Ο Θεός, ο ένας και μοναδικός Ζοζέ Μουρίνιο, μετά την τελευταία εντός έδρας ήττα από την Μπαρτσελόνα με 2-1 για το Κύπελλο Ισπανίας, δεν αισθάνεται καλά στη Μαδρίτη. Σύμφωνα με τον δημοσιογράφο Σίρο Λόπεθ που επιμελείται την εκπομπή, «Special One», ο πορτογάλος προπονητής είναι δυσαρεστημένος με όσα συμβαίνουν τελευταία στη Ρεάλ και στο τέλος της αγωνιστικής περιόδου θα εγκαταλείψει τον πάγκο της βασίλισσας.
Ο Μουρίνιο το περασμένο Σάββατο είδε δημοσιευμένους στο Τύπο διάλογους με ποδοσφαιριστές του που αμφισβήτησαν την τακτική με την οποία αντιμετώπισε την Μπαρτσελόνα. Την επομένη και ενώ η ομάδα του νικούσε 3-1 την Αθλέτικ Μπιλμπάο για το πρωτάθλημα, άκουσε μερίδα οπαδών να σφυρίζει τους φανατικούς όταν άρχισαν να φωνάζουν ρυθμικά το όνομά του. Στο τέλος της αναμέτρησης προσπάθησε να συγκρατήσει το θυμό του, δηλώνοντας ότι θα ενοχλούνταν αν τον σφύριζαν οι οπαδοί της Τσέλσι και όχι οι οπαδοί της Ρεάλ που κατά το παρελθόν έκαναν το ίδιο με τον Ζινεντίν Ζιντάν και τον Κριστιάνο Ρονάλντο.
«Κάθε σύλλογος έχει τη δική του κουλτούρα και ιστορία. Εγώ δεν γεννήθηκα στη Μαδρίτη, είμαι επαγγελματίας και θέλω να υπερασπιστώ την ομάδα μου. Εάν ήξεραν πόσο εξαιρετικές είναι οι σχέσεις μου με τη διοίκηση, θα καταλάβαιναν ότι μεταξύ μας δεν μπορούν να υπάρξουν προβλήματα. Αν σφύριζαν εναντίον μου οι οπαδοί της Τσέλσι, που δεν συνηθίζουν να τα βάζουν με τους δικούς τους, θα με ενοχλούσε. Όταν όμως βρίσκομαι σε ένα σπίτι που σφυρίζουν δυνατότερα από όλους στον κόσμο, τι να πω. Εδώ σφύριζαν τον Ζινεντίν Ζιντάν και τον Κριστιάνο Ρονάλντο που έχουν τιμηθεί με τη χρυσή μπάλα, γιατί να ενοχληθώ όταν σφυρίζουν εμένα» δήλωσε μετά τον αγώνα
Κι ένας προπονητής ο οποίος δηλώνει δημόσια ότι είναι ο ένας και μοναδικός θεός του ποδοσφαίρου και όλοι οι άλλοι είναι ελάχιστοι μπροστά του, η εκ των έσωθεν αμφισβήτηση προφανώς δημιούργησε τραύματα τα οποία δεν μπορούν να κλείσουν ούτε με την κατάκτηση του πρωταθλήματος.
Κατά περιόδους ο Ζοζέ έχει πει για τον εαυτό του και όχι μόνο.
«Μου αρέσει να διαβάζω βιογραφίες μεγάλων ανδρών. Τη δική μου ακόμη δεν την έγραψα, γι αυτό και δεν έχω να διαβάσω τίποτα».
«Δεν καταλαβαίνω γιατί γιορτάζουν τα Χριστούγεννα στις 25 Δεκεμβρίου και όχι στη δική μου ημερομηνία γέννησης».
«Δεν ενοχλούμαι όταν οι δημοσιογράφοι γράφουν όπως δεν θα ήθελα να γράφουν. Αντιλαμβάνομαι ότι οι χυδαίοι και οι περιορισμένων γλωσσικών δυνατοτήτων άνθρωποι, δεν μπορούν να περιγράψουν μια προσωπικότητα σαν τη δική μου».
