Αν είχαμε να κάνουμε με την αγορά ενός ποδοσφαιριστή της όποιας Εθνικής μας, ή με την αγορά νέου εξοπλισμού στα γήπεδα που ρήμαξαν οι χούλιγκαν, δεν θα υπήρχε πρόβλημα. Τα χρήματα θα βρίσκονταν. Αν ήταν για τους Ολυμπιακούς Αγώνες; Ποιος κάνει οικονομίες μπροστά «στα όσα θα πουν οι ξένοι». Αλλά τώρα κονδύλια για βιβλιοθήκες και μάλιστα παιδικές βιβλιοθήκες στην επαρχία; Ε, όχι, ας κλείσουν! Και τα παιδιά ας βλέπουν τηλεόραση! Η σκέψη και μόνο είναι ανατριχιαστική γιατί δεν δείχνει αδιαφορία, δείχνει ξεδιαντροπιά και ένα επίπεδο όχι και τόσο κολακευτικό για υπουργούς και πολιτικούς.
Η πρώτη Παιδική και Εφηβική Βιβλιοθήκη δημιουργήθηκε από το Ιδρυμα Schlumberger το 1979. Σωστότερα, θα λέγαμε, η πρωτοβουλία ανήκει στην ηλικιωμένη κυρία Schlumberger που είχε το σπίτι της στην Ελλάδα και είδε μια από τις βασικές, ναι από τις πολύ βασικές ανάγκες, κύριοι του υπουργείου Παιδείας, του τόπου που είναι να έχουν ίση πρόσβαση στη γνώση τα παιδιά και της πιο απόμακρης γωνιάς της Ελλάδας. Σιγά σιγά δημιουργήθηκαν 28 βιβλιοθήκες, από τον Νομό Ξάνθης ως την Κρήτη. Οι βιβλιοθήκες λειτουργούσαν με υποδειγματικά εξειδικευμένο προσωπικό και εξυπηρετούσαν 2.400 παιδιά την ημέρα, δανείζοντας 700 βιβλία καθημερινά.
Παράλληλα έγινε και το Ερευνητικό Κέντρο Παιδικού και Εφηβικού Βιβλίου με 37.000 τόμους και μια πλουσιότατη συλλογή παλαιών εκδόσεων, που στήριζε τις κατά τόπους βιβλιοθήκες. Στα 27 χρόνια που πέρασαν οι βιβλιοθήκες έγιναν το στέκι των παιδιών, στα οποία παρείχαν καλύτερης ποιότητας ψυχαγωγία από τα καφενεία ή… Αλλά ας μη φθάσουμε ως την «ψυχαγωγία» της Αμαρύνθου. Οι βιβλιοθήκες είναι αυτή τη στιγμή στα πρόθυρα κλεισίματος λόγω χρεών, τα οποία άρχισαν να δημιουργούνται όταν ο Οργανισμός έμεινε χωρίς Διοικητικό Συμβούλιο καθώς τον Μάρτιο του 2004 παραιτήθηκαν, ως είθισται, τα τέσσερα από τα οκτώ μέλη που είχαν τοποθετηθεί από τον προηγούμενο υπουργό.
Τα νέα μέλη διορίστηκαν 13 μήνες αργότερα με την προειδοποίηση ότι οι βιβλιοθήκες θα λειτουργήσουν ως το τέλος του 2006. Οπως είναι φυσικό η καθυστέρηση στη συγκρότηση του ΔΣ του Οργανισμού οδήγησε σε χρέη στο ΙΚΑ και στη μη καταβολή των μισθών του προσωπικού, των ενοικίων κτλ. Οι Φίλοι των Παιδικών Βιβλιοθηκών βρήκαν μερικές χορηγίες που κάλυψαν μικρό μέρος των χρεών, αλλά… φίλοι είναι, δεν είναι υπεύθυνο κράτος με εξαγγελίες και προγράμματα περί Παιδείας. Μήπως μπερδέψαμε τις προτεραιότητες; Μήπως είναι ντροπή;
