Mε την ανέμπνευστη (δήθεν ποιοτική) εκπομπή για την επιλογή του τραγουδιού που θα μας εκπροσωπήσει στον διαγωνισμό Γιουροβίζιον 2011(νικητής το φαβορί Λούκας Γιώρκας με το Watch My Dance των Γιάννη Χριστοδουλόπουλου – Ελεάνας Βραχάλη) η ΝΕΤ επιβεβαίωσε ότι είναι ένα κανάλι το οποίο αδυνατεί να αποτινάξει από πάνω του τη σκόνη πολλών χρόνων αμηχανίας, αδράνειας, δημοσιοϋπαλληλικής πλήξης.
Ούτε η σκοτεινή και άρχαλη σκηνογραφία, ούτε οι άχρωμοι (για ένα χαρούμενο φεστιβάλ της ευρωπαϊκής ποπ) καλεσμένοι, ούτε η παρουσιάστρια Λένα Αρώνη (μεταμφιεσμένη σε κάτοικο του πλανήτη Πανδώρα ένεκα Αποκρεώ;), ούτε καν τα ορεξάτα παιδιά με τα (δυστυχώς) από ασήμαντα ως αδιάφορα τραγούδια που τους δόθηκαν, κατάφεραν, όχι να μας φέρουν στο κέφι, ούτε καν να ξυπνήσουν το ενδιαφέρον μας για ένα θεσμό από καιρό βυθισμένο σε κώμα.
Οπως και η εν Ελλάδι κρατική τηλεόραση;
