Δεν ήταν μόνο οι πλέον των 1.500 ακροατών που γέμισαν ασφυκτικά την αίθουσα «Αλεξάνδρα Τριάντη» του Μεγάρου Μουσικής. Ηταν και η μεγάλη ικανότητά του να στέκεται μπροστά στο κοινό και να το καθηλώνει μιλώντας του για το μυθιστόρημα και για την τέχνη του μυθιστορήματος.
Δηλαδή καθόλου εύκολα πράγματα. Και μάλιστα σε μια εποχή που αποθεώνει την ευκολία. Ο λόγος για τον Ορχάν Παμούκ που ήρθε στην Αθήνα με μερικούς μήνες καθυστέρηση- ήταν να εμφανιστεί στο Μegaron Ρlus τον περασμένο Μάρτιοδιαλύοντας τον μύθο του εσωστρεφούς και απόμακρου συγγραφέα.
Ηταν πολλοί συγγραφείς μέσα στη μεγάλη αίθουσα του Μεγάρου. Πιστεύω ότι πήραν το μάθημά τους. Ο Παμούκ τους έδειξε ότι μπορείς να κατακτάς το κοινό χωρίς να το κολακεύεις. Εδειξε επίσης ότι ο συγγραφέας δεν είναι ένα εγωκεντρικό ον που μιλάει μόνο για τον εαυτό του. Μιλάει και για τους άλλους, τους ομοτέχνους του, εν τέλει τους συμμάχους του. Αλλωστε τι κάνει ο συγγραφέας; Το είπε πολύ καλά ο ίδιος: «Ο ρόλος του συγγραφέα δεν έχει αλλάξει. Νιώθω πως κάνω ό,τι έκανε ο Ντίκενς· μιλάω για τις ζωές των ανθρώπων και πειραματιζόμενος με αυτό ψυχαγωγώ τους αναγνώστες μου».
