρόβειο γάλα. Μπορεί να σταθεί και μόνο του σε ένα τραπέζι, αλλά γνωρίζει καλά και το ρόλο του συνοδού, αφού αναδεικνύει τα τοπικά πιάτα αλλά και τις τηγανητές πατάτες με τον καλύτερο τρόπο. Πίσω από τον πάγκο με το ντόπιο τυρί, στο οποίο όλοι έσπευδαν να βουτήξουν ένα παξιμάδι, μάλιστα, κρυβόταν και ο παραγωγός Γιάννης Κουβαράκης. Στα 21 του χρόνια, μάλιστα, και αφού σπούδασε Τεχνολογία Τροφίμων στην Καλαμάτα επέστρεψε στον τόπο του για να μπει και πάλι στο εργαστήρι.
Στους διπλανούς πάγκους οι παραγωγοί λαδιού παρουσίαζαν τα προϊόντα τους. Η περιοχή της Σητείας με το ξηροθερμικό κλίμα της, τους ήπιους χειμώνες και τα δροσερά καλοκαίρια έχει ένα μεγάλο πλεονέκτημα στην παραγωγή εκλεκτών προϊόντων. Για την ιστορία του λαδιού, μάλιστα, αξίζει και μια επίσκεψη και στους Παπαγιαννάδες, το χωριό με τους λιγοστούς μόνιμους κατοίκους που φιλοξενεί το αναπαλαιωμένο ελαιοτριβείο, ένα πέτρινο κτίσμα του προηγούμενου αιώνα.
Λάδι από τη Σητεία.
Πίσω στην παραλία της Σητείας, σε έναν μεγαλύτερο πάγκο η επίδειξη κρητικής κουζίνας από τους γνωστούς σεφ, Αλέξανδρο Παπανδρέου και Τόνυ Καβαλιέρο τραβά τα βλέμματα ντόπιων και μη με τις δημιουργικές προτάσεις ένταξης των τοπικών προϊόντων σε μοντέρνες συνταγές, ενώ λίγο πιο δίπλα συνταγές για παιδιά με τον σεφ Γιάννη Μπαξεβάνη παίρνουν σάρκα και οστά κάτω από το φεγγάρι. Ολο το νησί χωρά σε ένα πιάτο. Χοχλιοί μπουρμπουριστοί, κολοκυθοανθοί γεμιστοί, πίτα νεράτη, ντολμαδάκια, ντάκος και σκιουφιχτά είναι μερικές μόνο από τις προτάσεις που γεμίζουν το τραπέζι με Κρήτη. Με τη συνοδεία της τσικουδιάς και το άκουσμα της μαντινάδας. Πάντα.
Εκτός από την αναμενόμενη επίσκεψη στο Φοινικόδασος στο Βάι, δεν νοείται αναχώρηση από τη Σητεία χωρίς μια βόλτα στο χωριό Μόχλος. Καθ’ οδόν προς το γραφικό ψαροχώρι, που νικά ακόμη και τη γειτονική Ελούντα με την ομορφιά του, θα βρείτε το ομώνυμο καφέ (Καθ’ Οδόν), που βρίσκεται στη Μυρσίνη. Το καφέ, που βλέπει τη θάλασσα να υποκλίνεται στα πόδια του ενδείκνυται για μία στάση, αφού οι γυναίκες του χωριού συχνά ετοιμάζουν και προσφέρουν πιτάκια με χόρτα και μουσταλευριά. Φτάνοντας τελικά στο χωριό Μόχλος, οι λάτρεις της κρητικής κουζίνας θα γευματίσουν στις ψαροταβέρνες πάνω στο κύμα. Ακόμη και αν δεν είναι Αύγουστος μια στάση για ρακή είναι απαραίτητη.
Στο χωριό «Μόχλος».
Περισσότερα στο https://www.dropbox.com/s/y6fc453y5k1tl84/Topon%20Eforia.VOB
