Δευτέρα ως Παρασκευή εργάζεται στην οικογενειακή επιχείρηση με κατεψυγμένα αλιεύματα επί της οδού Πειραιώς. Το Σαββατοκύριακο θα τρέξει στο… Μόντε Κάρλο. Ο κ. Δημήτρης Αμαξόπουλος θα είναι ο μοναδικός έλληνας οδηγός αγώνων που θα λάβει μέρος στο εφετινό, επετειακό, ράλι του Μόντε Κάρλο, το οποίο θα διεξαχθεί από τις 19 ως τις 22 Ιανουαρίου στο λαμπερό πριγκιπάτο. Ο εν λόγω αγώνας έχει το νούμερο 79, εφέτος όμως συμπληρώνονται 100 χρόνια από το πρώτο ημιεπίσημο, τότε, ράλι του 1911 και έτσι έχει συμβολικό χαρακτήρα.
Ο κ. Αμαξόπουλος «κρύβει» επιμελώς το χόμπι του πίσω από τη ρουτινιάρικη και συνηθισμένη καθημερινότητά του στην οικογενειακή επιχείρηση. Τα Σαββατοκύριακα όμως ή όποτε ο χρόνος- και η τσέπη τουτο επιτρέπουν, παίρνει τα βουνά για να τρέξει σε αγώνες αυτοκινήτου. Αγάπησε τα αυτοκίνητα από το 1997, όταν σε ηλικία 19 ετών κάθησε για πρώτη φορά στο τιμόνι ενός αγωνιστικού αυτοκινήτου. Και από τότε… δεν σηκώθηκε ξανά, όποτε του δίνεται η ευκαιρία.
Στο Μόντε Κάρλο θα τρέξει με την ιταλική ομάδα ΒΡ Racing οδηγώντας ένα ολοκαίνουργιο Citroen DS3 R3Τ. « Εδώ και λίγα χρόνια συμμετέχω σε αγώνες στην Ιταλία και έτσι παρουσιάστηκε αυτή η μεγάλη ευκαιρία » λέει ο κ. Αμαξόπουλος. « Ο πρώτος αγώνας στον οποίο θα πάρεις μέρος σού εντυπώνεται πολύ περισσότερο από την πρώτη νίκη. Από εκεί που όταν τρέχεις με μεγάλη ταχύτητα στον δρόμο αντιμετωπίζεσαι αρνητικά από τους άλλους οδηγούς,στα ράλι συμβαίνει το αντίθετο. Ο αργός είναι ο…δακτυλοδεικτούμενος».
Πρώτη φορά στο βολάν
Για πρώτη φορά κάθησε στη θέση του οδηγού σε ηλικία 15 ετών! Η ανησυχία της κλασικής ελληνίδας μαμάς, που κάνει τον σταυρό της μόλις ο κανακάρης της πιάσει τιμόνι, δεν ίσχυσε στην περίπτωσή του. « Επεισα τη μητέρα μου να μου δίνει το αυτοκίνητο προκειμένου να προλαβαίνω να φτάνω εγκαίρως στο φροντιστήριο. Ευτυχώς ώσπου να ενηλικιωθώ και να αποκτήσω δίπλωμα οδήγησης δεν με σταμάτησε ποτέ η Τροχαία » λέει γελώντας και συμπληρώνει: « Ακόμη και σήμερα η μητέρα μου με ρωτάει αν προπονούμαι τακτικά».
Το Πριγκιπάτο του Μονακό, που αποτελεί την έδρα του θρυλικού ράλι, είναι διεθνώς ένα από τα μεγαλύτερα κέντρα του παγκόσμιου τζετ σετ. Οι συμμετέχοντες στο ράλι του Μόντε Κάρλο δεν έχουν όμως μάτια ούτε για τα πολυτελή ξενοδοχεία ούτε για το διάσημο καζίνο. « Θα βρεθούμε εκεί μία εβδομάδα πριν από τον αγώνα για τις απαραίτητες δοκιμές. Το να κρατήσεις σωστές σημειώσεις για τη διαδρομή είναι πολύ σημαντικό. Στο παρελθόν ένα λάθος στις σημειώσεις μού έχει στοιχίσει μια μεγαλοπρεπέστατη τούμπα.Δεν υπάρχει χρόνος ούτε για ένα λεπτό τουρισμό,είτε σε ενδιαφέρει να κερδίσεις είτε απλά να τερματίσεις όσο ψηλότερα γίνεται» λέει ο κ. Αμαξόπουλος. Αλλωστε ο αγώνας που γίνεται στο πλαίσιο του Ιntercontinental Rally Challenge είναι περίφημος για τις ιδιαιτερότητές του. « Μπορεί να διασχίζεις στεγνή άσφαλτοκαι στην επόμενη στροφή να βρεθείς σε παγωμένο οδόστρωμα με τη θερμοκρασία να έχει πέσει κατά 15 βαθμούς. Είναι ο αγώνας στον οποίον η επιλογή των κατάλληλων ελαστικώνπου θα συμβιβάσουν αυτές τις ασυμβίβαστες καταστάσεις είναι το Α και το Ω».
