Με διαφορά μιας ψήφου την Τρίτη 3 Ιουλίου 2007 το ΚΑΣ και το Κεντρικό Συμβούλιο Νεωτέρων Μνημείων αποφάσισαν τον αποχαρακτηρισμό του διατηρητέου κτιρίου της Αρεοπαγίτου 17, έργου του αρχιτέκτονα Βασίλη Κουρεμένου, προκειμένου να κατεδαφιστεί για να καταστεί εφικτή «η συνομιλία… του καφενείου του νέου Μουσείου Ακροπόλεως με τον Παρθενώνα». Στη συνέχεια θα αποχαρακτηριστεί και η γωνιακή οικία, Διονυσίου Αρεοπαγίτου 19 και Μητσαίων, για τον ίδιο λόγο. Πρόκειται για δύο από τα σημαντικότερα και ωραιότερα κτίρια της Αθήνας, η οποία δεν διαθέτει δα και τόσο πολλά, τα οποία αποχαρακτηρίστηκαν προκειμένου να κατεδαφιστούν ώστε να μπορεί να απολαμβάνει τον Παρθενώνα ο τουρίστας πίνοντας τον φραπέ του. Και τα δύο κτίρια κατατάσσονται στα νεότερα μνημεία, ειδικά όμως η πολυκατοικία Κουρεμένου, που έγινε κατά τον Μεσοπόλεμο, θεωρείται από τους ειδικούς το ωραιότερο δείγμα art deco της πόλης και χαρακτηρίστηκε διατηρητέο ως «έργο τέχνης».
Εδώ πρέπει να σημειωθεί ότι για τον ίδιο λόγο – της «συνομιλίας» του νέου Μουσείου με τον Παρθενώνα – δόθηκε πριν από τέσσερα χρόνια, πάλι κατά παρέκκλιση, ύψος 24 μ. στο κτίριο του Μουσείου, το οποίο, ειρήσθω εν παρόδω, είναι ογκωδέστερο και αυτού του Παρθενώνα. Αλλά επίσης δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι μπροστά από την πολυκατοικία του Κουρεμένου υπάρχουν δύο πανύψηλοι πλάτανοι (συγκεκριμένα υψηλότεροι από το μόλις αποχαρακτηρισμένο κτίριο) οι οποίοι το καλοκαίρι φουντώνουν εμποδίζοντας μερικώς τη θέα του νέου Μουσείου από την Ακρόπολη. Ε, αυτό πια είναι τρομερό! Υπάρχει η υποψία ότι και αυτοί θα φάνε τσεκούρι.
Πέρα όμως από αυτό, η κυρία Μαρίνα Κουρεμένου (απόγονος του αρχιτέκτονα) και οι αρχιτέκτονες Αρίστος Δοξιάδης, Αχιλλέας Φρειδερίκος, Νίκος Ρουσέας, Μανώλης Αναστασάκης και Μίμης Κουμαντάνος μάς θυμίζουν ότι σε όλους τους αρχιτεκτονικούς διαγωνισμούς για το νέο Μουσείο Ακροπόλεως απαράβατος όρος για τη συμμετοχή των σχεδίων ήταν η παραμονή των δύο διατηρητέων κτιρίων της Διονυσίου Αρεοπαγίτου 17 και 19. Και τώρα εμείς με τη σειρά μας πρέπει να αναρωτιόμαστε: Μήπως η εκ των υστέρων κατεδάφιση των δύο κτιρίων και η κατάργηση των… απαράβατων όρων δημιουργούν προβλήματα εγκυρότητας για τον ίδιο τον διαγωνισμό; Και ακόμη μήπως αυτή η περίφημη «συνομιλία» του νέου Μουσείου του κ. Τσουμί με τον Παρθενώνα του αείμνηστου Ικτίνου είναι απαίτηση κάπως υπερβολική; Και αν το νέο Μουσείο θέλει να «συνομιλεί» με τον Παρθενώνα, μήπως πρέπει να ερωτηθεί και ο Παρθενώνας αν θέλει να… «συνομιλεί» με το κτίριο του κ. Τσουμί;
ΥΓ.: Αν οι πίσω όψεις των δύο κτιρίων, οι οποίες είναι ορατές από το Μουσείο, αποτελούν πρόβλημα προκειμένου να παραμείνουν τα δύο κτίρια, υπάρχει ήδη μελέτη για την ανάπλαση ή την εικαστική διαμόρφωσή τους ώστε να μην προσβάλλουν την αισθητική του επισκέπτη.