«Κάποτε που βρισκόμουνα στο Βιετνάμ για διακοπές, είδα κάτι παιδιά να κυνηγάνε ένα καυτό κουτί. Τους χαμογέλασα και έκτοτε η ομάδα τους δεν έχασε ούτε ένα παιχνίδι».
«Οι άνθρωποι εδώ και καιρό εξάντλησαν τα όρια της μεγαλοφυΐας μου. Χρειάζομαι πιο ολοκληρωμένους οργανισμούς για την εφαρμογή των ιδεών μου».
«Είμαι καλύτερος από το θεό. Απλώς συγκρίνεται τις ποδοσφαιρικές του επιτυχίες με τις δικές μου».
«Τιμήθηκα φέτος με τον τίτλο του κορυφαίου προπονητή για το λόγο ότι είμαι κάτι περισσότερο από ένας απλός προπονητής».
«Μου πρότειναν να δουλέψω στις καλύτερες ομάδες του Κατάρ, του Πακιστάν και της Ρωσίας, αλλά προς το παρών θέλω να ασχοληθώ με το ποδόσφαιρο».
«Ο άνθρωπος έχει έμφυτη την ροπή στο λάθος. Εγώ όχι».
«Το αληθινό ταλέντο του δημοσιογράφου δεν αποκαλύπτεται με την ακριβή περιγραφή των γεγονότων, αλλά με την ικανότητά του να πάει έγκαιρα να γαμ…»
«Λένε ότι ο Μέσι πήρε τρεις συνεχόμενες χρυσές μπάλες. Στο τηλέφωνό μου έχω ένα παιχνίδι, στο οποίο αν συγκεντρώσεις πέντε ίδιες σφαίρες, εξαφανίζονται. Αυτό θα πάθει ο Μέσι».
«Οταν θα εγκαταλείψω το ποδόσφαιρο θα ασχοληθώ με την παραγωγή σάλτσας με τη σφραγίδα μου. Σύνθημά μου θα είναι το εξής: «Οσο άσχημα και αν μαγειρεύεται το φαγητό σας σώζει πάντα η σόους του Μουρίνιο».
«Κάποιος πηγαίνει στις προπονήσεις με σημειώσεις, κάποιος άλλος με συνεργάτη προπονητή, εγώ προτιμάω το λευκό ημίξερο Μπορντό παραγωγής 1975».
«Δεν συνομιλώ ποτέ με άλλους προπονητές μέσω του Τύπου. Απλώς λέω ότι είναι όλοι τους σκατά».
«Θα ήθελα να παίζουμε κάθε μέρα αγώνες. Μισώ τις προπονήσεις για το λόγο ότι σε αυτές δεν μπορείς τίποτα να κερδίσεις».
«Μπαρτσα σημαίνει ηλικιωμένοι άνθρωποι περιορισμένων δυνατοτήτων, αλλά φέτος δεν θα τους παραχωρήσουμε τη θέση μας».
«Νούμερο ένα δεν είναι δύσκολο να γίνεις. Ως προς τον εαυτό μου δύσκολο είναι να γίνεις νούμερο δύο».
«Στόχος μου αυτό το χρόνο; Να περάσω τους δρόμους της Βαρκελώνης μοιράζοντας στους διαβάτες παγωτό καϊμάκι» (άσπρο όπως το χρώμα της Ρεάλ).
«Θέλετε να σας πω ένα ανέκδοτο; Μπαίνουμε με τον Κριστιάνο Ρονάλντο σε ένα Μουσείο μέτρων και σταθμών, στεκόμαστε απέναντι σε ένα έκθεμα και ενώ σκεφτόμαστε κρεμάνε πάνω μας από μία πινακίδα με την επιγραφή »ιδανικός ποδοσφαιριστής» και »ιδανικός προπονητής».
