Oσοι παρακολουθήσαμε τους επαίσχυντους βανδαλισμούς και την κατάρρευση του κράτους από τα ξένα μέσα ενημέρωσης είδαμε την Ελλάδα σαν να ήταν άλλη χώρα. Σαν να άλλαξε κάτι μέσα σε δύο μέρες.
Καθώς φαίνεται η βία ξέσπασε για δύο λόγους. Πρώτον διότι οι λεγόμενοι «αντιεξουσιαστές» θεώρησαν ότι η δολοφονία του 15χρονου αγοριού ήταν επίθεση εναντίον όλων τους από την αστυνομία και το κράτος. Πώς και έφτασαν να πιστεύουν κάτι τέτοιο; Ο δεύτερος λόγος ήταν ότι η κυβέρνηση διέταξε την αστυνομία να μην επέμβει στα επεισόδια και άφησε τους κουκουλοφόρους να καταστρέψουν την Αθήνα. Πώς και έφτασε η κυβέρνηση να δίνει τέτοιες απίστευτες σε μιαν ευνομούμενη κοινωνία εντολές;
Η πρώτη ερώτηση είναι και η πιο εύκολη. Η αλήθεια είναι ότι η βία και η εξαπάτηση (που είναι μια άλλη μορφή παραβίασης) έχουν μπει για τα καλά στην πολιτική. Η κυβέρνηση εδώ και καιρό δίνει την εντύπωση ότι έχει πάψει να ασχολείται με το κοινό συμφέρον. Ασχολείται κυρίως με τις δημοσκοπήσεις, τον ανασχηματισμό, τον έλεγχο της Δικαιοσύνης, τη συγκάλυψη του σκανδάλου της Siemens, τη συγκάλυψη του σκανδάλου του κ. Ζαχόπουλου, τον πλουτισμό του κ. Βουλγαράκη, τον πλουτισμό του κ. Ρουσόπουλου, το σκάνδαλο της Μονής Βατοπαιδίου κ.ο.κ. Το κοινό στοιχείο είναι ο ολοφάνερος κυνισμός της κυβέρνησης· κυνισμό που είδε ολόκληρη η Ελλάδα στη συνέντευξη του Πρωθυπουργού στη ΔΕΘ.
Γι΄ αυτό η πεποίθηση των «αντιεξουσιαστών» (αλλά και άλλων κοινωνικών ομάδων) ότι το κράτος βρίσκεται αντιμέτωπό τους δεν είναι παράλογη. Ισως και να είναι σωστή, αν αυτά που βγαίνουν στη δημοσιότητα για τη δολοφονία του 15χρονου είναι αληθινά. Η αστυνομία είναι άλλη μια πολιτική ομάδα της ελληνικής κοινωνίας που εξυπηρετεί τα συμφέροντά της (χωρίς εκπαίδευση και χωρίς φροντίδα για τον πολίτη), όπως ακριβώς κάνει το κόμμα (ή οι οικογένειες Καραμανλή, Μητσοτάκη, Παπανδρέου κ.λπ.). Το ίδιο και οι δικαστές, ή τουλάχιστον η πλειοψηφία τους. Το ίδιο και οι βενζινοπώλες, οι εργολάβοι και οι ταξιτζήδες. Στην Ελλάδα της Νέας Δημοκρατίας δεν υπάρχει γενικό καλό ή πραγματική πολιτική συζήτηση και διαβούλευση. Υπάρχει μόνο αλισβερίσι για χρήμα και εξουσία. Ετσι επετράπη στη Μονή Βατοπαιδίου να αρπάξει αυτά που άρπαξε από τον έλληνα φορολογούμενο. Τι άλλο άλλωστε έπραξαν οι κουκουλοφόροι λιανικώς στα μαγαζιά της Αθήνας από αυτό που έπραξαν οι ρασοφόροι χονδρικώς στην Κτηματική Εταιρεία του Δημοσίου;
▅ Η αντιπολίτευση;
Δυστυχώς η ευθύνη της αντιπολίτευσης είναι παρόμοια. Η ευθύνη της αντιπολίτευσης ήταν να υποστηρίξει το κράτος δικαίου της χώρας μας, να καταδικάσει τους ταραξίες και να αναβάλει τις όποιες πορείες ή διαδηλώσεις. Είχε ευθύνη απέναντι στην ασφάλεια των πολιτών και της πόλης. Ο κ. Αλαβάνος δήλωσε ανοιχτά ότι οι καταστροφείς εκφράζουν την «κοινωνική εξέγερση της νεολαίας». Με τον τρόπο όμως αυτό προσβάλλει την αληθινή ελληνική νεολαία, που δεν καταστρέφει αλλά εργάζεται σκληρά για να δημιουργήσει κάτι στο μέλλον, ταυτίζοντάς την με τον υπόκοσμο των τεμπέληδων και άξεστων που καταστρέφουν τα πανεπιστήμια, τις βιβλιοθήκες και τα μαγαζιά, χωρίς να σέβονται τις περιουσίες και τις ζωές των άλλων.
Ο κ. Παπανδρέου ήταν πιο προσεκτικός αλλά το μήνυμα ήταν το ίδιο, αφού είπε ότι η δολοφονία του παιδιού «προκάλεσε την εκπυρσοκρότηση, θα λέγαμε, της ελληνικής κοινωνίας και έχει προξενήσει μεγάλες, βίαιες αντιδράσεις» και συνέχισε λέγοντας ότι «σήμερα υπάρχει αχτίδα φωτός για τη νεολαία, συμμετοχής, επιρροής και δυνατότητάς της να αλλάξει τη ζωή της και την κοινωνία». Με άλλα λόγια οι αλήτες που καίνε την Αθήνα αγανάκτησαν από τη Νέα Δημοκρατία και θέλουν να επιστρέψει το ΠαΣοΚ. Και έτσι κάλεσε την κυβέρνηση να προκηρύξει εκλογές, μέσα στο παρόν κλίμα.
▅ Η χρεοκοπία της πολιτικής
Ο Πρωθυπουργός άφησε τις πανεπιστημιακές βιβλιοθήκες να καούν. Ο πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών Χρήστος Κίττας παραιτήθηκε αηδιασμένος. Αυτό είναι για μένα το πιο συμβολικό γεγονός της περασμένης εβδομάδας, και αυτό που δείχνει την ουσία της κρίσης. Το μέλλον της χώρας έχει αφεθεί ανυπεράσπιστο. Δυστυχώς κανείς από τους πολιτικούς μας αρχηγούς δεν βλέπει μακριά. Κανείς τους δεν βάζει το συμφέρον της ελληνικής δημοκρατίας και του ελληνικού λαού πάνω από το στενό προσωπικό και μικροκομματικό συμφέρον. Δεν είναι μόνο θέμα ήθους και διαφθοράς, αλλά και θέμα ικανοτήτων και διορατικότητας. Η σημερινή πολιτική ηγεσία μας είναι συλλογικά η πιο ανεπαρκής και η πιο κυνική που έχει γνωρίσει η χώρα εδώ και δεκαετίες.
Ο κ. Παύλος Ελευθεριάδης διδάσκει στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης.