Το παράπονο
Την εφετινή του προσπάθεια στα γαλλικά βουνά θα ενισχύσουν φίλοι και χορηγοί που κίνητρο έχουν πιο πολύ το μεράκι για τον μηχανοκίνητο αθλητισμό παρά την προβολή τους. « Το παράπονο που πιάνει πολλές φορές τους καλούς έλληνες οδηγούςείναι ότι αν ζούσαν στην Ιταλία ή στη Γαλλία θα μπορούσαν να κάνουν το χόμπι τους επάγγελμα » λέει. « Πάντως, ό,τι και να λέμε,αυτό το σπορ το κάνεις πάνω από όλα για προσωπική σου διασκέδαση. Είναι τρόπος ζωής.Να σκεφτείτε ότι όταν πάω διακοπές σε ένα μέρος εκεί που οι άλλοι ψάχνουν παραλίες και ταβέρνες, εγώ ψάχνω δρόμους κατάλληλους για ειδική διαδρομή».
Και οι… ερασιτέχνες έχουν όνειρα
Η συντριπτική πλειονότητα των οδηγών που συμμετέχουν σε αγώνες ταχύτητας στην Ελλάδα είναι ερασιτέχνες,άνθρωποι που ξοδεύουν χρόνο και χρήμα απλά για να κάνουν το κέφι τους. «Οταν ξεκίνησα να τρέχω,πριν από 13 χρόνια,ήταν πολύ πιο εύκολο για τον μέσο Ελληνα να πάρει μέρος σε αγώνες ταχύτητας.Πλέον τα μέτρα ασφαλείας έχουν αυξηθεί, γεγονός πολύ θετικό μεν,όμως το γεγονός αυτό έχει ανεβάσει πάρα πολύ το κόστος συμμετοχής σε αγώνες.Επιπλέον,τα καινούργια αγωνιστικά αυτοκίνητα και τα ανταλλακτικά τους είναι πολύ ακριβότερα.Εμένα,όπως και τους περισσότερους ραλίστες,με εξιτάρουν πολύ περισσότερο οι αγώνες σε χωμάτινους δρόμους από εκείνους σε άσφαλτο.Ομως δεν συμμετέχω επειδή οι ανάγκες σε λάστιχα και η φθορά που προκαλείται στο αυτοκίνητο είναι απαγορευτικά για την τσέπη μου» λέει ο κ. Αμαξόπουλος.
Παρά τις δυσκολίες του αγώνα και την αναμενόμενη «κρυάδα» της πρώτης συμμετοχής σε έναν πολύ δύσκολο αγώνα,ο κ.Αμαξόπουλος έχει τις αγωνιστικές φιλοδοξίες του. «Θεωρώ μεγάλη τιμή ότι με επέλεξε μια επαγγελματική αγωνιστική ομάδα και θα προσπαθήσω να πάω όσο καλύτερα γίνεται. Το αυτοκίνητο της Citroen είναι ολοκαίνουργιο,ο ιταλός συνοδηγός μου πολύ έμπειρος,οπότε γιατί να μην πάμε καλά;».
Στο θέμα της ασφάλειας συμ μερίζεται την άποψη ότι «το να οδηγείς σε μια πόλη όπως η Αθήνα είναι πολύ πιο επικίνδυνο.Αλλωστε όταν παίρνεις μέρος σε αγώνες μαθαίνεις να οδηγείς σωστά αλλά και εκτονώνεσαι.Επομένως όταν οδηγείς στην καθημερινότητά σου είσαι πολύ προσεκτικός». Οσο για πότε σκέφτεται να σταματήσει να τρέχει,ούτε ο ίδιος έχει ξεκάθαρη απάντηση.Πάντως,όσο βρίσκονται τρόποι να καλύπτεται το κόστος μέσω χορηγιών αλλά και «τσέπης»,η…
συνταξιοδότηση δεν προβλέπεται άμεσα: «Τα ράλι είναι εθισμός,γι΄ αυτό και βλέπεις ανθρώπους ηλικίας 60 ετών να παίρνουν μέρος σε αγώνες με τον ίδιο ενθουσιασμό που έχουν οι 25άρηδες».
