Ολοι τους έχουν ιδεολογικές και προγραμματικές διαφορές, αλλά ο στόχος τους είναι ένας: να εκλεγούν στην κεφαλή του πολύπαθου Σοσιαλιστικού Κόμματος (PS) της Γαλλίας και να το οδηγήσουν στην εξουσία ύστερα από έξι χρόνια στην αντιπολίτευση και 13 ολόκληρα χρόνια μακριά από την προεδρία. Στόχος πολύ φιλόδοξος αν σκεφτούμε ότι το PS συγκαταλέγεται ανάμεσα στα ευρωπαϊκά σοσιαλιστικά κόμματα που έχουν απομακρυνθεί περισσότερο από τον λαό.
Στην κούρσα για τη διαδοχή του Φρανσουά Ολάντ, γενικού γραμματέα του PS, οι δημοσκοπήσεις φέρνουν ελαφρώς πρώτο τον δήμαρχο του Παρισιού Μπερτράν Ντελανοέ και μια ανάσα πίσω του τη Σεγκολέν Ρουαγιάλ, υποψήφια του PS στις προεδρικές εκλογές του 2007 (τις οποίες έχασε από τον Νικολά Σαρκοζί). Εξαρτάται όμως ποιος δίνει τις πληροφορίες. Αν ακούσουμε την τρίτη στη σειρά Μαρτίν Ομπρί, δήμαρχο της Λιλ και πρώην υπ’ αριθμόν δύο στην κυβέρνηση Ζοσπέν (1997-2001), και οι τρεις αυτοί βαρέων βαρών υποψήφιοι διαγκωνίζονται επί ίσοις όροις γύρω στο 20% – 25% ο καθένας.
Εχει ο καθένας τους επί της ουσίας κάτι διαφορετικό να προτείνει στον γάλλο σοσιαλιστή ψηφοφόρο ή πρόκειται για τρεις φιλοδοξίες με διαφορετικό περιτύλιγμα; Η αλήθεια πως τόσο οι τρεις «μεγάλοι» – όσο και οι τρεις μικρότεροι υποψήφιοι – εκφράζουν ο καθένας διαφορετικά ιδεολογικά ρεύματα εντός του PS. Ο Ντελανοέ, που έχει την υποστήριξη του πρώην πρωθυπουργού Λιονέλ Ζοσπέν καθώς και του Ολάντ, πρώην συντρόφου επί 25ετίας της Ρουαγιάλ με την οποία έχει αποκτήσει τέσσερα παιδιά, τοποθετείται στο κέντρο και αυτοχαρακτηρίζεται «σαφέστατα ευρωπαϊστής». Δεν χάνει ευκαιρία να εκφράζει την απέχθειά του για «το αμάλγαμα Δεξιάς – Αριστεράς», πράγμα που θεωρείται σπόντα προς τη Ρουαγιάλ (με το «στρατόπεδο» της οποίας δεν αντάλλαξε ούτε βλέμμα στο εθνικό συμβούλιο του PS την περασμένη Τρίτη όπου κατατέθηκαν οι υποψηφιότητας για τη διαδοχή του Ολάντ). Αρνητικό στοιχείο του Ντελανοέ θεωρείται η «πολύ προεδρική» εικόνα του, ιδίως από εκείνους που πιστεύουν ότι το PS πρέπει να επικεντρωθεί στην αποτελεσματική αντιπολίτευση και όχι στις προεδρικές του 2012.
Η Ρουαγιάλ εμφανίζεται μεταρρυθμίστρια, ζητεί από το κόμμα να ενσωματώσει «τις νέες ιδέες» που υπερασπίστηκε στη διάρκεια της περυσινής προεκλογικής της εκστρατείας και δεν αποκλείει μια συμμαχία με τον φιλελεύθερο Φρανσουά Μπαϊρού. Εχει την υποστήριξη του δημάρχου της Λυών Ζεράρ Κολόν και στοχεύει στο να συσπειρώσει πρώτα τους σοσιαλιστές, να στραφεί κατόπιν προς την άκρα Αριστερά και, για να κερδίσει τις προεδρικές εκλογές, να προσελκύσει τους δημοκράτες που είναι δυσαρεστημένοι από την πολιτική Σαρκοζί.
Η Ομπρί τοποθετείται πιο αριστερά από τους δύο προηγούμενους και συσπειρώνει τους οπαδούς του Ντομινίκ Στρος-Καν και του Λοράν Φαμπιούς. Υποψήφιος είναι επίσης ο Μπενουά Αμόν, εκφραστής της πιο αριστερής πτέρυγας του PS που αναμένεται να συγκεντρώσει 10% – 15% και, σε περίπτωση ισοψηφίας των τριών φαβορί, να αποτελέσει ρυθμιστή του αποτελέσματος. Αουτσάιντερ θεωρούνται ο Οικολογικός Πόλος για μια «οικολογική, κοινωνική και ευρωπαϊκή ανανέωση» καθώς και η Ουτοπία που συγκεντρώνει πολέμιους της παγκοσμιοποίησης.
Το εκλογικό σύστημα είναι αρκετά περίπλοκο. Το συνέδριο του PS θα πραγματοποιηθεί στη Ρεμς στις 14-16 Νοεμβρίου αλλά τον τελευταίο λόγο για την εκλογή του γενικού γραμματέα θα έχουν τα μέλη του κόμματος στις 20 Νοεμβρίου. Ο γαλλικός Τύπος χαρακτηρίζει το συνέδριο «από τα πιο ανοιχτά» που έχουν γνωρίσει οι σοσιαλιστές.
